tag:blogger.com,1999:blog-9400876888190995452024-03-19T23:58:41.663-07:00ထိုက္ဦးထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.comBlogger28125tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-9342544753858907132010-04-30T03:32:00.000-07:002010-04-30T03:44:20.924-07:00အ႐ႈံးမရွိေသာဘဝလူတိုင္း လူတိုင္းမွာ အိပ္မက္ သို႔မဟုတ္ ေမ့ေပ်ာက္လို႔မရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ဆိုတာ ရွိၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟိုး ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေမ့ေပ်ာက္လို႔ မရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခု ရွိခဲ့ေလသည္။ အဲဒီ အျဖစ္အပ်က္က ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ အတိတ္ကို ျပန္ေတြးတိုင္း တေရးေရး ျပန္ေပၚေနေလသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ ေတြ႔ၾကံဳျဖစ္ပ်က္ လာခဲ့သမွ် အဓိပၸါယ္ ရွိခ်င္သည္။ ဘ၀ရဲ႕ အေတြ႔အၾကံဳေတြ ထဲက သခၤန္းစာတစ္ခု ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ေနခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျမြဖမ္းဘူးတယ္၊ ဂ်ီဖမ္းဘူးတယ္၊ ေတာ၀က္ေထာင္ဘူးတယ္။ ေျမြက ဘယ္ေနရာမွာ ဖမ္းဘူးသလဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာက ေတာင္ေျခရင္း မွာပါ။ ေတာင္တန္းရွည္ ႏွစ္လံုး၊ သံုးလံုးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရြာရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ျခမ္းမွာ တည္ရွိပါသည္။ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္လို႔ ရွိရင္ ေတာင္ေပၚျခံထဲကို တစ္ပတ္ကို သံုးေလးေခါက္ေလာက္ သြားရသည္။ ရာဘာပင္ေတြဆီကို ျခံဳေတြရွင္းသြားရသည္။ မနက္ ၈ နာရီထိုးေလာက္ ထမင္းၾကမ္းစားၿပီး ေတာင္ေပၚကို အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ တစ္ေယာက္ကို ဓားတစ္လက္နဲ႔ ပုဆိုးကြင္းသိုင္းေလးနဲ႔ပါ။ ေတာင္ေပၚျခံေတြကို ေရာက္လို႔ ရြာဘက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ လယ္ကြင္းေတြက မ်က္ေစ့တစ္ဆံုးပါပဲ။ <br /> <br />ေတာင္ထိပ္က ျခံကိုေရာက္တာနဲ႔ ျခံဳေတြကို စခုတ္ၾကေတာ့တာပဲ။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အသံေတြ ဘာေတြေပး စၾကေျပာင္ၾကရင္းနဲ႔ေပါ့။ ျခံဳေတြထဲက မီးစိုက္လို႔ရတဲ့ ဟာေတြကို ရြာျပန္ရင္ ထမ္းဆင္းသြားၾကတာပါ။ ေန႔လယ္ ၁၁ နာရီေလာက္ဆိုရင္ အိမ္ျပန္ၾကေလသည္။ စမ္းေခ်ာင္းတစ္ခုကို ေရာက္ေတာ့ ပါလာတဲ့ ထင္းစည္းေတြကိုခ်၊ ငါးမိနစ္ေလာက္ အနားယူ အပမ္းေျဖေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕က မ်က္ႏွာေတြ ဘာေတြသစ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ေရေတြခ်ိဳး။ ခံုေပါက္ ေဆာ့ကစားၾက ပါေတာ့သည္။ ေဆာ့ကစားၾက၊ ေရကူးၾက၊ ဒိုင္ပင္ထိုးၾက အဲလိုနဲ႔ ေျမြႀကီးတစ္ေကာင္က စမ္းေခ်ာင္းရဲ႕ တစ္ဖက္ကမ္းကို ျဖတ္သြားေနသည္ကို အားလံုး ျမင္ေတြ႔ၾကေလေတာ့သည္။ ဟာ ဟိုမွာ ေျမြႀကီး ေျမြႀကီး.. အဲဒီေျမြက အဆိပ္ မရွိဘူးတဲ့။ တစ္ေယာက္က လင္းေျမြတဲ့။ တစ္ေယာက္က စပါးႀကီးတဲ့။ တစ္ေယာက္က စပါးအံုးတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပးသြားၿပီး သြားဖမ္းတာ. အၿမီးကိုေတာ့ မိပါရဲ႕ ေျမြက တအားရုန္းေတာ့ ဆြဲလို႔ေတာင္ မႏိုင္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ လြတ္သြားပါေလေတာ့သည္။ ေျမြကပဲ အေကာင္ႀကီးတာလား၊ လူကပဲ အေကာင္ေသးတာလား ေျမြအားနဲ႔ လူအား မမွ်တာပဲ ျဖစ္မွာပါ။ စြန္းစားခန္းေတြ မို႔လို႔ အခုအခ်ိန္အထိ အမွတ္ရေနဆဲ။<br /> <br />ဂ်ီဖမ္းတာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ဒီတစ္ခါက်ေတာ့ သစ္သီးေတြ လိုက္ခူးစားရင္းနဲ႔ ေတာင္ေပၚျခံေတြမွာ စံုဘရပ္သီး၊ ငွက္ေပ်ာသီး၊ သစ္သိုသီး၊ မရမ္းသီး၊ ဆိတ္ေခ်းသီး၊ ကနစိုးသီး၊ သရက္သီး၊ ေဆာင္းရာသီနဲ႔ ေႏြရာသီဆိုရင္ သစ္သီးေတြက စံုတယ္။ တစ္ျခံ၀င္ တစ္ျခံထြက္ လိုက္တိုးသြားရတာ၊ တိုးရင္း ဆင္းရင္းနဲ႔ ဂူရွိတဲ့ေနရာကို ေရာက္သြားသည္။ ေတာၾကက္တစ္ေကာင္က ဖ်တ္ဖ်တ္ ဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ပ်ံသြားတဲ့ အသံကိုၾကားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဘာသံလဲကြာ၊ လိုက္ပတ္ၾကည့္တာ ဂ်ီတစ္ေကာင္က အိပ္ယာထ ေခါင္းေထာင္ၿပီး ဟုိၾကည့္ ဒီၾကည့္ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို လွမ္းေခၚဖို႔ ဆိုတာလည္း အသံၾကားသြားလို႔လည္း မျဖစ္၊ အို ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဆိုၿပီး စိတ္ထဲကေတာ့ ေျခေထာက္ျဖစ္ျဖစ္၊ အၿမီးျဖစ္ျဖစ္ ဆြဲထားမယ္ေပါ့။ ၿပီးရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို လွမ္းေခၚမယ္ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ အေနာက္ကေန အသာေလးသြားၿပီး၊ အၿမီးကိုဆြဲတာ ဂ်ီက ထခုန္ၿပီး လႊားခနဲဆို လြတ္သြားပါေလေရာ။ ဟာ မိသာ မိသြားရင္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာႀကီးကြာ၊ ေမာတာပဲ အဖတ္တင္တယ္၊ မမိခဲ့ျပန္ပါဘူး။ <br /> <br />ေတာ၀က္က်ေတာ့ မေလးရွား စေရာက္တုန္းက ေဆာက္လုပ္ေရး အလုပ္ စလုပ္ရပါတယ္။ ေဆာက္လုပ္ေရးေတြက ေတာေတြ ေတာင္ေတြနား မွာပါ။ မေလးရွားမွာက ေတာစပ္၊ ေတာင္စပ္ေတြ နားမွာေတာင္မွ ေတာ၀က္၊ ေမ်ာက္၊ ဖြတ္ေတြ၊ ေတာၾကက္ေတြက အရမ္း ေပါမွေပါ။ ေဆာက္လုပ္ေရး ဆုိေတာ့ မနက္ ၇ နာရီထိုးေလာက္ အိပ္ယာထ၊ ၿပီးရင္ ေရမိုးခ်ိဳး၊ ထမင္း ခ်က္ျပဳတ္၊ အလြယ္တကူ အလ်င္အျမန္ ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ရတယ္ ဆုိေတာ့ တစ္ခါလာလည္း ၾကက္ဥေၾကာ္ တစ္ခါလာလည္း ၾကက္ဥဟင္း၊ တစ္ခါလာလည္း ၾကက္ဥနဲ႔ ပဲနဲ႔၊ ၾကာလာေတာ့ ၾကက္ရုပ္ ေပါက္ေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး ၿငီးေငြ႔လာတယ္။ ေစ်းဆိုင္ကလည္း ႏွစ္မိုင္ေလာက္ ေ၀းတယ္ ဆိုေတာ့ အသြား အျပန္နဲ႔တင္ အလုပ္ဆင္းရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ အင္ဒိုနီးရွား လူမ်ိဳးေတြက အစား အေသာက္ ေကာင္းေကာင္း စားရတယ္။ သူတို႔ေတြက ေတာထဲသြားၿပီး အမဲလိုက္ ထြက္ၾကတာေလဗ်ာ။ ေန႔တိုင္းေတာ့ ေတာ၀က္တို႔၊ ဂ်ီတို႔ ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း သူတို႔ကို အားက်ၿပီးေတာ့ က်ားဖမ္းမယ္၊ ဆင္ဖမ္းမယ္၊ ေတာ၀က္ေထာင္မယ္ ဆိုၿပီး၊ ညေနပိုင္း အလုပ္ၿပီးတာနဲ႔ ေတာထဲသြားၿပီး ေတာ၀က္ သြားေထာင္လိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ တစ္ေန႔ သြားၾကည့္လည္း မမိ၊ ႏွစ္ေန႔ သြားၾကည့္လည္း မမိ၊ တစ္ပတ္ေလာက္ သြားၾကည့္လည္း မမိဆိုေတာ့ ရရာနဲ႔ပဲ ၾကက္ဥနဲ႔ပဲ ႏွစ္ပါးသြားရ ပါေတာ့တယ္။ အင္ဒိုနီးရွား လူမ်ိဳးေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ၾကည့္ၿပီး သနားတယ္နဲ႔ တူပါတယ္။ သူတို႔ သထာလို႔ေပးတဲ့ ၀က္ေခါင္း၊ ၀က္ေျခေထာက္ကိုပဲ စြပ္ျပဳတ္လုပ္ၿပီး စားရပါေတာ့တယ္။ <br /> <br />ငွက္က်ေတာ့လည္း ဟိုး ငယ္ငယ္ေလး တုန္းကပါ။ ေႏြရာသီဆုိေတာ့ ဇီးသီးေတြ လိုက္ခူးစားရင္း လယ္ထဲဆင္းၿပီး ငွက္လိုက္ပစ္တာ တစ္ခါေတာ့ ေရကန္ႀကီး တစ္ကန္နားကို ေရာက္သြားတယ္။ အဲဒီ ေရကန္ႀကီး နားမွာက ထန္းပင္ႀကီးေတြက ကန္ေပါင္ ပတ္ပတ္လည္း ၀ိုင္းေနတာပဲ။ ထန္းပင္ေတြရဲ႕ ၾကားမွာ သနပ္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ရွိသည္။ သနပ္ပင္ရဲ႕ ခြၾကားမွာ ဂ်ိဳးတစ္ေကာင္ နားေနတာ ျမင္ေတာ့ အသာေလး ေလာက္စာသီးကို ေသခ်ာေရြး၊ ေလးခြကို ေသခ်ာကိုင္၊ လူကို ထန္းပင္နဲ႔ကြယ္၊ ေႏြရာသီဆိုေတာ့ ေနလည္းပူ၊ ေလေပြေတြကလည္း တိုက္၊ ေလးခြကို ေသခ်ာခ်ိန္ၿပီး ပစ္လိုက္တယ္။ ကန္ရဲ႕ ဟိုဘက္ျခမ္းနဲ႔ ဒီဘက္ျခမ္းဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ လွမ္းတာေပါ့။ ေသခ်ာခ်ိန္ၿပီး ပစ္လိုက္ေတာ့ ေလာက္စာလံုးက ကန္လည္လည္း ေရာက္သြားေရာ ငွက္က သူနားေနတဲ့ အကိုင္းခြၾကားက ငွက္တစ္ကိုယ္စာ ခြၾကားကေန ထပ်ံသြားပါေလေရာ။ ပစ္လိုက္တဲ့ ေလာက္စာလံုးကလည္း ငွက္နားေနတဲ့ တစ္ကိုယ္စာေလာက္ပဲ ရွိတဲ့ ခြၾကားကုိ သြားမွန္တယ္။ ကေလး စိတ္ဆိုေတာ့ မေက်နပ္မႈေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ကိုယ္က ေလးခြကို ကိုင္ၿပီး မပစ္လိုက္ေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ငွက္က ပ်ံသြားတာ တစ္မ်ိဳး၊ ကိုယ္က ပစ္လိုက္လို႔ ငွက္နားေနတဲ့ တစ္ကိုယ္စာ ေနရာကို မမွန္ဘဲ တျခားေနရာကို သြားမွန္တာက တစ္မ်ိဳးေပါ့။ အခုဟာက ပစ္လိုက္လို႔ ေလာက္စာသီးက ငွက္နားေရာက္မွ ငွက္က ထပ်ံသြားတယ္ ဆိုေတာ့ ကေလးစိတ္နဲ႔ ဆိုေတာ့စဥ္းစားၿပီး အေတြးေတြနယ္ခ်ဲ႕ ေနေလတယ္။ ေအာ္ ငွက္ ငွက္ နင္ကံေကာင္းသြားတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေလေတြကပဲ အရမ္းတိုက္ေနလို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ငွက္ ငါ့ကို ေတြ႔သြားတာလား၊ ေအာ္ ငွက္ ပ်ံသန္းသြားႏိုင္တဲ့ အေတာင္ပံေတြရွိလို႔ေပါ့၊ ဒါမွမဟုတ္ ငွက္မွာ မ်က္ေစ့ပါလို႔ သူ႔အႏၱရာယ္ေတြကို သူ ျမင္ေတြ႔သြားတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္၊ ငွက္မွာ မ်က္ေစ့ရွိလို႔ နားရွိလို႔၊ အေတာင္ပံရွိလို႔ ေျခေထာက္ရွိလို႔၊ ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အဂၤါအားလံုး ျပည့္စံုလို႔ သူ႔အႏၱရာယ္ကေန သူ လြတ္ေျမာက္သြား တာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ငွက္မွာ မပ်ံသန္းႏိုင္ေလာက္တဲ့ အနာေတြ၊ ဒဏ္ရာေတြ ရွိေနမယ္ ဆိုရင္ေကာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ငါကပဲ ည့ံတာလား၊ အဲဒီအခ်ိန္က ကေလးတစ္ေယာက္ ဆိုေတာ့ ေတြးခ်င္တာေတြ လိုက္ေတြး ေနေတာ့တာေလ။<br /> <br />အခုလို ႀကီးလာမွ ေလာကဓံ မုန္တိုင္းေတြ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရင္ဆိုင္လာရေတာ့ အဲဒီ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို သြား သတိရမိသည္။ ေလမုန္တိုင္းေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္၊ လူေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္ေတြကို ကာကြယ္ဖို႔ ငွက္ေတြက အသက္ တစ္ေခ်ာင္းကုိသာ ေဘးမသီ ရန္မခ ကာကြယ္ဖို႔ ငွက္ေတြမွာ မ်က္ေစ့ရွိတယ္၊ နားရွိတယ္၊ ငွက္ေတြရဲ႕ အဂၤါ ျပည့္စံုတယ္ ဆိုရင္ပဲ သူတို႔ရဲ႕ အသက္ အႏၱရာယ္ေတြကို သူတို႔ ကာကြယ္ႏိုင္ၾက တယ္ေလ။ ေလမုန္တိုင္းေတြက ဘယ္ေလာက္ ၾကမ္းၾကမ္း၊ လူေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္ေတြက ဘယ္ေလာက္ မ်ားမ်ား၊ သူတို႔ အစာ မငတ္ၾကပါဘူး။ ေလာဘေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ ေမာဟေတြ ငွက္ေတြမွာလည္း ရွိေနၾကတာလား။ ငွက္တစ္ေကာင္မွာ ငါဟာ ငွက္တစ္ေကာင္ ပီသတယ္ ဆိုတဲ့ အတၱေတြ၊ မာန္မာနေတြ၊ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြက ငွက္ေတြမွာေကာ ရွိေနၾကတာလား၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငွက္ေတြမွာလည္း ေလာဘေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ ေမာဟေတြ၊ အတၱေတြ၊ မာန္မာနေတြ၊ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြ ရွိေနရင္ေတာ့ ငွက္ေတြမွာလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ အႏၱရာယ္ေတြ ရွိလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မိသည္။ ဒါေပမယ့္ ငွက္ေတြမွာ အသိတရား မရွိဘူး၊ ဉာဏ္ပညာ မရွိဘဲနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ အသက္ကို သူတို႔ ဘာေတြနဲ႔ ကာကြယ္ခဲ့ၾကသလဲ။ ငွက္ေတြဟာ ခႏၶာကိုယ္ အဂၤါ ၿပီးျပည့္စံုတယ္ ဆိုရင္ပဲ သူတို႔ လိုရာခရီးကို သူတို႔ ပ်ံသန္းသြားႏိုင္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘ၀မွာေရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လိုရာခရီးက ဘယ္လဲ၊ ဘယ္အထိလဲ၊ ဘယ္မွာ ဆံုးမလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေမးၾကည့္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လိုရာခရီးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေလာဘေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ ေမာဟေတြ၊ လိုအင္ဆႏၵ ေတြေၾကာင့္သာ အႏၱရာယ္ေတြ မ်ားတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လိုအင္ဆႏၵေတြေၾကာင့္ မဆံုးတဲ့ ခရီးရွည္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပ်ံသန္းေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ အဲေလာက္ထိ အႏၱရာယ္ေတြၾကားက မေမာမပန္းဘဲ တိုက္ခိုက္လာရတဲ့ အရာတစ္ခုဟာ ေလာကႀကီးကို အက်ိဳးမျပဳႏိုင္ဘူး၊ မိဘ ေမာင္ႏွမေတြကို အက်ိဳး မျပဳႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လိုအင္ဆႏၵ တစ္ခုတည္းအတြက္သာ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမာပန္းျခင္းသာ အဖတ္တင္ေပလိမ့္မည္။ <br /> <br />ဘယ္လို အက်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေကာင္းက်ိဳး တစ္ခုခုျပဳဖို႔သာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပ်ံသန္းရျခင္းသည္ အဓိပၸါယ္ ရွိလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေကာင္းက်ိဳး တစ္ခုခု ျပဳႏိုင္ဖို႔၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ဖို႔၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုရာခရီးကို ပ်ံသန္းဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ အသက္တစ္ေခ်ာင္းသာ လိုသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္လက္အဂၤါ ျပည့္စံုတယ္ ဆိုရင္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကံေကာင္းတယ္ လို႔ပဲ မွတ္ယူသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ သူေတြဟာ ေလာကဓံရဲ႕ အဆိုး အေကာင္းေတြနဲ႔ နဖူးေတြ႔၊ ဒူးေတြ႔ ေတြ႔ၾကံဳ ရင္ဆိုင္လာရရင္ ကံၾကမၼာကို ယိုးမယ္ဖြ႔ဲ အျပစ္တင္ ေျပာဆိုတတ္ၾကသည္။ တကယ္တမ္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အသက္တစ္ေခ်ာင္းကို ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး ကိုယ္လက္အဂၤါ ၿပီးျပည့္စံုတယ္ ဆိုရင္ပဲ ကံေကာင္းေနတဲ့ လူေတြခ်ည္းပဲ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေယာင္လာမိသည္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ဘာေကာင္းက်ိဳး တစ္ခုခုမွ မျပဳရေသးလို႔၊ မျပဳႏိုင္ေသးလို႔ ငါ ေလာကႀကီးမွာ ဘာမွ မပိုင္ဆိုင္ေသးရပါလား၊ ငါလိုခ်င္တာ ဘာမွ မရေသးပါလား၊ မျပည့္စံုေသး ပါလားလို႔ ေတြးၿပီး အားငယ္တတ္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လိုအင္ ဆႏၵေတြက မ်ားေနလို႔သာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ရွိပိုင္ဆိုင္ထားရတဲ့ အရာေတြကို သတိ မထားမိတတ္ၾကတာပါ။ ဘြဲ႔ေတြ၊ ရာထူးေတြ၊ ေငြေတြ၊ ပစၥည္းဥစၥာေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ ေစတနာေတြကို မပိုင္ဆိုင္ထားဘူး ဆိုရင္ေကာ၊ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ ေစတနာေတြရဲ႕ တန္ဖိုးကို နားမလည္ထားဘူး ဆိုရင္ေကာ၊ ေမတၱာ၊ ေစတနာ၊ ကရုဏာေတြ သူ႔စိတ္ထဲမွာ မရွိဘူး ဆိုရင္ေကာ၊ ဘာဘြဲ႔၊ ဘာရာထူး၊ ဘာေငြ၊ ဘာပစၥည္း ဥစၥာ တစ္ခုမွ မပိုင္ဆိုင္ ထားရတဲ့ လူတစ္ေယာက္မွာ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ ေစတနာေတြကို သူ႔စိတ္ထဲ၊ သူ႔ႏွလံုးသားထဲ၊ သူ႔အသိတရားထဲမွာ ရွိတယ္ဆိုရင္ေကာ၊ သူပိုင္ဆိုင္ထားရတဲ့ အရာေတြဟာ နည္းမွ မနည္းပဲ။ <br /> <br />ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ ေစတနာေတြဟာ ေငြရွိမွ ဖန္တီး လုပ္ယူလို႔ရတဲ့ အရာေတြမွ မဟုတ္တာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိတကြဲ၊ ဖတကြဲ ေမြးရပ္ေျမကို ခြဲခြါၿပီး သူမ်ား တုိင္းျပည္မွာ အလုပ္ လာလုပ္ၾကတဲ့ သူေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ ေစတနာေတြ ထားမယ္ ဆိုရင္ေကာ၊ ဒီ့ထက္မက ကူညီမယ္၊ တိုင္ပင္မယ္၊ ေဆြးေႏြးမယ္၊ ခြင့္လႊတ္မယ္၊ သည္းခံမယ္၊ သေဘာထား ႀကီးၾကမယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္အထိ အက်ိဳးျပဳေနသလဲ ဆိုတာ နားလည္လာလိမ့္မယ္ဟု ထင္မိသည္။ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ ေစတနာေတြဟာ နက္ရွိဳင္းတယ္။ ထပ္ေတြးမယ္ ဆိုရင္ ကမၻာေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ လူေတြတိုင္းမွာ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ ေစတနာေတြ သူတို႔ေတြတိုင္းမွာ ရွိၾကမယ္ ဆိုရင္ ဒီကမၻာေပၚမွာ ဆင္းရဲၿပီး မတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံဆိုတာ ရွိႏိုင္ပါ့မလား၊ ငတ္ျပတ္ မြဲေတေနတဲ့ သူေတြေကာ ရွိႏိုင္ပါ့မလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးထင္မိရင္ မွားသြားေလမလား။ ေလာကႀကီးမွာ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ေနတယ္၊ ကိုယ္လက္အဂၤါ ၿပီးျပည့္စံုတယ္၊ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ ေစတနာေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားရတယ္ ဆိုရင္ ေလာကႀကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာမ်ား လိုေနေသးလို႔လဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေလာဘေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ ေမာဟေတြေၾကာင့္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လိုအင္ဆႏၵေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခံစား ေၾကကြဲေနၾကရတယ္။ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ ေစတနာေတြ ေခါင္းပါးလာတာနဲ႔ အတူ၊ ကမၻာႀကီးက ပူေႏြးလာတာနဲ႔ အတူ၊ လူေတြရဲ႕ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြ မ်ားလာတာနဲ႔ အတူ၊ ကိုယ္က်င့္တရား အက်င့္စာရိတၱ ပ်က္ျပားလာတာနဲ႔ အတူ၊ ကမၻာေလာကႀကီးတစ္ခုလံုး ကပ္ေတြ ဆိုက္လာတယ္။ ေဘးဆိုး၊ အႏၱရာယ္ ဆိုးေတြကို ရင္ဆိုင္လာရတယ္။ ေတြ႔ၾကံဳ ခံစားလာၾက ရတယ္။ ငလ်င္ဒဏ္၊ ေလမုန္တိုင္း ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ မိဘမဲ့ ကေလးေတြ မက တစ္ေဆြ တစ္မ်ိဳးလံုးေပ်ာက္၊ ရြာလံုးေပ်ာက္၊ ၿမိဳ႕လံုးေပ်ာက္ ေသေၾက ပ်က္စီးၾကရတဲ့ ဘ၀ေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘ၀ေတြဟာ ဘာမ်ား ေၾကကြဲစရာေတြ ရွိလို႔လဲ။ ဒီလို ေဘးဆိုးေတြကေန လြတ္ေနလို႔၊ ကပ္ဆိုး ေဘးဆိုးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရင္မဆိုင္ရလို႔၊ မေတြ႔ၾကံဳရလို႔ အကယ္၍ ဒီလို အႏၱရာယ္မ်ိဳးေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေပၚ က်ေရာက္လာမယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသက္တစ္ေခ်ာင္းသာ ေတာင့္တ လိုခ်င္ေတာ့မွာပါ။<br /> <br />လူ႔ဘ၀တစ္ခုကို ရလာၿပီး ေလာကႀကီးမွာ ဘာေၾကာင့္မ်ား ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြ၊ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြ၊ မနာလို ၀န္တို အၿငိႇဳးအေတး မာန္မာနေတြနဲ႔ မစည္းလံုး မညီညာဘဲ ကိုယ့္ရဲ႕လိုအင္ ဆႏၵေတြနဲ႔ အတၱေတြကို ဘာ့ေၾကာင့္ ေရွ႕တန္း တင္ေနၾကရတာလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားလို႔ေတာင္ မရႏိုင္ပါလား။ တကယ္တမ္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ သုတ၊ သီတင္း၊ ဗြီဒီယိုေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဗဟုသုတ၊ အသိတရားေတြေတာ့ တိုးလာပါရဲ႕၊ ေလာကႀကီးမွာ အေကာင္းအဆိုး ဒြန္တြဲေနသလို ပါပဲ၊ အေကာင္းေတြ ေရာက္လာသလို၊ အဆိုးေတြလည္း မေတြ႔ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အေနာက္ကေန အရိပ္လိုပဲ လိုက္လာပါတယ္။ တရားစာအုပ္ကို ဖတ္ေနခ်ိန္က ခံစားမႈက တစ္မ်ိဳး၊ အင္တာနက္ ေပၚက ေထြရာေလးပါး စာေတြကို ဖတ္ေနခ်ိန္က ခံစားမႈက တစ္မ်ိဳး၊ ကိုယ္မႀကိဳက္ မႏွစ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ၊ အျမင္ မတူတာေတြ ျမင္ေတြ႔ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ စိတ္ေရာ ႏႈတ္ပါ မတည္ၿငိမ္တာေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ အျပစ္တင္ ရွဳတ္ခ်ရတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ဆိုရင္ ထင္းကနဲ ထင္းကနဲ ေပါက္ကြဲခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာတယ္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ဒီ အေၾကာင္းအရာေတြဟာ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ အေၾကာင္းအရာေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး လို႔လည္း ေျပာလို႔ရတယ္၊ သက္ဆုိင္ပါတယ္ ဆုိတာေတာင္မွ ဘာမွ မေျပာပေလာက္ ပါဘူး။ သက္ဆိုင္ပါတယ္လို႔ ဆိုခဲ့ရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာမွ လုပ္ေပးလို႔ မရတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ လုပ္ေပးလို႔ မႏိုင္၊ လုပ္ေပးလို႔ မရတဲ့ အေၾကာင္း အရာေတြ၊ ဘယ္ေလာက္မွ မသက္ဆိုင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ေတြထဲမွာ တိုး၀င္ ေမႊေႏွာက္ေနလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေသာကေတြ၊ ေဒါသေတြ ပိုမ်ားလာရ ရွာတယ္၊ အမွန္တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မလုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ အလုပ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အမွန္တကယ္ အစစ္အမွန္ သက္ဆိုင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမွန္တကယ္ လုပ္ရမယ့္အလုပ္၊ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္၊ လုပ္ကို လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ကိုပဲ လုပ္မယ္၊ စဥ္းစားမယ္၊ စိတ္ထဲ ထည့္မယ္၊ ေခါင္းထဲ ထည့္မယ္၊ အဲဒီလို မစစ္မွန္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ မစစ္မွန္တဲ့ အလုပ္နဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ၊ စစ္မွန္တဲ့ အလုပ္ကို ခြဲျခားၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ မစစ္မွန္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ၊ မစစ္မွန္တဲ့ အလုပ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ေတြထဲက ထုတ္လိုက္မယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ေသာကေတြ ေဒါသေတြ အမ်ားႀကီး ေလ်ာ့သြားလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မိသည္။ ေလာကႀကီးမွာ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ေနတယ္၊ ကိုယ္လက္အဂၤါ ၿပီးျပည့္စံုတယ္၊ ဘ၀တစ္ခု ေအာင္ျမင္ဖို႔၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေက်နပ္ဖို႔၊ ရည္မွန္းထားတဲ့ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ဖို႔၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေပၚ က်ေရာက္လာတဲ့ ေလာကဓံ ရွစ္ပါးကို ေသေသေၾကေၾက ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရွဳံးနိမ့္ခဲ့ရင္ေတာင္၊ ရင္မဆိုင္ႏိုင္လို႔ က်ရွံဳးခဲ့ရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဆံုးရွံဳးမႈက အသက္ တစ္ေခ်ာင္းတည္း ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ က်ရွံဳးခဲ့ရင္ေတာင္ စြန္႔လႊတ္ ဆံုးရွံဳးရမွာ အသက္တစ္ေခ်ာင္းပဲ ျဖစ္သည္။ ဒီကမၻာေပၚမွာ ရာထူးေတြ၊ ေငြေတြနဲ႔ ျပည့္၀ ခ်မ္းသာေနတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီး။ ဘာသာျခားေတြ မေျပာနဲ႔ ထားဦး၊ ဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံၿပီး ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာလည္း မသိ၊ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ ေစတနာလည္းနည္း ဆိုေတာ့ အဲဒီလို လူေတြ အသက္တစ္ေခ်ာင္း ဆံုးရွံဳးသြားရင္ သူတို႔ရဲ႕ စြန္႔လႊတ္ ဆံုးရွံဳးမႈက အမ်ားႀကီး ဆိုတာ သူတို႔ပဲ သိလိမ့္မည္။ <br /> <br />မေလးရွားႏိုင္ငံမွာ ေအာင္ျမင္ႀကီးပြား ခ်မ္းသာေနတဲ့ တရုတ္လူမ်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီး၊ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ ဘိုးဘြားရိပ္သာေခၚ လူအိုရံုေတြမွာ ေစာင့္ေရွာက္မယ့္ ၀န္ထမ္း မရွိတဲ့ အျပင္၊ အလုပ္ပါ လုပ္ရတယ္လို႔ တရုတ္ လူမ်ိဳး တစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္လို႔ သူတို႔ေျပာလို႔ သိရပါသည္။ ဒီလို အျဖစ္အပ်က္ေတြကို သိရလို႔ ဒီလိုလူေတြကို အျပစ္တင္ ရွဳတ္ခ်ဖို႔မလို၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ ေစတနာသည္ လူတိုင္းအတြက္ ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အႏွစ္သာရကို နားလည္ သေဘာေပါက္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အရွံဳး မရွိေစရဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ၀ါဒသည္ အရွံဳးမရွိတဲ့ ၀ါဒ ျဖစ္သည္။ ရွဳတ္ခ်တယ္၊ အျပစ္တင္တယ္ဆိုတဲ့ အလုပ္ဟာ ဘယ္အလုပ္မွ မေကာင္းဘူးလို႔ ထင္မိသည္။ ရွဳတ္ခ်သူ၊ အျပစ္တင္သူ တစ္ေယာက္ဟာ မိမိရင္ထဲမွာပဲ ေသာကေတြ၊ ေဒါသေတြ အရင္ ပြားမ်ားေစသလိုပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေယာင္လာမိသည္။<br /> <br />မွတ္ခ်က္။ ။တစ္ခါတစ္ခါ ေလာကႀကီးမွာ အသက္တစ္ေခ်ာင္းကို ပိုင္ဆိုင္ထားရတယ္ ဆိုရင္ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀က ျပည့္စံုေနသလိုပဲလို႔ ခံစားရသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြဟာ ကံၾကမၼာကုိ ယိုးမယ္ဖြဲ႔ အျပစ္တင္ ေျပာဆိုတတ္ၾကတယ္၊ အမွန္တကယ္ေတာ့ ေလာကႀကီးမွာ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ေနတယ္၊ ကိုယ္လက္အဂၤါ ၿပီးျပည့္စံုေနတယ္ ဆိုရင္ပဲ ကံေကာင္းေနတဲ့ သူေတြခ်ည္းပါပဲ။<br /> [ ထိုက္ဦး]ညီကိုယ္ဖိုးသားကူညီေရးေပသည္။ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-68004219053339746842010-02-20T05:53:00.000-08:002011-02-02T10:15:26.812-08:00ဘဝရဲ ့အစကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာနဲ႔ သံုးမိုင္ေလာက္ ေ၀းတဲ့ ရြာႀကီးတစ္ရြာမွာ အလယ္တန္းနဲ႔ အထက္တန္းကို သြားတက္ရတာပါ။ မိုးတြင္းပိုင္းဆိုေတာ့ မိုးႀကီးေလႀကီးထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္သြားရ တာပါ။ တစ္ခါတစ္ေလ က်ရင္လည္း ဖိနပ္မပါ ထီးမပါဘဲ လြယ္အိတ္ကို ႂကြတ္ႂကြတ္အိတ္နဲ႔ ထုပ္ၿပီး ေက်ာင္းကေန ျပန္လာရတယ္ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းက တက္တစ္၀က္ ပ်က္တစ္၀က္နဲ႔ ငါးတန္းေျဖၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေက်ာင္းထြက္လိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ႏွစ္ေလာက္ လယ္ထဲဆင္းၿပီး လယ္လုပ္လိုက္ပါတယ္။ ေႏြေပါက္လို႔ စပါးရိတ္သိမ္းၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း လယ္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ျပန္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ေတြက ရြာနဲ႔ေ၀းတဲ့ တစ္ေနရာကို ထြက္သြားခ်င္ေနခဲ့တယ္။ အေဖကလည္း ရြာမွာ မရွိဘူး။ ထိုင္းကိုထြက္သြားတာ သံုးႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ရွိပါၿပီ။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေမ့ကို ဖြင့္ေျပာပါတယ္။ အေဖနဲ႔ အတူတူ အလုပ္သြားလုပ္ ခ်င္တယ္ေပါ့။ အေမကလည္း ငယ္ေသးတယ္တဲ့။ အေဖကလည္း မေခၚခ်င္ဘူးတဲ့။ မလာခဲ့နဲ႔တဲ့။ အေဖက မေခၚလို႔ အေမက မလႊတ္တာပါ။ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္ေနရာ သြားသြား သြားလို႔ရပါတယ္။ <br /> <br />အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရန္ကုန္ကို သြားမယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာက ႀကီးေမတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ႀကီးေမကို ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ရွာခိုင္းၿပီး ရန္ကုန္မွာ အလုပ္သြားလုပ္မယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ အေမက ကၽြန္ေတာ့္အေပၚမွာ ဆဲျခင္း၊ ဆိုျခင္း၊ ရိုက္ႏွက္ျခင္း ဘာတစ္ခုမွ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အခုအခ်ိန္မွာ ျပန္စဥ္းစားေတာ့ အေမ့ရဲ႕ ဆံုးမစကား သံေလးေတြကိုကြ်န္ေတာ္ ၾကားခ်င္လိုက္တာ။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရန္ကုန္ကို ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ရြာက ပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ပါ။ အားလံုးေပါင္း သံုးေယာက္သား ရြာက လူၾကံဳနဲ႔ ရန္ကုန္ကို လိုက္လာခဲ့ၾကတာ.. ႀကီးေမအိမ္ကို ေရာက္လာပါေတာ့ တယ္။ ႀကီးေမလည္း ေနာက္ေန႔ကို အလုပ္တစ္ခါတည္း တန္းရွာေပးပါေတာ့တယ္။ ႀကီးေမက ေျပာတယ္၊ နင္တို႔ သံုးေယာက္ေတာင္ ငါ့အိမ္မွာ ရက္ၾကာၾကာ မေကၽြးထားႏိုင္ ဘူးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကလည္း အိပ္စရာ ေနရာေတာင္ မရွိတဲ့ ႀကီးေမအိမ္မွာ ၾကာၾကာ မေနခ်င္ပါဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ရြာကပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာပါတယ္။ မင္းႀကီးေမကလည္းကြာ.. ရြာကပါလာတဲ့ လက္ေဆာင္ေတာ့ အသားကုန္ယူၿပီး သူ႔အိမ္မွာက်ေတာ့ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေတာင္ မထားခ်င္ဘူး တဲ့ေလ။ <br /> <br />ကၽြန္ေတာ္လည္း ေအးေလကြာ.. ငါလည္း သူ႔အေၾကာင္း ဒီလိုမွန္း သိရင္ ရြာက ဘာတစ္ခုမွ အေလးခံၿပီး ယူမလာခဲ့ပါဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မွာ တာေမြက စက္ရံုတစ္ရံုမွာ အလုပ္ရပါတယ္။ အဲဒီစက္ရံုမွာက လူေတြ အေယာက္ သံုးဆယ္ေလာက္ ရွိပါတယ္။ ေကာင္မေလးေတြ ဆယ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကလည္း လူပ်ဳိေတာင္ မျဖစ္ေသး ပါဘူးဗ်ာ။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေကာင္မေလး ကိစၥနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ ဘာမွလည္း စိတ္ထဲမွာ မရွိေသး ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ သံုးေလး ငါးလေလာက္ ၾကာေတာ့ ညပိုင္းအလုပ္ လုပ္ရပါတယ္။ ညပိုင္း အလုပ္ဆုိေတာ့ တစ္ခုခု ခ်က္ေကၽြးတာေပါ့။ အဲဒီညက တရုတ္ဆန္ျပဳတ္ ခ်က္ေကၽြးပါတယ္။ သူေ႒းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘႀကီးလို႔ပဲ ေခၚပါတယ္။ ဘႀကီးက ဆန္ျပဳတ္ခ်က္မယ့္ အစ္ကိုႀကီး တစ္ေယာက္ကို ေျပာပါတယ္။ မင္းတို႔ ခ်က္စရာ ျပဳတ္စရာေတြ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ သြားယူေခ်တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ အစ္ကိုႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ထိုက္ဦး မင္း အိမ္ေနာက္ေဖးက သြားတဲ့။ ၿပီးရင္ မီးဖိုေဆာင္ ေရာက္မယ္တဲ့။ အဲဒီ မီးဖိုေဆာင္မွာ ေရခဲေသတၱာ တစ္လံုးရွိတယ္။ အထဲမွာ မုန္ညင္းရြက္ရယ္ ၾကက္သားရယ္ ယူလာခဲ့တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သြားတာေပါ့။<br /> <br />မီးဖိုေဆာင္ ေရာက္ေတာ့ ေရခဲေသတၱာေတာ့ ေတြ႔ပါရဲ႕.. ဒါေပမယ့္ ဖြင့္တဲ့ေနရာ မေတြဘူး။ ေရခဲေသတၱာက ဖြင့္ရမယ့္ ကိုင္းလည္း မရွိ၊ ခလုတ္လည္းမရွိ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္နဲ႔.. ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္နဲ႔ အေပၚပုတ္လိုက္ ေဘးပုတ္လိုက္ေပါ့။ ဟိုေနရာကို ကိုင္ၾကည့္၊ ဒီေနရာကို ကိုင္ၾကည့္နဲ႔.. အရမ္း အရမ္းလည္း မကိုင္ရဲဘူး။ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္း ဆိုေတာ့ ဓါတ္လိုက္တတ္တယ္ ဆိုၿပီး စိတ္က ေၾကာက္ေနခဲ့ တာပါ။ အဲဒါနဲ႔ သူေ႒းကေတာ္က အိမ္သာတက္ဖို႔ လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္က ေရခဲ ေသတၱာကို ဟုိပုတ္ ဒီပုတ္၊ ဟိုကိုင္ ဒီကိုင္ လုပ္ေနတာ ျမင္ေတာ့ ဟဲ့ နင္က ေရခဲေသတၱာကို ဖ်က္ဆီးေနတာ လားတဲ့.. ဆိုၿပီး အသားကုန္ ေအာ္ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္ ေရခဲေသတၱာ အေပါက္ရွာေနတာပါလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဟယ္ ဒီေတာသား ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ေတာ့ ငါ့ဆီမွာ ၾကာၾကာေနရင္ ငါ့စက္ရံုက ပစၥည္းမေျပာနဲ႔ ငါ့အိမ္က ပစၥည္းေတာင္ ဘာတစ္ခုမွ ေကာင္းေကာင္းက်န္မွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ သူကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ၿပီး ပစၥည္းေတြ ထုတ္ေပးပါေတာ့တယ္။ <br /> <br />ဒီလုိပါပဲ၊ တံုးတာ၊ ေအးတာ၊ အတာ၊ ဘာတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာတတ္တာက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သီးခံႏိုင္စြမ္းေတြ အမ်ားႀကီး ရရွိခဲ့တာေပါ့။ တစ္ခါတုန္းကလည္း သူေ႒း ဘႀကီးက ည ၈ နာရီေလာက္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ လာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လာေခၚသြား တယ္ေလ။ ထိုက္ဦး ဘႀကီးကို တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ႏွိပ္ေပးပါဦး လားကြာတဲ့..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘႀကီးေနာက္ကို လိုက္သြားတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ တီဗြီ ထုိင္ၾကည့္ေနၾကတဲ့ မိသားတစ္စု၊ ဘႀကီးက ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ထိုင္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ႏွိပ္ေပးလိုက္တယ္။ နာရီ၀က္ေလာက္ ၾကာေတာ့ အန္တီႀကီးကလည္း ထိုက္ဦး ၿပီးရင္ အေပၚထပ္ကို တက္လာတဲ့။ အန္တီ့ကိုလည္း ႏွိပ္ေပး ပါဦးတဲ့။ <br /> <br />ဘႀကီးကို ႏွိပ္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေပၚထပ္ကို တက္သြားပါတယ္။ အန္တီ့ကို ႏွိပ္ေပးၿပီး ဆယ္မိနစ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ သူ႔သမီးက တက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးနားမွာ လာထိုင္ၿပီး ထိုက္ဦး နင္ငါ့ကိုလည္း ႏွိပ္ေပးပါဦးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က မ်က္လံုးေတြ ျပဴးေနတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲကေတာ့ အဘြားႀကီး၊ အဖိုးႀကီးဆိုေတာ့ နုိပ္ေပးလို႔ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ အစ္မက အပ်ိဳဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လို ႏွိပ္ေပးရမလဲ ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါနဲ႔ အန္တီႀကီးကလည္း ႏွိပ္ၿပီးေတာ့ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းသြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ သူက အိမ္ခန္းထဲက အိပ္ယာေပၚမွာ ေမွာက္လ်က္ အိပ္ၿပီး ပထမေတာ့ နင္းေပးတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ ႏွိပ္ေပးတဲ့.. အၾကာႀကီးပဲ။ ဘယ္ေနရာကို ႏွိပ္ေပးလို႔ ႏွိပ္ေပးရမွန္း မသိ။ မႏွိပ္ရဲ ႏွိပ္ရဲ.. ဘယ္ေနရာကို နင္းေပးလို႔ နင္းေပးရမွန္းမသိ၊ မနင္းရဲ နင္းရဲ။ ဘယ္ေနရာ ကိုင္လို႔ ကိုင္ရမွန္းမသိ၊ မကိုင္ရဲ ကိုင္ရဲ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လက္ေတြေတာင္ တုန္ရံု မကလို႔ ေခၽြးေတြေတာင္ ျပန္ေနတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ရွက္ေနတယ္၊ ေၾကာက္ေနတယ္ ဆိုတာကို သူ လံုး၀ ရိပ္မိေနပါတယ္။ ရွက္ေနတာ ေၾကာက္ေနတာ သိလ်က္သားနဲ႔ ဆယ္မိနစ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ ေလာက္ဆို ေတာ္ေရာေပါ့။ ဘာတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာဘဲ အၾကာႀကီး ႏွိပ္ခိုင္းေနေတာ့ တာပဲ။<br /> <br />အခုအခ်ိန္မွ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ၀တၳဳေတြ၊ ဇာတ္လမ္းေတြထဲကလို ပါပဲလား မသိ။ ဆရာႀကီး မင္းသိခၤေရးတဲ့ ပုဂံသား ဘေမာ္လို အပ်ိဳႀကီး ၀က္သားဟင္း ခ်က္ခိုင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အျဖစ္ထက္ေတာင္ ဆိုးေနပါေရာလား ဗ်ာ။ ဒီလိုနဲ႔ ညပိုင္း အလုပ္လုပ္ရင္း ဖဲ၀ိုင္းေတြ အရက္၀ိုင္းေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိပ္တဲ့ အခန္းေရွ႕မွာပဲ.. တစ္ခါတစ္ေလ ဖဲ၀ိုင္းကို ထိုင္ၾကည့္ၿပီး ဖဲ၀ိုင္းေဘးမွာပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ တာလည္း အႀကိမ္ေပါင္း မနည္းခဲ့ပါဘူး။ ဖဲ၀ိုင္းကိုၾကည့္ၿပီး ဖဲကစားတတ္ပါလ်က္နဲ႔ ဘာေၾကာင့္ မကစားရတာလည္း ဆိုေတာ့ သူေ႒း ဘႀကီးက တစ္ေန႔ကို မုန္႔ဟင္းခါးဖိုး တစ္ဆယ္ ေပးပါတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါး တစ္ပြဲကို အဲဒီတုန္းက ငါးက်ပ္ပါ။ က်န္တဲ့ ငါးက်ပ္ကို စုတာ ရြာျပန္တဲ့အခ်ိန္မွာ သံုးေထာင္ ျပည့္ခဲ့ပါတယ္။ အဲေလာက္ထိ ပိုက္ဆံစုၿပီး ကပ္ေစးနဲေတာ့ ဖဲရိုက္ရင္ အရွံဳးနဲ႔ ေတြ႔ၿပီး၊ မစားရက္ မေသာက္ရက္ စုေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ပိုက္ဆံေတြ ေျပာင္သြားမွာ ကုန္သြားမွာ ေၾကာက္ေနခဲ့လို႔ ပါပဲ။ အရက္ကလည္း သူေ႒းသား ႏိုင္ငံျခားကေန ျပန္လာလို႔ အလကားရလို႔ ေသာက္တာပါ။ အလကားရတိုင္း ေသာက္တယ္ လို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္က ကိုယ့္အေပၚကို တကယ္ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေစတနာ ရွိလို႔ တကယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္လို႔ ဆိုေတာ့ အားနာမႈနဲ႔ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြစြာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ တတ္ခဲ့ပါလား ဆုိတာ ခုမွပဲ ျပန္စဥ္းစားမိ ပါတယ္။<br /> <br />ကိုယ့္စိတ္ ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ေတာ့ တစ္ခါမွ မေသာက္ဖူး ပါဘူး။ သူေ႒းသား လိုက္ပို႔ေပးလို႔လည္း ဘုရားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ရန္ကုန္က ဘုရားစံုလို႔.. ဇြဲကပင္၊ သာမည၊ က်ိဳက္ထီးရိုးေတြပါ ေရာက္ခဲ့ဖူး ပါတယ္။ တစ္ခါတုန္းကလည္း သူ႔ေကာင္မေလးနဲ႔ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးေယာက္နဲ႔ သန္လ်င္ က်ိဳက္ေခါက္ ဘုရားမွာ လိုက္တန္း ေျပးတန္းသြား ကစားဖူး ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ထိ ရွက္တတ္လဲ ဆုိရင္ စက္ရံုက ထြက္တဲ့ ပစၥည္းေတြ တစ္ပတ္ကို သံုးေလးေခါက္ေလာက္ ရန္ကုန္က ေစ်းေတြအစံု ကားနဲ႔လိုက္ပို႔ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အလုပ္လုပ္တဲ့ အက်ႌ၊ ေဘာင္းဘီ ညစ္ပတ္ ေပေရေနတယ္ ဆုိေတာ့ သြားလိုက္မပို႔ ရဲဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္း ဆိုေတာ့ လူဘံုအလည္မွာ လူေတြၾကားမွာ ေဟာင္းႏြမ္းညစ္ပတ္ေနတဲ့ အ၀တ္အစားနဲ႔ ဆိုေတာ့ သူမ်ားတကာေတြ ျမင္ရင္ လမ္းေပၚက လူလို႔ ထင္မွာစိုးလို႔ပါပဲ။ <br /> <br />သူေ႒းသားေတာင္မွ အလုပ္ထဲမွာ လုပ္တဲ့ အက်ႌ၊ လံုခ်ည္နဲ႔ သြားေသးတာပဲ။ ငါက ဘာျဖစ္လို႔ မသြားရဲရမွာလည္း ဆုိၿပီး သူေခၚတာနဲ႔ လိုက္သြားလိုက္တာ တစ္ေခါက္ ႏွစ္ေခါက္ ၾကာလာေတာ့ ရွက္ပါတယ္၊ ေၾကာက္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္က ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ တံုးတာ၊ ေအးတာ၊ အတာ၊ ရွက္တတ္တာ ေၾကာက္တတ္တာေတြက တန္ဖိုး မျဖတ္ႏိုင္ ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အက်င့္စာရိတၱေတြ မပ်က္စီး မယိမ္းယိုင္ သြားလို႔ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အက်င့္စာရိတၱေတြ မပ်က္စီး မယိမ္းယိုင္သြားဘူး ဆိုရင္ ဘာအလုပ္ပဲ လုပ္ရ လုပ္ရ.. ဘယ္ကိုပဲ သြားရ သြားရ.. ကၽြန္ေတာ္ မရွက္တတ္၊ မေၾကာက္တတ္ ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ရန္ကုန္မွာ ေနၿပီး ထိုင္းကို ခရီး ဆက္ပါေတာ့တယ္။ <br /> <br />မွတ္ခ်က္။ ။ဘ၀က ေပးလာခဲ့တဲ့ ကံၾကမၼာကို ဒီအရွက္အေၾကာက္ေတြက ပိတ္ဆို႔ တားဆီးထားရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လို ရုန္းကန္ ထြက္ႏိုင္ပါေတာ့ မလဲ။ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-22803077319986442482010-01-28T03:28:00.000-08:002011-02-02T10:18:25.941-08:00ဘ၀လမ္းကၽြန္ေတာ္ အသက္ ၁၆ ႏွစ္နဲ႔ ထိုင္းကို ထြက္ခဲ့တယ္။ ဘာမွ လည္း သိပ္မစဥ္းစားဘူး၊ အလုပ္လုပ္မယ္၊ ပိုက္ဆံစုမယ္၊ အိမ္ပို႔မယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ကူး တစ္ခုပဲ ရွိခဲ့တာေလ။ ပင္ပန္းတယ္၊ ဒုကၡေတြ႔မယ္၊ အခက္အခဲေတြ႔မယ္၊ ေလာကႀကီး အေၾကာင္း ဘာမွနားမလည္ဘဲ ေလာကဓံကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ္။ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု စရိုက္ေပါင္းစံု ရွိတဲ့ ယေနာင္း ဆုိတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးမွာ ေနၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့တာ ေလးႏွစ္ေတာင္ ၾကာခဲ့တယ္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြက သူလို ကိုယ္လို၊ အတန္းပညာေတြက မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ သူငယ္တန္းေလာက္ပဲ ေနခဲ့ၾကသူေတြပါ။ လူႀကီး၊ လူငယ္၊ လူလတ္ အရြယ္ေပါင္းစံု ေလးေတြပါ။ ရိုင္းတဲ့လူ ရွိသလုိ ရိုးသားတဲ့လူလည္း ရွိခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ စာေတာင္ မတတ္ဘူးေလ။ အဲဒီလို အရက္သမား၊ ဖဲသမား၊ မိန္းမ လိုက္စားသူေတြ ၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လို ေနလာခဲ့ရသလဲဆိုတာ ေျပာျပပါ့မယ္။<br /><br /> <br /><br />အလုပ္ဂိုေထာင္ရဲ႕ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ေတြမွာ တစ္ခ်ိဳ႕က တစ္ကုိယ္ေရ တစ္ကာယ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က မိသားစုေတြနဲ႔ပါ။ သိပ္မလွမ္းမကမ္းေလးမွာက ရဲစခန္း၊ အထဲမွာ အခ်ဳပ္ခန္းေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ ေတြကလည္း ရန္ျဖစ္ၾကလို႔ ရိုက္ပြဲ သတ္ပြဲေတြက ခဏခဏ ေတြ႔ၾကံဳေနရတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ထိုင္းရဲေတြက ပတ္၀န္းက်င္က တဲတန္းလ်ားေတြကို ၀ိုင္းၿပီး ဖမ္းၾကတာေလ။ ကေလးေတြက ငိုယိုလို႔၊ လူႀကီးေတြက ထြက္ေျပးလို႔ေပါ့။ ကေလးေတြရဲ႕ ငိုသံေတြနဲ႔၊ လူႀကီးေတြရဲ႕ ေအာ္သံေတြက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို ထိတ္လန္႔ေစခဲ့တယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲက ကေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ သံေ၀ဂ ရခဲ့တယ္။<br /><br /> <br /><br />အရက္ေသာက္သူကိုၾကည့္ၿပီး ဒီလူဟာ အရက္ကို မေသာက္ဘဲေနရင္ သိပ္ေကာင္းမွာ ပဲ.. အရက္ေရာင္းသူကလည္း အရက္ေရာင္းၿပီး စီးပြား မရွာရင္ေကာ၊ ဒီေလာကႀကီး၊ ဒီကမၻာႀကီးမွာေရာ အရက္ဆိုတာ မရွိခဲ့ရင္ေကာ.. သိပ္ေကာင္းမွာပဲေလ ဆိုၿပီး စဥ္းစားခဲ့တယ္။ ရိုက္ပြဲသတ္ပြဲ၊ ရန္ျဖစ္သူေတြကလည္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ နားလည္ခြင့္လႊတ္ၿပီး သေဘာထား ႀကီးႀကီး.. သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ထဲရွိၾကရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။<br /><br /> <br /><br />တစ္ခါတစ္ခါ ပင္လယ္ထဲမွာ ေလမုန္တိုင္း တိုက္လို႔.. ေလွေတြေမွာက္၊ လူေတြေသေနၾကတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုလည္း ခဏခဏပဲ ၾကားေနရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ညအိပ္ယာ၀င္တိုင္း ဘုရား ရွိခိုးၿပီးတိုင္း စဥ္းစားတယ္။ ေလာကႀကီးမွာ ဒီလိုလူဆိုး၊ လူရိုင္း၊ အျဖစ္အပ်က္ဆိုးေတြ မရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာ ပဲေလ။ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ဆိုးေတြကို လူေတြက လုပ္တာလား၊ ေလာကႀကီးက လုပ္တာလား။ ဘယ္သူက မတရားတာလဲ ဘယ္ဟာက မတရားတာလဲ ဆိုၿပီး ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ ကိုယ္ စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ဘယ္အရာကိုမွ အျပစ္မျမင္ဘူး။ လူေတြကိုလည္း အျပစ္မျမင္သလို၊ ေလာကႀကီးကိုလည္း အျပစ္မျမင္ဘူး။ တစ္ေန႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ေစ်း၀ယ္ရင္း အက်ႌေတြ ၀ယ္ဖို႔ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့တယ္။ ရဲစခန္းေရွ႕ကို ျဖတ္ေက်ာ္ သြားရတယ္။ ရဲစခန္းရဲ႕ အထဲမွာ အခ်ဳပ္ကားေပၚကေန ဖမ္းလာတဲ့ သူေတြကို ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသက္ ငါးဆယ္ ေျခာက္ဆယ္ သက္ႀကီး ရြယ္အုိေတြနဲ႔ အမိ၀မ္းထဲက ေလာကႀကီးကို ေရာက္မလာေသးတဲ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ မိန္းမႀကီးေတြပါ ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္ေတြပါ စီးက်လာခဲ့ ရတယ္။<br /><br /> <br /><br />တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ သံေ၀ဂေတြပဲ ဖိစီးေနခဲ့တယ္။ လူေတြက ရက္စက္တာလား၊ ေလာကႀကီးက မတရားတာလား ဆိုၿပီး စဥ္းစားေန ခဲ့တယ္။ လူေတြကိုလည္း ဒုကၡေတြ မခံစား ေစခ်င္ဘူး၊ အျဖစ္ဆိုးေတြလည္း မခံစားေစခ်င္ဘူး။ ေလာကႀကီးမွာလည္း ဒီလို အျဖစ္အပ်က္ဆိုးေတြ မရွိေစခ်င္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ သံေ၀ဂဆိုတာ လူေတြကိုလည္း အျပစ္မျမင္ဘူး၊ ေလာကႀကီးကိုလည္း အျပစ္မျမင္ဘူး၊ ဒုကၡေတြ အျဖစ္ဆိုးေတြကို မရွိေစခ်င္ဘူး မျမင္ေစခ်င္ဘူး မေတြ႔ေစခ်င္ဘူး ဆိုတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အခါ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ အလိမ္ခံ ထိဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ စိတ္ထိခိုက္ နာက်င္ေအာင္ မလိမ္ညာခဲ့ဖူးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀က သူမ်ားေပးတာစား၊ သူမ်ား ခိုင္းတာလုပ္ ဆိုေတာ့ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေျပာခံခဲ့ရ ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္သူ႔ကိုမွ စိတ္ထိခိုက္ နာက်င္ေအာင္၊ မ်က္ရည္က်ေအာင္ မေျပာဆုိခဲ့ဖူး ပါဘူး။ လမ္းေပၚမွာလည္း အိပ္ခဲ့ဖူးေတာ့ သူမ်ားအထင္ေသး အျမင္ေသး ခံခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္သူ႔ကိုမွ အထင္ေသး၊ အျမင္ေသးနဲ႔ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ မၾကည့္ခဲ့ဖူးပါဘူး။ သံေ၀ဂဆိုတဲ့ သေဘာတရားေလးက ကၽြန္ေတာ့္အေသြးအသားထဲကို ရိုက္ႏွက္ထား သလိုပဲ။ မေကာင္းတာ လုပ္ဖို႔၊ မေကာင္းတာ ေျပာဖို႔၊ မေကာင္းတာ ၾကံစည္ဖို႔ ၾကံတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ေတြက မလုပ္ရဲဘူး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ရက္စက္ျခင္း၊ မုန္းတီးျခင္း၊ အညႇိဳးအေတးေတြ၊ ယွဥ္ျပိင္မႈေတြ၊ မာန္မာနေတြက လူတိုင္းရဲ႕ ရင္ထဲမွာ မရွိေစခ်င္သလို၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း မရွိခ်င္ဘူး၊ လံုး၀လည္း မထားခ်င္ဘူး။ ေရွ႕မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အတုိင္းပါပဲ၊ လူေတြကိုလည္း အျပစ္ မျမင္သလို ေလာကႀကီးကိုလည္း အျပစ္မျမင္ပါဘူး။ ဒါဆိုရင္ ဘာကို အျပစ္ျမင္ၿပီး မုန္းတီးေနတာလဲလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရက္စက္ျခင္း၊ မုန္းတီးျခင္း၊ အညႇိဳးအေတးေတြ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြ၊ မာန္မာနေတြကို ကၽြန္ေတာ္က မုန္းေနတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ မုန္းတယ္ဆုိတဲ့ အရာေတြက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚလာရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဖမ္းဆုပ္ထားခ်င္ပါ့မလား။<br /><br /> <br /><br />ကၽြန္ေတာ္ အသက္ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္ကတည္းက သြန္သင္ ဆံုးမမႈရဲ႕ေအာက္မွာ မေနလာခဲ့ရတာ ခုဆိုရင္ ၁၄ ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ ေလာကဓံက သြန္သင္ ဆံုးမခဲ့လို႔ ေလာကႀကီးကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အက်ိဳးျပဳရမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ေလာကႀကီးကို ဘာအက်ိဳးေတြ ျပဳရမွာလဲ..။ သင္ၾကားေပးခဲ့တဲ့ ဆရာေတြ ရွိသလို ကိုယ့္ဘ၀ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တဲ့ မိဘေတြ ရွိတယ္။ ကိုယ့္ကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္တဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ ရွိသလို၊ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့… သူတို႔ဟာ လူေတြပါ။ သူတို႔ရဲ႕ ေက်းဇူးတရားေတြကို နားလည္ရင္၊ သူတို႔ကို ေက်းဇူး ျပန္ဆပ္ႏိုင္ခဲ့ရင္၊ သူတို႔ရဲဲ႕ေမတၱာတရားကို တန္ဖိုးထားခဲ့ရင္၊ သူတို႔ကို အက်ိဳးျပဳခဲ့ရင္ လူေတြကိုလည္း အက်ိဳးျပဳတာနဲ႔ အတူတူပါပဲေလေနာ္။ လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ အၿငႇိဳးအေတးေတြ မရွိခဲ့ရင္၊ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ကိုမွ အၿငႇိဳးအေတးေတြ မရွိခဲ့ရင္ ကမၻာေပၚမွာ ရွိတဲ့လူေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို မမုန္းရင္၊ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ မမုန္းရင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ လူေတြကို အက်ိဳးျပဳေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ပါပဲေနာ္။ ေလာက အက်ိဳးကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေန႔ေန႔မွာ သယ္ပိုး ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါတယ္။<br /><br /> <br /><br />ေလာကႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို ဒီလို ဖန္တီးေပးခဲ့လို႔လည္း ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ေပးဆပ္ခြင့္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိသလို၊ ဖန္တီး လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းေတြလည္း ရွိတယ္။ အက်ိဳးျပဳႏိုင္စြမ္းေတြလည္း ရွိတယ္၊ ရယူ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္စြမ္း ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ သူေတြမွာ တကယ္ ျပဳစုလုပ္ေကၽြး ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္ပါတယ္ ဆုိတာေတာင္ မိဘေတြက မရွိရွာၾကဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္မွာက မိေရာ ဖေရာသာမက အဘိုး အဘြားေတြပါ ရွိၾကေသးတာေလ။ တကယ္ ထူးျမတ္တ့ဲ ပါရမီကို ျဖည့္ခြင့္ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားမွာပါ။ ေနာက္ဆံုး.. ပိုင္ဆိုင္ရမယ့္ အခြင့္အေရး မရရင္ေတာင္ လိုခ်င္တာ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တာ ဘာတစ္ခုမွ မရခဲ့ရင္ေတာင္ ေပးဆပ္ရင္းနဲ႔ အသက္ရွင္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ကိုယ့္စိတ္ကို လွည့္ေျပာင္းလိုက္ ရံုပါပဲ။ စိတ္ကို ေျပာင္းၾကည့္ဖို႔ ဆိုတာ သူမ်ားအတြက္ ေတာ္ေတာ္ခက္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ လြယ္ေနပါၿပီ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ စိုးရိမ္စရာ၊ ပူပင္စရာ၊ ထိတ္လန္႔စရာေတြက ၾကံဳခဲ့ေပါင္း မ်ားေနခဲ့လို႔ပါပဲ။<br /><br /> <br /><br />ကၽြန္ေတာ့္ မိဘေတြကစာမတတ္ ဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက အေဖဟာ တရားထိုင္တယ္၊ ပုတီးစိပ္တယ္၊ ဥပုသ္ေစာင့္တယ္။ အရက္ေသစာ မေျပာနဲ႔၊ ေဆးလိပ္ေတာင္ မေသာက္ပါဘူး။ အေမကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာသမွ် အားလံုး ယံုတယ္ေလ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဘယ္မွ မသြားတတ္၊ မလာတတ္ဘူး။ ဗဟုသုတ နည္းတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ရွိကို မရွိတာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကၽြန္ေတာ့္ မိဘႏွစ္ပါးကို ကၽြန္ေတာ္ လမ္းျပခြင့္ ရတာေလ။ ဒီလို အခြင့္အေရးမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ လက္လႊတ္ဆံုးရွံဳး မခံႏိုင္ပါဘူး။ ေလာကရဲ႕ စည္းစိမ္ကိုလည္း ေပးႏိုင္ရမယ္။ တရားဓမၼနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔လည္း ၀ိပႆနာ တရားေတြကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိေစခ်င္ပါတယ္။<br /><br /> <br /><br />ေလာကမွာ သင္ၾကားလာခဲ့ရတယ္၊ သိတယ္၊ ေတာ္တယ္၊ တတ္တယ္ ဆိုေပမယ့္လည္း ထြက္သက္ ၀င္သက္နဲ႔ ၀ိပႆနာ သေဘာေတြကို မသိမွတ္ သြားရွာရဘူးဆိုရင္ အဲဒီလူဟာ လူျဖစ္ရတာ မတန္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါတယ္။ ေလာကမွာ ဘာမွ မသင္ၾကားလာရဘူး၊ မသိဘူး၊ မတတ္ဘူး ဆိုေပမယ့္လည္း ၀ိပႆနာတရားကို နားလည္ သေဘာေပါက္ၿပီ၊ သိသြားၿပီ ဆိုရင္ လူျဖစ္မရွံဳးဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း ႀကိဳးစား အားထုတ္ဖူးပါတယ္။ စိတ္ဓါတ္က် စိတ္ညစ္လာတဲ့ အခါေတြတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ တရားထိုင္ပါတယ္။ ဒီတရားေတြရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ ေလာကဓံက ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲခက္ခဲ ကၽြန္ေတာ္ အျဖဴစင္ဆံုး၊ အရိုးရွင္းဆံုး ေလွ်ာက္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ လမ္းမွားကို မေရာက္ေအာင္ လမ္းျပခဲ့တာေတာ့ စာအုပ္ စာေပပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ တန္ဖိုးအႀကီးဆံုး စာအုပ္က ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိကရဲ႕ ေမတၱာဆိုတာ ဘာလဲ- ေမတၱာတရား လမ္းေပ်ာက္ရာမွ လမ္းမွန္ေပၚေပါက္လာသူ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ပါပဲ။ ဆရာေတာ္ႀကီး ပ်ံလြန္ေတာ္ မမူခင္ ဖူးခြင့္ရပါလို၏ လို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းပါတယ္။ ေနာက္ ဘေလာ့ဂါ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုးဟာလည္း ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ သန္းေခါင္ယံကို လမ္းျပေပးတဲ့ ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြ ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ ျငင္းႏိုင္ဖြယ္ မရွိပါဘူး။<br /><br /> <br /><br />ကၽြန္ေတာ္ လူတစ္ေယာက္ ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ သူက ကေလးႏွစ္ေယာက္ အေဖပါ။ ထိုင္းကေနတစ္ဆင့္ မေလးကိုလာၿပီး အလုပ္လာလုပ္ပါတယ္။ သူက အရက္ေတြေသာက္၊ ထီေတြထိုး၊ ခ်ဲေတြထိုး၊ သူ႔အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ေမးၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပပါတယ္။ သူ မေလးရွားကို လာၿပီး တစ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ ျမန္မာျပည္က သူ႔မိန္းမကို လွမ္းေခၚလိုက္ပါတယ္။ သူ႔မိန္းမလည္း ပြဲစားနဲ႔ လိုက္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္လေလာက္ ၾကာလည္း သူ႔ဆီ ေရာက္မလာခဲ့ ပါဘူး။ ဘယ္ကို ေရာက္ေနလဲ ဆိုတာလည္း ဆက္သြယ္လို႔ မရပါဘူး။ သူ႔ခမ်ာ ပူပင္ေသာကေတြ၊ ခံစားမႈ ေ၀ဒနာေတြကို အရက္နဲ႔ပဲ ေျဖသိမ့္ေနရ ပါတယ္။ ေနာက္ တစ္လေလာက္ ၾကာေတာ့ သူ႔မိန္းမ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္၊ ေပါသြပ္သြပ္နဲ႔ ရြာျပန္ေရာက္ေနၿပီတဲ့..။ သူ ရြာကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေမးၾကည့္ေတာ့ ေအာက္လမ္းနဲ႔ လုပ္ၾကံခံရတယ္ပဲ သူသိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လမ္းမွာ သူ႔မိန္းမ ဘာေတြ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သလဲ ဆိုတာ သူလံုး၀ မသိရပါဘူး..။<br /><br /> <br /><br />အဲဒီလို သူ႔မိန္းမကို သူ စြန္႔လႊတ္ ဆံုးရွံဳးခဲ့ရၿပီး.. ဒီအျဖစ္ အပ်က္ေတြက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကာျမင့္ခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သူက ပိုက္ဆံလည္း မစု၊ အရက္ေတြပဲ ေသာက္ေနခဲ့ ေတာ့တာ။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို ေမးလိုက္ပါတယ္။ အစ္ကို႔မွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ ဆံုးရွံဳးလို႔ အိမ္ေထာင္တစ္ခုလည္း ပ်က္ဆီးၿပီးၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အစ္ကို႔မွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္ေနာ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီ အစ္ကို႔ကေလး ႏွစ္ေယာက္ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ရမယ့္ တာ၀န္ေတြ ရွိတယ္၊ အစ္ကို႔သား ႏွစ္ေယာက္ကို အစ္ကို တကယ္ မခ်စ္ဘူးလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေမးၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ သူက ဟာ ခ်စ္တာေပါ့ ကြာတဲ့။ ဒါဆုိရင္ အစ္ကို႔ဘ၀မွာ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ၊ လုပ္ခ်င္တာေတြ၊ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တာေတြ အားလံုး ဘာတစ္ခုမွ မရခဲ့ေပမယ့္၊ ဆံုးရွံဳးစြန္႔လႊတ္လိုက္ရ ေပမယ့္ အစ္ကို႔ သားသမီးႏွစ္ေယာက္ကို ပညာစံုေအာင္၊ လူဘံုအလယ္မွာ မ်က္ႏွာပန္း လွေအာင္၊ အစ္ကို႔ဘ၀ ဆံုးရွံဳးခဲ့ေပမယ့္ အစ္ကို႔ သားသမီး ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ မဆံုးရွံဳးသင့္တာေတြ မဆံုးရွံဳးရေအာင္ အစ္ကို လုပ္မေပးခ်င္ဘူးလား လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမးၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ သူက လုပ္ေပးခ်င္တာေပါ့ကြာ တဲ့။ ဒါဆုိရင္ အစ္ကို႔ရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈ ေ၀ဒနာေတြ ေပ်ာက္ေအာင္ အစ္ကို အရက္ေသာက္ေနတာ မဟုတ္လားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမးၾကည့္လိုက္ ပါတယ္။ သူက ျပံဳးစိစိနဲ႔ ေခါင္းညိတ္ေနခဲ့တယ္။ ေအးေလ ဒါဆိုရင္ အစ္ကို႔ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ အစ္ကို လုပ္ေနတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ အစ္ကို႔ သားသမီးကို ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္နဲ႔ ခ်စ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ အစ္ကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ အစ္ကို ခံစားမႈ ေ၀ဒနာေတြ ေပ်ာက္ေအာင္ အစ္ကို ေျဖသိမ့္ေနတာ.၊ အစ္ကို႔ကိုယ္ အစ္ကိုပဲ ခ်စ္ေနတာပါ။ အစ္ကို႔ သားသမီးကို တကယ္ခ်စ္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ကို စစ္မွန္တဲ့ ေမတၱာတရား အေၾကာင္းကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွင္းျပလိုက္ ပါတယ္။ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာလိုက္ပါ ေသးတယ္။ အစ္ကု႔ိ လစာ တစ္၀က္ကိုစု တစ္၀က္ကုိ သံုးေပါ့။ ငါးႏွစ္ေလာက္ ဆုိရင္ အစ္ကိုျမန္မာျပည္ ရြာကို ျပန္ႏိုင္ၿပီေပါ့လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့.. သူက ငါးႏွစ္ မေျပာနဲ႔၊ လစာ တစ္၀က္ မေျပာနဲ႔၊ တစ္ျပားမွ မက်န္ဘူးတဲ့..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔ကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ပ်က္ရံုပဲ ရွိေတာ့တယ္။ စိတ္ထဲကေတာ့ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္၊ စစ္မွန္တဲ့ ေမတၱာတရားကို နားလည္ႏိုင္ပါေစ.. လို႔..။ <br /><br />မွတ္ခ်က္။ ။စစ္မွန္တဲ့ ေမတၱာတရားကို မထားႏိုင္ၾကတဲ့ လူေတြဟာ ပ်က္စီးသြားၾက တာပါ။<br />ထိုက္ဦး...ညီကိုဖုိးသားကူညီေရးေပးသည္။ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-91438344583275322102010-01-20T04:08:00.000-08:002010-01-20T04:09:30.861-08:00ေလာကဓံဟူသည္ေလာကရွိလူသားတုိင္း ေတြ႕ႀကဳံရမည့္ သေဘာတရားကုိ ေလာကဓမၼ(ေလာကဓံ)ဟု ေခၚ၏။ လူသားတုိင္း မျဖစ္မေန ေတြ႕ႀကဳံခံစားရမည့္ ယင္းေလာကဓံ တရားမ်ားမွာ ၁။ လာဘ္လာဘေပါမ်ားျခင္း၊ ၂။ လာဘ္လာဘမရွိျခင္း၊ ၃။ အျခံအရံ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ေပါမ်ားျခင္း၊ ၄။ အျခံအရံ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း မရွိျခင္း၊ ၅။ ခ်ီးမြမ္းခံရျခင္း၊ ၆။ ကဲ့ရဲ႕ခံရျခင္း၊ ၇။ ခ်မ္းသာျခင္း၊ ၈။ ဆင္းရဲျခင္းဟူေသာ ဤတရားရွစ္ပါးပင္ ျဖစ္၏။ ဤတရားရွစ္ပါးကုိ မေတြ႕ႀကံဖူးသူ၊ မခံစားဖူးသူ တစ္စုံတစ္ေယာက္မွ် ရွိမည္မဟုတ္ေပ။ အားလုံးေတြ႕ႀကံဳ ခံစားဖူးၾကမည္သာ ျဖစ္၏။ ေလာကဓံတရားရွစ္ပါးတြင္ အေကာင္းေလာကဓံ ရွိသကဲ့သုိ႔ အဆုိးေလာကဓံလည္း ရွိ၏။ သုိ႔ေသာ္ အေကာင္းေလာကဓံႏွင့္ ႀကဳံသည့္အခါ အားလုံးႏွစ္သက္ သေဘာက်ၾကၿပီး မည္သူကမွ် `ဒါလည္းပဲ ေလာကဓံပါလား`ဟု ေတြးကာ သတိနဲ႔ေနမွပဲဟူသည့္ အေတြးမရွိၾကေပ။ စင္စစ္ ဤအေကာင္း ေလာကဓံသည္လည္း မည္သူမဆုိ မလဲြမေသြ ေတြ႕ႀကဳံရမည့္ ေလာကဓံပင္ျဖစ္၏။ မည္သူမွ် အေကာင္းခ်ည္းပဲ မရွိႏုိင္သကဲ့သုိ႔ အဆုိးခ်ည္းမ်ားႏွင့္လည္း မရွိႏုိင္ေပ။ အေကာင္းအဆုိးတဲြၿပီး ႀကံဳေတြ႕ေနၾက ရမည္သာ ျဖစ္၏။ ပုထုဇင္မ်ား၏သေဘာကား ေကာင္းသည္မ်ားကုိသာ လုိလားႏွစ္သက္ၾက၏။ အေကာင္းမ်ားႏွင့္သာ ႀကဳံေတြ႕ေနလုိၾက၏။ သုိ႔အတြက္ေၾကာင့္လည္း အဆုိးေလာကဓံႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕သည့္အခါ အလြယ္တကူ ပ်က္ဆီးသြားၾကျခင္းျဖစ္၏။ စင္စစ္ အဆုိးေလာကဓံေၾကာင့္ ပ်က္ဆီးႏုိင္သကဲ့သုိ႔ အေကာင္း ေလာကဓံေၾကာင့္လည္း ပ်က္ဆီးႏုိင္ေပ၏။ သိပ္ခ်မ္းသာသည့္သူမ်ား ဘ၀ပ်က္ေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ၾကရေပမည္။ ထုိသူမ်ားသည္ အေကာင္းေလာကဓံကုိ မခံႏုိင္သျဖင့္ ပ်က္ဆီးေနၾကရျခင္းျဖစ္၏။ <br /><br />ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အေကာင္းေလာကဓံႏွင့္ ၾကဳံသည့္အခါ အလြန္အကၽြံ မေပ်ာ္မိၾကရန္၊ မခံစားမိၾကရန္၊ အဆုိးေလာကဓံႏွင့္ ႀကံဳသည့္အခါတြင္လည္း အလြန္အၾကဴး စိတ္မညစ္ရန္၊ စိတ္ဓာတ္မက်ရန္ႏွင့္ ဤအေကာင္းအဆုိးဟူသည္မ်ားမွာ ေလာကဓံတရားမ်ားပါလားဟု သတိကပ္ကာ ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရန္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။ မွန္၏။ ဤအေကာင္းအဆုိး ေလာကဓံတရားမ်ားသည္ လူတစ္ေယာက္၏ ဘ၀ကုိ ေျပာာင္းလဲြသြားႏုိင္၊ ပ်က္ဆီးသြားႏုိင္ေပ၏။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ ေလာကဓံတရားကုိ မခံႏုိင္ၾကသျဖင့္္ ပ်က္ဆီးသြားၾကသူမ်ားကုိ အားလုံးေတြ႕ႀကဳံဖူးၾကမည္ ျဖစ္၏။<br /><br />အခ်ိဳ႕ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားမႈဟူေသာ ေလာကဓံကုိ မခံႏုိင္ၾကသျဖင့္ ပ်က္ဆီးသြားၾက၏။ လာဘ္လာဘမ်ားသျဖင့္ အေပ်ာ္အပါး အလြန္လုိက္စားကာ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိမထိန္းႏုိင္ျဖစ္ကုန္ၾက၏။ ယင္းအေပ်ာ္အပါးမ်ားေၾကာင့္ပင္ ကုိယ့္က်င့္တရားမ်ားလည္း ပ်က္ဆီးသြားတတ္ၾက၏။ အရာရာ ေငြႏွင့္ရွင္းလွ်င္ ျဖစ္သည္ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္မိတတ္ၾက၏။ ေနာက္ဆုံး နားထင္ေသြးေရာက္ကာ ထင္ရာဆုိင္းမိၾကသျဖင့္ ဘ၀ပါပ်က္ဆီး သြားတတ္ၾက၏။ ဤသည္မွာ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားမႈဟူေသာ ေလာကဓံကုိ မခံႏုိင္ၾက၍ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လာဘဟူေသာ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားသည့္အခါတြင္လည္း `ဒါလည္းပဲ ေလာကဓံပါလား`ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ သတိျပဳဆင္ျခင္ရန္ လုိအပ္၏။ အခ်ိဳ႕လည္း အလာဘဟူေသာ ပစၥည္းလာဘ္လာဘ မရွိသျဖင့္ လာဘ္လာဘရေအာင္ ၾကိဳးစားရင္း ပ်က္ဆီးသြားၾကသည္မ်ားလည္း ရွိ၏။ မိမိတုိ႔ရွိသမွ် ရသမွ်ေလးမ်ားျဖင့္ မေရာင့္ရဲႏုိင္ၾကသျဖင့္ ပုိ၍ရေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရင္း ေရတိမ္နစ္သြားတတ္ၾက၏။ အထူးသျဖင့္ မိန္းကေလးမ်ားမွာ ဤေလာကဓံေၾကာင့္ ပုိမုိပ်က္ဆီးတတ္ၾက၏။ အျခားသူမ်ား ၀တ္စားသကဲ့သုိ႔ ၀တ္ခ်င္စားခ်င္ၾကသျဖင့္ မွန္ကန္သည့္လမ္းကုိ မေရြးခ်ယ္ၾကဘဲ အလြယ္ရသည့္နည္းျဖင့္ ၾကိဳးစားကာ လာဘ္လာဘ ရေအာင္ရွာေဖြၾကရင္း မိမိခႏၶာကုိယ္ကုိ ေရာင္းစားသည္အထိ ျဖစ္တတ္ၾက၏။ ဤသည္မွာ အလာဘဟူေသာ လာဘ္လာဘမရွိမႈ ေလာကဓံကုိ မခံႏုိင္ၾက၍ျဖစ္၏။<br /><br />ထုိ႔အတူ အျခံအရံ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ေပါမ်ားျခင္း၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမရွိ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ျဖစ္ျခင္းဟူေသာ ေလာကဓံတရားႏွစ္ပါးႏွင့္ ႀကဳံသည့္အခါတြင္လည္း ခံႏုိင္ရည္ရွိဖုိ႔လုိ၏။ အခ်ိဳ႕ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေပါမ်ားသျဖင့္ အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ၿပီး မိမိအက်ိဳး ပ်က္ဆီးမႈမ်ားရွိတတ္၏။ အေပါင္းအသင္းမ်ားတြင္ မေကာင္းသည့္မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းပါလာ ပါက ထုိအေပါင္းအသင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ယခင္ကမလုပ္တတ္ေသာ မေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ားကုိ လုပ္လာတတ္သည္အထိ ျဖစ္တတ္၏။ စင္စစ္ အျခံအရံ အေပါင္းအသင္းေပါမ်ားမႈသည္ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားမႈႏွင့္လည္း ဆက္စပ္မႈရွိ၏။ မိမိက သုံးႏုိင္ျဖဳန္းႏုိင္ စားေသာက္ႏုိင္သျဖင့္ အျခံအရံ အေပါင္းအသင္း ေပါမ်ားမႈလည္း ျဖစ္ႏုိင္၏။ မိမိတြင္ ဘာမွ်မရွိသည့္အခါ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမ်ားသည္လည္း ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားတတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အျခံအရံ အေပါင္းအသင္းေပါမ်ားမႈ ရွိသည့္အခါ တြင္လည္း အလြန္အက်ဴး မျဖစ္ဖုိ႔၊ မေပ်ာ္မိဖုိ႔၊ မိမိအက်ိဳးပ်က္သည္အထိ မျဖစ္ဖုိ႔၊ အျခံအရံ အေပါင္းအသင္း ေပါမ်ားျခင္းဟာလည္း ေလာကဓံတစ္ခုပါလားဟု ဆင္ျခင္ကာ ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားတတ္ဖုိ႔ လုိအပ္၏။ အျခံအရံ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမရွိ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ျဖစ္ေနသည့္အခါတြင္လည္း ေနတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိအပ္၏။ တစ္ခါတစ္ရံ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနသည္က ေကာင္းသည့္အခါမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္၏။ အေပါင္းအသင္းေပါမ်ားသည့္အခါ ထုိအေပါင္းအသင္းမ်ားကုိ အမွီျပဳ၍ မသြားခ်င္ဘဲသြားရ၊ မေျပာခ်င္ဘဲလည္း ေျပာရ၊ မစားခ်င္ဘဲလည္း စားရသည့္အျဖစ္မွ ကင္းႏုိင္၏။ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနသျဖင္ မိမိလုပ္ခ်င္သည့္ အလုပ္ကုိလြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ခြင့္ရတတ္၏။ စင္စစ္ ကိေလသာဟူသည္ မျမင္အပ္ရာ ကိေလသာ သူ႔ဟာသူၿငိမ္း၏ ဟူေသာ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး အဆုံးအမႏွင့္အညီ တစ္ေယာက္တည္းရွိေနသျဖင့္ အျပင္မထြက္ျဖစ္သည့္အခါ အျပင္သြားသျဖင့္ ေတြ႕ရမည့္ အာ႐ုံမ်ားကုိ အမွီျပဳ၍ ျဖစ္ရမည့္ အကုသုိလ္မ်ား မျဖစ္ႏုိင္ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တစ္ေယာက္တည္း ေနတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသည့္ အေလ့အက်င့္ကုိ လုပ္ေပးသင့္၏။ တစ္ေယာက္တည္းေနတတ္လာလွ်င္ အယသဟူေသာ အျခံအရံ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမရွိ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ျခင္းဟူေသာ ေလာကဓံကုိလည္း အလုိလုိ ခံႏုိင္ရည္ ရွိသြားမည္ျဖစ္၏။<br /><br />ေလာကရွိလူတုိင္း ေတြ႕ႀကံရမည့္ အေရးအႀကီးဆုံး ေလာကဓံမွာ ကဲ့ရဲ႕ျခင္း၊ ခ်ီးမြမ္းျခင္းဟူေသာ ဟူေသာ ေလာကဓံပင္ျဖစ္၏။ မည္သူမဆုိ အကဲ့ရဲ႕ ခံရဖူးၾကသည္သာျဖစ္၏။ ကဲ့ရဲ႕ခံရျခင္းမွ ကင္းလြတ္သူ တစ္ေယာက္မွ် ရွိမည္မဟုတ္ေပ။ သာမန္သူမ်ား မဆုိထားဘိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေသာ္မွလည္း ကဲ့ရဲ႕မႈဒဏ္မွ မလြတ္ခဲ့ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကဲ့ရဲ႕မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ အတုလဥပသကာ၀တၳဳတြင္ ေအာက္ပါအတုိင္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။<br />``အုိ…အတုလ… ဤကဲ့ရဲ႕ျခင္းသည္ ေရွး႐ုိးအစဥ္အလာေပတည္း။ ဤက့ဲရဲ႕ျခင္းသည္ ယခုမွျဖစ္သည္ မဟုတ္။ ဆိတ္ဆိတ္ေနသူကုိလည္း ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏။ မ်ားစြာေဟာေျပာသူကုိလည္း ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏။ ႏႈိင္းခုိင္း၍ေျပာသူကုိလည္း ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏။ ေလာက၌ အကဲ့ရဲ႕လြတ္ေသာသူမည္သည္ မရွိ။ လုံး၀အကဲ့ရဲ႕ခံရသူမည္သည္ ေရွးကလည္း မရွိခဲ့၊ ေနာင္အခါလည္း ရွိလိမ့္မည္မဟုတ္၊ ယခုအခါ၌လည္း မရွိ။``<br />မွန္၏။ ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ့သည့္ အတုိင္းပင္ ေလာကတြင္ကဲ့ရဲ႕ခံရျခင္းမွ ကင္းေသာသူ မည္သည္မရွိသည့္အတြက္ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းႏွင့္ႀကံဳေတြ႕ပါက မတုန္မလႈပ္ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ေပးဖုိ႔ လုိအပ္၏။ ဤအတူပင္ ခ်ီးမြမ္းျခင္းႏွင့္ ႀကဳံသည့္အခါတြင္လည္း ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားရ၏။ စင္စစ္ ခ်ီးမြမ္းျခင္းမ်ားကုိ ျပန္ၾကည့္ပါက မိမိႏွင့္အဆင္ေျပ၊ မိမိေက်းဇူးႏွင့္ မကင္းဘဲရွိေနသည့္အခါတြင္ မိမိကုိ ၀ုိင္း၀န္းခ်ီးမြမ္းေနၾကမည္ျဖစ္ၿပီး မိမိႏွင့္အဆင္မေျပပါက ၀ုိင္း၀န္းကဲ့ရဲ႕ၾကမည္မွာ ဓမၼတာပင္ျဖစ္၏။ ခ်စ္လွ်င္အျပစ္မျမင္ဟူေသာ ျမန္မာစကားအတုိင္းပင္ မိမိႏွင့္ခ်စ္ခင္ ကၽြမ္း၀င္ေန၊ သင့္ျမတ္ေနပါက မည္သူမွ် အျပစ္ေျပာၾကမည္ မဟုတ္ေပ။ သုိ႔ေသာ္ အဆင္မေျပျဖစ္ၿပီးဆုိက ၀ုိင္း၀န္းခ်ီးမြမ္းၾကေသာ ထုိသူမ်ားကပင္ ျပန္၍အျပစ္ေျပာ ကဲ့ရဲ႕တတ္ၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခ်ီးမြမ္းခံရသည့္အခါတြင္လည္း နားထင္ေသြးမေရာက္ဖုိ႔ မိမိကုိယ္ကုိ အထင္မႀကီးဖုိ႔ သတိမလြတ္ဖုိ႔ အထူးလုိအပ္၏။ ဤခ်ီးမြမ္းမႈသည္လည္း ခဏပါပဲဟု ဆင္ျခင္တတ္ဖုိ႔ လုိအပ္၏။ လူတုိင္းလူတုိင္း ေကာင္းသည့္စကား၊ ခ်ီးမြမ္းသည့္စကားကုိသာ ၾကားလုိၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ အၿမဲမၾကားႏုိင္ၾကေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဘာမွမၿမဲျခင္းဟူသည့္ သေဘာကပင္ အတတ္အက်၊ အနိမ့္အျမင့္သေဘာကုိ ေဆာင္ေနေသာေၾကာင့္္ ျဖစ္၏။<br /><br />ေနာက္ဆုံးေလာကဓံ ႏွစ္ခုျဖစ္သည့္ ခ်မ္းသာျခင္း၊ ဆင္းရဲျခင္းသေဘာသည္လည္း ေလာကသားတုိင္း ေရွာင္လဲြ၍မရ ဧကန္မုခ် ရင္ဆုိင္ႀကဳံေတြ႕ရမည့္ ေလာကဓံတရားမ်ား ျဖစ္၏။ စင္စစ္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာမွတစ္ပါး ေလာကသတ္မွတ္ၾကသည့္ ခ်မ္းသာမ်ားသည္ အစစ္အမွန္ ခ်မ္းသာမ်ား မဟုတ္ၾကေပ။ တဒဂၤခ်မ္းသာမ်ားသာ ျဖစ္၏။ တဒဂၤဟူသည္ အၿမဲမဟုတ္သည့္အတြက္ ယင္းခ်မ္းသာမ်ားသည္ အခ်ိန္မေရြးေျပာင္းလဲႏုိင္၊ ေပ်ာက္ပ်က္ႏုိင္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေလာကခ်မ္းသာသည္ဟု ဆုိေသာတဒဂၤ ခ်မ္းသာမ်ားအေပၚ အျမင္မမွားဘဲ အခ်ိန္မေရြး ေျပာင္းလဲနုိင္သည့္ အရာမ်ားဟု သတိျပဳကာ ယင္းခ်မ္းသာျခင္းဟူေသာ ေလာကဓံကုိလည္း ခံႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရေပမည္။ ခ်မ္းသာသည့္အခုိက္တြင္ အက်ိဳးရွိသည္မ်ားကုိ ႀကိဳးစားလုပ္ကုိင္ရေပမည္။ ခ်မ္းသာမႈ၏ေနာက္ကြယ္တြင္ ဆင္းရဲမႈရွိေနသျဖင့္ အခ်ိန္မေရြး ဆင္းရဲသြားႏုိင္သည္ကုိ သတိျပဳကာ ခ်မ္းသာျခင္းဟူေသာ ေလာကဓံအေပၚ မယဇ္မူးၾကရန္ လုိအပ္ေပ၏။ ေလာက၌ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာသည္ဟု ဆုိသူမ်ားသည္ မိမိတုိ႔၏ ခ်မ္းသာမ်ားသည္ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးေၾကာင့္ အခ်ိန္မေရြး ပ်က္ဆီးသြားတတ္ၾကသည့္သေဘာကုိ အထူးဆင္ျခင္ရန္ လုိအပ္လွ၏။ ထင္ရွားသည့္ သာဓကျပရလွ်င္ နာဂစ္မုံတုိင္းေၾကာင့္ ပ်က္ဆီးသြားၾကသည့္ မိသားစုမ်ား၊ ဆင္းရဲမဲြေတသြားၾက သည့္ သူေ႒းမ်ားကုိ အနီးဆုံးသာဓကအျဖစ္ ျပရေပမည္။ ထုိသူမ်ား၏ ခ်မ္းသာသည္ ဆင္းရဲျခင္းဟူေသာ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္သြားခဲ့ရ၏။ တဒဂၤဟူေသာ သေဘာကုိ ၎တုိ႔က ထင္ဟတ္ျပေန၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာမႈ၊ ဆင္းရဲမႈဟူသည္မ်ားသည္ အခုိက္အတန္႔မွ်သာ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိၾကျခင္းျဖစ္၏။ ထုိအခုိက္အတန္႔ျဖစ္သည္ ကုိပင္ မိမိတုိ႔က ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္ျဖစ္၏။ ခ်မ္းသာ၊ ဆင္းရဲဟူေသာ ေလာကဓံတုိ႔တြင္ မည္သုိ႔ေသာ ေလာကဓံႏွင့္ႀကဳံႀကဳံ မတုန္မလႈပ္ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္၏။<br /><br />စင္စစ္ ေလာကဓံတရားကုိ ရင္ဆုိင္ရန္မွာ အေျပာလြယ္သေလာက္ အလုပ္ခက္လွ၏။ သာမန္လူမ်ား အဖုိ႔ကား ေက်ာ္လႊားရန္မလြယ္လွေပ။ သုိ႔ေသာ္ အလြယ္နည္းတစ္နည္းကား ရွိ၏။ အျခားမဟုတ္။ ၀ိပႆနာ တရားအားထုတ္ထားသူမ်ားသည္ အလြယ္တကူ ရင္ဆုိင္ႏုိင္၏။ တရားအားထုတ္စဥ္ ေတြ႕ႀကံဳရသည့္ ခႏၶာကုိယ္၏ ဒုကၡမ်ားႏွင့္ ေ၀ဒနာမ်ားကုိ သီးခံအားထုတ္ထားပါက အျပင္ေလာက၌ ႀကဳံေတြ႕ရသည့္ ေလာကဓံမ်ားကုိ ေကာင္းစြာခံႏုိင္၊ ေက်ာ္လႊားႏုိင္၏။ ခႏၶာကုိယ္ဒုကၡမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ပါက အျပင္ေလာကဓံမ်ားသည္ အေသးအဖဲြေလးမွ်သာ ျဖစ္ကုန္၏။ အရာအားလုံးသည္ မျမဲဟူေသာ အနိစၥသေဘာကုိ တရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ေကာင္းစြာလက္ခံ သေဘာေပါက္ထားပါက မည္သုိ႔ေသာ အေၾကာင္းကိစၥမ်ားႏွင့္ႀကဳံႀကဳံ ေျဖႏုိင္သြား၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေလာကဓံတရားကုိ ေကာင္းစြားရင္ဆုိင္ ေက်ာ္လႊားလုိပါက တရားသာ မ်ားမ်ားအားထုတ္ၾကပါဟု တုိက္တြန္းလုိပါသည္။<br /><br />နိဂုံးခ်ဳပ္အေနအားျဖင့္ ေလာကဓံဟူသည္ ေလာကရွိလူသားတုိင္း မလဲြမေသြ ရင္ဆုိင္ႀကဳံေတြ႕ရမည့္ တရားျဖစ္၍ အေကာင္းအဆုိး မည္သုိ႔ပင္ႀကဳံႀကဳံ မတုန္မလႈပ္ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ တရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားၾကပါစုိ႔ဟု ထပ္မံတုိက္တြန္းစကားေျပာၾကားရင္ ဤေဆာင္ပါးကုိ အဆုံးသတ္လုိက္ပါသည္။ <br /><br /><br />စာေရးသူ = ဘုန္းဘုန္း ဦး၀ိစိတၱ ။ ေရးသားခ်ိန္ 9:56 PM <br /><br />စုစည္းထားမႈ = ၄။ ဓမၼရသစာစုမ်ားထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-86869465937838919182010-01-16T03:32:00.000-08:002010-01-16T03:40:17.738-08:00စိတ္သေဘာထားေျပာင္းၾကည့္ပါစိတ္သေဘာထား ေျပာင္းရမွာ မေၾကာက္ပါနဲ႔။ဘယ္ထင္ျမင္ခ်က္ ၊ဘယ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ျဖစ္ အမွန္တရားနဲ႔ နီးစပ္တယ္လို ့ ယူဆရတာထက္ မပိုပါဘူး။ျပင္သင့္ရင္ျပင္ရမွခ်ည္းပဲ။အေတြးေဟာင္းေတြခ်ည္း ဆက္ေတြးေနတာထက္၊ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္နဲ႔ သတၱိအရာမွာသာေအာင္ လုပ္ျပီး စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းၾကည့္လိုက္ပါ။စိတ္ကူးသစ္ေတြကို လက္သင့္ခံလိုက္ပါ။<br />ေရာ့စကိုးဒရမၼာန္<br />စိတ္သေဘာထားေျပာင္းၾကည့္ပါ<br /><br /><br />အေတာ္ေကာင္းတဲ့စကားပဲ။ေျပာသြားလိုက္ပံုကလည္း ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္နဲ႔သတၱိေရာခြန္အားပါ အျပည့္အ၀ပါတယ္။ျမန္မာ့အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ကလည္း သူ႕ရဲ႕ကိုယ္တိုင္ေရး အထၳဳပၸတၱိ ထဲမွာ ဒီသေဘာမ်ိဳးေရးထားတာ သတိရမိတယ္။<br />“လူတေယာက္ဧ။္ သက္တမ္းတြင္ အစ ပထမ ကသိျမင္လာေသာ စိတ္ေနစိတ္ထား ၀ါဒတို ့သည္ အမွန္ခ်ည္းမဟုတ္။ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမည္သာတည္း။<br />ယေန႔အယူအဆႏွင့္ နက္ျဖန္ အယူအဆတို႕မွာ တူခ်င္မွတူေပမည္။အမွန္ကား လူတဦးဧ။္ဘ၀တြင္ ကၽြႏု္ပ္ တို ့သည္ အယူ၀ါဒေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားကို<br />ေတြ႕ရေသာအခါ ထိုလူသည္ သမာဓိမတည္ ၊ေရွ႕ေနာက္မညီဟု ထင္မွတ္မွားေလသည္။သမာဓိ မတည္ျခင္းသည္ ကိုယ္က်င့္တရား ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္<br />ျဖစ္ျခင္းေပတနည္း။ ၀ါဒေျပာင္းမႈမွာ ဉာဏ္အျမင္ဧ။္ေျပာင္းလဲမႈေၾကာင့္ သမာဓိမတည္ျခင္း မဟုတ္ေပ။ တနည္း တိုးတက္ျခင္းေပတည္း“.....တဲ့။<br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္စကားလဲ ေကာင္းတာပဲ။ဒါေပမယ့္ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ဖို ့ တိုက္တြန္းရတဲ့အထဲမွာ စိတ္သေဘာထားေျပာင္းဖို ့ တိုက္တြန္းရတာေလာက္ ခက္ခဲတာေတာ့ ရွိမယ္မထင္ဘူး။လူ႕သဘာ၀ ကိုယ္ႏႈိက္က အေျပာင္း အလဲ ကို ျငင္းဆန္တတ္တယ္။အေလ့အထျဖစ္လာတာ က်င့္သားရလာတာ တစ္ခုဆိုရင္ လြယ္လြယ္နဲ႕ မစြန္႕လႊတ္ခ်င္ဘူး ။စားေနက် အစားအစာ ၊လုပ္ေနက် အလုပ္၊ေနေနက်အရပ္ေတြကို အင္မတန္စြဲလန္းခင္တြယ္ တတ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ ျမိဳ႕ကလူေတာေရာက္ရင္ ေနႏိုင္လွ တစ္ပတ္ပဲ။တစ္ပတ္ကေက်ာ္လို ့ ႏွစ္ပတ္ဆို မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ျမိဳ႕ကိုျပန္ခ်င္ျပီ။ ေတာကလူ ျမိဳ႕ေရာက္ေတာ့ သာေတာင္ဆိုးေသး။တစ္ပတ္ေ၀းလို ့ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ဆိုရင္ပဲ မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္ခ်င္ေနျပီ။အဆင္မေျပဘူး။တညည္းညည္းတညဴညဴနဲ႕ ျပန္ဖို ့ အထုတ္ တျပင္ျပင္ျဖစ္ေနျပီ။လိုက္ပို ့ပါ့မယ္ ေျပာထားတဲ့ၾကားက လူၾကံဳျမင္တာနဲ႕ မ်က္စပစ္ျပီး ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ ထလိုက္၊တစ္ၾကိဳးတည္း ျပန္ေျပးေတာ့တာပဲ။<br />ဒီလိုနဲ႕ ဘူးခါးေရနဲ႕ ၾကမ္းၾကားေလကို မခြဲႏိုင္ မခြာရက္ျဖစ္တဲ့ လူက ျဖစ္သလို မိုးလင္းလာရင္ လၻက္ရည္နဲ႕အီၾကာေကြးကို လက္လြတ္မခံႏိုင္ ျဖစ္တဲ့လူကလည္း ျဖစ္လာၾကတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ရြာထိပ္က အေၾကာ္တဲေလးမွာ အေၾကာ္၀င္၀ယ္ ၊အိမ္ေရာက္ေတာ့ ထမင္းၾကမ္းခဲေဘး ဆားေလပံုျပီး၊အေၾကာ္နဲ႕စားရတာကို နတ္သုဒၶါနဲ႕ မလဲႏိုင္ေအာင္ အရသာေတြ႕တဲ့လူကေတြ႕မယ္။အဆာေျပစားဖို ့ အေရး အိမ္ကေန သံုးေလး မိုင္ေလာက္ေ၀းတဲ့ စာေသာက္ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းရွိရာ ကိုယ္ပိုင္ကားနဲ႕ထြက္၀ယ္ ၊အိမ္ေရာက္မွ ေရႊေတာင္ေခါက္ဆြဲတို ့ နန္းၾကီးသုတ္တုိ ့ကို မိသားတစ္စုျမိန္ေရ ရွက္ေရ စားရတာေလာက္ ေကာင္းတာဘာရွိေသးလဲလို ့ စီးကရက္ခဲရင္း ေမးတဲ့ လူက ေမးတယ္။<br />ကဲ......အဲဒီအေလ့အက်င့္ေပၚမွာ အမွီျပဳျပီး ျဖစ္တည္လာတဲ့ စိတ္သေဘာထားေလာက္ကိုပဲ အေျပာင္းအလဲလုပ္ဖို ့ ၾကိဳးစားၾကည့္မယ္တဲ့၊လြယ္မယ္ထင္းသလား။လံုး၀မလြယ္ဘူး။ထမင္းၾကမ္းသမားကို နန္းၾကီးသုတ္<br />ေကၽြးၾကည့္။ဟင္..မင္းတို ့ဟာကလည္း ပ်စ္ခၽြဲခၽြဲ ေစးထန္းထန္းနဲ႕၊အလကား ၾကက္သားဖတ္ေတြ ႏွေမ်ာစရာ၊ မနက္စာထမင္းနဲ႕က်မွ အဲဒီ ၾကက္သားဟင္း ထည့္စားလိုက္ျပီးေရာလို ့ ေျပာေတာ့မခက္လား။အဲ.နန္းၾကီးသုတ္<br />ဆရာကိုေတာ့ ထမင္းၾကမ္းနဲ႕ သြားမလဲခိုင္းပါနဲ႕၊ရိုင္းရာက်ေနပါ့မယ္။<br />ဒါေပမယ့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုစားတဲ့ ေသာက္တဲ့ ကိစၥေလးေလာက္ ေတာင္မွ စိတ္သေဘာထား မေျပာင္းႏိုင္ရင္ ဆင္းရဲတာ ခ်မ္းသာတာ အပထား၊အဲဒီလူ လူညံ့ပဲ ။ေနရာတကာ ပံုေသမွတ္ထားျပီး အေတြးေဟာင္း<br />၊အက်င့္ေဟာင္းေတြနဲ႕ပဲ တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေနလို ့ကေတာ့ လူ႕ေလာက လူ႕ဘ၀ အလွည့္အေျပာင္းေတြကို အလိုက္သင့္ အလ်ားသင့္ လက္ခံက်င့္သံုးႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။<br />အေတြးေဟာင္းဆိုတာဘာလဲ? <br />ခုလုပ္စရာရွိတာ ေရွ႕ဆက္လုပ္ရမွာေတြနဲ႕ ပတ္သက္လို ့ ဘယ္လို လုပ္သင့္တယ္ ၊ဘယ္လိုျဖစ္သင့္တယ္ဆိုတာေတြနဲ႕ ပတ္သက္လို ့ မိမိကိုယ္တိုင္ သူတပါးရဲ႕အေတြ႕အၾကံဳေဟာင္း ၊အျဖစ္အပ်က္ေဟာင္း၊အေလ့အက်င့္ ေဟာင္းေတြေပၚမွာအေျခစိုက္ျပီး ယံုၾကည္၊ယူဆ၊စဥ္းစား၊ဆံုးျဖတ္တာပဲ။လူမွာ အဲဒီအေတြးေဟာင္းေတြ အေျခခိုင္လာရင္ ဘယ္ကိစၥမဆို အမွန္အမွား၊အေကာင္းအဆိုးကို လက္ေတြ႕က်က် ဓမၼဓိဌာန္ ျဖစ္ေအာင္ မစစ္ေဆး ခ်င္ေတာ့ဘူး။အစြဲေတြ ၊ၾကိဳက္တာမၾကိဳက္တာေတြကို ဦးစားေပးလိုလားရင္ လက္ခံျပီးသား။မလိုလားရင္ျငင္းပယ္ျပီးသား ျဖစ္လာတတ္တယ္။လူပုဂိၢဳလ္နဲ႕ ပတ္သက္လာရင္လည္း ၾကိဳတင္ ေဟာကိန္းထုတ္ျပီးသား၊တန္ဖိုး ျဖတ္ျပီးသား ျဖစ္ေနတတ္တယ္။<br />“ဒီလူ မပါေစနဲ႕၊သူပါရင္ျပႆနာတက္မွာပဲ”<br />“ဟိုေကာင္ ေရာက္ေနတယ္ဆို၊ဘယ့္နွယ့္လဲ.....မူး၊ရူးလာတာပဲမဟုတ္လား”<br />“သူေျပာမယ့္စကားဆို လံုး၀ အယံုအၾကည္ မရွိဘူးဗ်ာ”<br />ဆိုတဲ့ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ ေကာက္ခ်က္ေတြဟာ အဲဒီအေတြးေဟာင္း ပင္စည္ကျဖာထြက္လာတဲ့ အကိုင္းအခက္ေတြေပါ့။<br />ဒီေနရာမွာ ေျပာတဲ့လူေရာ အေျပာခံရတဲ့လူပါ ႏွစ္ဘက္စလံုးမွာ လူ႕အရည္အခ်င္း၊အဆင့္အတန္းနိမ့္က်ရာေရာက္တယ္။ ေျပာတဲ့လူဘက္ကိုၾကည့္ရင္ ဒီလိုေျပာႏိုင္ဖို ့ ဘယ္ေလာက္မ်ား ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္လိုက္ရလို ့<br />လဲ ၊ျဖစ္ႏိုင္ေျခတို ့၊အလားအလာတို ့၊ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏိုင္တာတို ့၊ညွိႏႈိင္းအေျဖရွာတာတို ့ ဘာတခုမ်ားပါလို ့လဲ။သူ႕မွာ အဆင္သင့္ ရွိျပီးသားျဖစ္တဲ့ မွတ္ဉာဏ္ေဟာင္းကို လက္တို ့လိုက္ရံုနဲ႕ ထြက္လာတဲ့အေျဖပဲ။အေျပာခံ ရတဲ့လူ ဘက္ကလည္း ေျပာတဲ့အတိုင္း ျဖစ္ျဖစ္ေနရင္ ကိုယ့္အေလ့အက်င့္ေဟာင္းကို မျပဳျပင္ မေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့အတြက္ ညံ့ဖ်င္းရာက်တယ္။<br />ဒါ့ေၾကာင့္ စိတ္သေဘာထားေျပာင္းတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ဘက္ရွိလာမယ္ဆိုရင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္လံုးက ေျပာင္းမွ အဓိပၸာယ္ ရွိမယ္။ မွန္ကန္ျပည့္စံုမယ္။ တစ္ဘက္တည္းကေျပာင္းရံုနဲ႕ေတာ့ အေျခအေန တုိးတက္ ေကာင္းမြန္လာမွာ မဟုတ္ဘူး ။တစ္ဘက္က အရင္လက္ခံလာခဲ့တဲ့ “တစ္”ကို ခု လက္မခံထားေတာ့ပဲ ေျပာင္းသြားပါျပီတဲ့၊ဒါေပမယ့္ က်န္တဲ့တဖက္က “တစ္“ မဟုတ္ရင္ “ႏွစ္” ျဖစ္ရမွာေပါ့ဆိုျပီး မူေသကိုင္ထားမယ္ဆိုရင္<br />ေျပလည္မွာမဟုတ္ဘူး။တစ္မဟုတ္ရင္ႏွစ္ျဖစ္ႏိုင္သလို သံုး၊ေလး အစရွိသျဖင့္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ဒါတင္မက ႏွစ္ပိုင္းတပိုင္း တ၀က္ လဲျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ေတြ ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္တဲ့ အလားအလာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။<br />တကယ္ေတာ့ အေတြးေဟာင္းေတြကို စံုမက္ဖက္တြယ္ျပီး စိတ္သေဘာထား အေျပာင္းအလဲမလုပ္ႏိုင္တာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲလို ့ ဆန္းစစ္ၾကည့္ရင္ ကိုယ့္အယူအဆနဲ႕ကိုယ္ မွန္တယ္ထင္ေနတုန္းမို ့ မေျပာင္းႏိုင္တာက တခ်က္၊သူက မွန္တယ္ထင္ေနသမွ် ေျပာင္းမွာမဟုတ္ဘူး။ေနာက္တခ်က္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို မမွန္မွန္းမသိေသးလို ့ မေျပာင္းႏိုင္တာ၊သူက မမွန္မွန္း သိလာတဲ့အခါ ေျပာင္းလဲဖို ့ ၾကိဳးစာခ်င္ၾကိဳးစားႏိုင္တယ္။ဆိုးတာက<br />မမွန္မွန္းသိေပမယ့္ မထူးေတာ့ပါဘူးဆိုျပီး တမင္ မေျပာင္းလဲပဲေနတာ ၊ေျပာင္းလိုက္ရင္ အရံူးေပး၊အညံ့ခံရာေရာက္မွာ၊အရွက္ကြဲမွစိုးလို ့ မေျပာင္းပဲတင္းခံေနတာ။အဆိုးတကာ့အဆိုးဆံုးကေတာ့ နဂိုကတည္းက<br />အျငိဳး၊အာဃာတ ၾကီးၾကီးမားမား ရွိေနလို ့ ၊သူျဖဴရင္ ငါမည္းမယ္ဆိုျပီး မ်က္စိမွိတ္ စံုကန္ျငင္း၊လက္သင့္မခံႏိုင္၊သေဘာထားမေျပာင္းႏိုင္ ျဖစ္ေနတာမ်ိဳးပဲ။<br />အဲဒီအေတြးေဟာင္းေတြကို အေသဆုပ္ျပီး အေျပာင္းအလဲမလုပ္ႏိုင္တဲ့သူဟာ ဘ၀မွာတိုးတက္မႈမရွိႏိုင္သလို ေစ့စပ္ညွိႏိႈင္းလို ့ မရႏိုင္ ၊ဗဟုသုတနယ္ မက်ယ္ႏိုင္ဘူး၊စိတ္သေဘာထား မၾကီးႏိုင္ဘူး။အဆံုးစြန္<br />ေျပာရရင္ တရားသံေ၀ဂလည္းမရႏိုင္ဘူး။ဒါ့ေၾကာင့္ ေရာ့စကိုဒရမၼာန္က “ဉာဏ္အေျမာ္အျမင္နဲ႕သတၱိအရာမွာ သာေအာင္လုပ္ျပီး စိတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းလိုက္စမ္းပါ ” လို ့ဆိုခဲ့တာေပါ့။ ဟုတ္တယ္ ၊ပညာဉာဏ္<br />အေျမာ္အျမင္ရွိမွ စိတ္သေဘာထားေျပာင္းလဲလို ့ရတာ။သတၱိရွိမွလည္း ေျပာင္းလဲလို ့ရတာပါ ။ လူသတ္ရဲပါတယ္ဆိုတဲ့သတၱိနဲ႕ အယူအဆေဟာင္း အေတြးေဟာင္းေတြကို စြန္႔လႊတ္ႏိုင္တယ့္ သတၱိ၊ ဘယ္ဟာက<br />သတၱိ အစစ္ျဖစ္တယ္၊ဘယ္သတၱိက ပိုအင္အားၾကီး ပိုေျပာင္ေျမာက္တယ္ဆိုတာ လက္ညိဳးတေထာင္ ျပည့္ေအာင္ လိုက္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ အဂုၤလိမာလ က သက္ေသျပခဲ့ျပီးျပီ။<br />ေနာက္ ဉာဏ္အေျမာ္အျမင္ကိစၥမွာလည္းၾကည့္အုန္း ။ ဗုဒၶ ကိုသတ္မယ္ဆိုျပီး အဂုၤလိမာလ ကအေျပးလိုက္ေတာ့ မမွီႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ “ရွင္ၾကီးေဂါတမ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ေျပးေနရတာလဲ၊ေသမွာေၾကာက္<br />သလား” လို ့ေမးတယ္။အဲဒီေတာ့ ဗုဒၶ ကခပ္ေအးေအးပဲျပန္ေျပာလိုက္တယ္။<br />“အဂုၤလိမာလ ငါမေျပးဘူး၊ ငါကရပ္ေနတယ္၊သင္သာေျပးေနတာ။<br />သင္ဟာ ခုမွေျပးတာမဟုတ္ဘူး၊ သံသရာတေလွ်ာက္လံုးေျပးခဲ့ရတယ္<br />ေနာက္ ဘယ္ထိေအာင္ သင္ေျပးေနအုန္းမွာလဲ” တဲ့။<br />ဘာမွ ရွည္ရွည္ ေ၀းေ၀း ေျပာလိုက္တာမဟုတ္ဘူး။ စကားကတိုတိုေလးရယ္။ဒါေပမယ့္ အဲဒီစကားတိုတိုေလးေၾကာင့္ပဲ အဂုၤလိမာလ မွာ ဉာဏ္အေျမာ္အျမင္ အၾကီးအက်ယ္ ႏိုးၾကားျပီး စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲ သြားတယ္။လက္ထဲကဓားကိုခ် ၊လက္ညိဳးပန္းကံုးၾကီးကို စြန္႕ပစ္ျပီး ဗုဒၶ ရဲ႕အဆံုးအမမွာ တည္ခဲ့တယ္။<br />ဒါပါပဲ ။စိတ္သေဘာထားေျပာင္းတယ္ဆိုတာ ဉာဏ္အေျမာ္အျမင္နဲ႕သတၱိအားေကာင္းရင္ စကားတခြန္းနဲ႕လည္း ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္တယ္။စာတပုဒ္ ၊ျမင္ကြင္းတကြက္ေၾကာင့္လည္း ေျပာင္းလဲႏိုင္တယ္။ဒီလိုေျပာင္းလဲ<br />ခဲ့ၾကတာ လူ႕သမိုင္းတေလွ်ာက္မွာ သက္ေသျပစရာ အမ်ားၾကီးပါ။ ဉာဏ္အေျမာ္အျမင္ကလည္းမရွိ ၊သတၱိအင္အားကလည္း ခပ္ႏုံႏုံ ျဖစ္ေနလို ့ကေတာ့ စေလဆရာ ဦးပုညေရးခဲ့သလို-<br />“၀ထၱဳနိပါတ္၊ပိဋကတ္ႏွင့္၊လွ်ာျပတ္ေအာင္ ေဟာေသာ္လည္း၊ေဟာရင္းသာ ပ်ံေတာ္မူမည္။<br />ဆန္ျဖဴျဖဴ တခြက္မွ် ထြက္မည့္ပံု ေပၚမွာမဟုတ္ဘူး” ဆိုတာပဲ။<br /><br />ဒီေတာ့လည္း အေတြးေဟာင္း၊စိတ္သေဘာထားေဟာင္းေတြရဲ႕ ခိုင္းေစခ်က္အရ လက္ညိဳးတေထာင္ျပည့္ႏိုးျပည့္ႏိုး ေမွ်ာ္ကိုးရင္း သံသရာေတာနက္ၾကီးထဲမွာ ဓားတရမ္းရမ္းနဲ႕ မနားတမ္းေျပးေနမယ့္အစား<br />စိတ္သေဘာထားေလးေတြေျပာင္းၾကည့္လိုက္ပါ။မြန္ျမတ္တဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႕အတူ ကမၻၻၻာေလာကၾကီးရဲ႕ ေကာင္းၾကိဳးခ်မ္းသာေတြကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ ခံစားႏိုင္လာမွာေပါ့။<br /><br /><br /><br /><br /><br />ျမင့္စိုးလႈိင္ ဧ။္ “စကားေနာက္တရားပါ(၂)” မွေကာက္ႏုတ္ပါသည္။<br />ဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကအျမင္ေလးေတြပါနဲနဲေလာက္ေျပာင္းၾကည့္ပါ<br />အားလံုးအဆင္ေျပပါလိမ့္မယ္ <br />forward.ထဲကကူးယူထာတာပါ။ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖိုု႔ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-55846452957792448882009-12-12T23:55:00.000-08:002009-12-12T23:58:32.319-08:00ေရႊျမန္မာ, ေရျမွဳပ္ဗုံး, Black Dream ႏွင့္ White Dreamညီ<br />ခုေရးေနတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကို ဆက္ေရးေစခ်င္ပါတယ္။ အက်ိဳးမ်ားမယ့္ ေဆာင္းပါးေကာင္း တခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးဇင္းတို႔ေတြအတြက္ မအပ္စပ္ဖူးလို႔ ထင္ရေပမယ့္ ကိုယ့္တပည့္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္ပတ္၀န္္းက်င္အတြက္ေတာ့ အင္မတန္မွ အေရးပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာတခုပါ။ ဆရာေအာင္သင္းကေတာ့ အသိမွာ ခံစားသိနဲ႔ ၾကံဆသိ ဆိုၿပီးေတာ့ ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္္။ အဲဒီ ႏွစ္မ်ိဳးထဲမွာ ခံစားသိဆိုတာကို ကိုယ္တိုင္ ႀကဳံဖူးမွ ရႏိုင္ပါတယ္-တဲ့။ အျဖစ္အပ်က္တိုင္းကို ကိုယ္တိုင္ ႀကဳံဖို႔ ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဦးဇင္းတို႔အတြက္ ပိုၿပီး မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ႀကဳံဖူးသူေတြ ေရးတဲ့ စာေပကို ဖတ္ရမွသာလ်င္ ဦးဇင္းတို႔အတြက္ အလြန္ဆုံး ရႏိုင္တာက ၾကံဆသိ္ပါ။ ဘာသိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ။ အနဲဆုံး ရြာကို ျပန္ၿပီး ဆရာလုပ္မဲ့ ဦးဇင္းတို႔အတြက္ေတာ့ လုိအပ္ပါတယ္။ ဘုမသိ ဘမသိ ဆရာျဖစ္တာထက္ စာရင္ နဲနဲပါးပါး သိၿပီး ဆရာလုပ္တာက တဖက္လူအတြက္ အက်ိဳမ်ားမလားလို႔ပါ။<br /><br />ဦးဇင္း ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ေဆာင္းပါးရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္နဲ႔ ဘာမွ မသက္ဆိုင္ပါ။ ေရျမွဳပ္ဗံုးအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ နဲနဲေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဦးဇင္းနဲ႔ ဒကာဘလက္ခ္ တယ္လီပသီမ်ား ရွိေနေရာ့သလားမသိပါဘူးဗ်ာ။ ေရျမဳပ္ဗုံးအေၾကာင္းရယ္ ဟိုတခါ ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းအေၾကာင္းရယ္ကို စာေရးမလို႔ ျပင္ဆင္ေနတာပါ။ ေဆာင္းပါးမွာ ဘုန္းၾကီးေတြအေၾကာင္း မေကာင္းသတင္းပါလို႔႔ တုံ႔ျပန္တယ္လို႔ေတာ့ မမွတ္ယူေစခ်င္ပါ။<br /><br />ေရျမွဳပ္ဗံုး အေၾကာင္း ေျပာၾကတာ အေၾကာင္းႏွစ္ခု ရွိလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ပထမ တခုက ဗမာေတြရဲ႕ ဗီဇေၾကာင့္ပါ။ ဗမာ့ ဗီဇက ဘာလဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိပ္ၿပီး အထင္ၾကီးၾကပါတယ္။ ျမွင့္လို႔လဲ တြက္ၾကပါတယ္။ ငယ္တုံးက သင္ရတဲ့ သင္႐ိုးညႊန္းတမ္းစာအုပ္ထဲမွာ ပါတဲ့ ဦးဗဂ်မ္းရဲ႕ ကာတြန္းတကြက္ကို မွတ္မိဦးမလားပဲ။ လူႏွစ္ေယာက္ အခ်ီအခ် စကားေျပာတဲ့ ပုံပါ။ တေယာက္က “အဘေရ အေနာက္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ေလယာဥ္ပ်ံေတြ ေပၚေနၿပီတဲ့”-လို႔ ေျပာတဲ့ အခါ က်န္တေယာက္က “သူတို႔က အခုမွပါဗ်ာ၊ က်ဳပ္တို႔ ခ်ာရာဏသီမွာေလ။ မယ္သီတာကို မင္းဒသ ခိုးတုံးကတည္းက ေလယဥ္သုံးေနၿပီဗ်”-လို႔ ေျပာပုံကို ဆြဲထားတဲ့ ကာတြန္းေလးပါ။ အဓိပၸါယ္တူ ကာတြန္း ေလးကြက္ ဆြဲထားပါတယ္။ က်န္သုံးကြက္ကိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ။<br /><br />အဲဒါ ကိုယ္တို႔ လူမ်ိဳးရဲ႕ ဗီဇကို အတိအက် ေဖာ္ျပတာပါပဲ။ အဆိုးဆုံးတခုကေတာ့ အ႐ႈံးကို လက္မခံႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ညံ့ရင္ ညံ့တယ္။ မွားရင္ မွားတယ္လို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မထင္ပါဘူး။ ကိုယ္အသုံးမက်တာကို ၀န္မခံပဲ အေျခအေနတခုခု ဒါမွမဟုတ္ရင္ တျခားလူ တေယာက္ေယာက္ကို အျပစ္ပုံခ်ခ်င္ၾကတယ္ေလ။ (အဲဒီအထဲမွာ ဦးဇင္းလဲ ထိပ္တန္းတေနရာမွာ ခုထက္ထိ ပါေနဆဲပါ။)<br /><br />ေနာက္အေၾကာင္းတခုက ဘာသာေရးသည္ လူေတြတိုးတက္မႈရဲ႕ အဟန္႔အတားျဖစ္တယ္လို႔ အထင္ေရာက္သူေတြ ၀ါဒျဖန္႔ၾကတဲ့အခါ သုံးတဲ့ ပါးစပ္ပုံျပင္ တပုဒ္လို႔ပဲ ယူဆပါတယ္္။ အထူးသျဖင့္ <br /><br />တပ္မေတာ္နဲ႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြၾကားမွာ ေသြးခြဲတဲ့ ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ဆိုရင္လဲ မွားမယ္ မထင္ပါဘူး။<br /><br />အဂၤလိပ္ေတြ မႏၲေလးနန္းေတာ္ကို သိမ္းတဲ့ အဂၤလိပ္ေတြက သိမ္းမိတဲ့ ပစၥည္းေတြ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြကို စာရင္းလုပ္ထားတာ ခုထက္ထိ ရွိတယ္လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္။ ပစၥည္းစာရင္းထဲမွာ ေရျမဳပ္ဗုံးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အရာဆိုလို႔ တခုမွ မပါပါဘူး-တဲ့။ မွတ္တမ္းမွတ္ရာလဲ မပါပါဘူး။ အစီရင္ခံစာထဲမွာ ပါတာတခုကေတာ့ ျမန္မာေတြ အဖို႔ ေတာ္ေတာ္ရွက္စရာေကင္းပါတယ္။<br /><br />ငယ္တုံးက သင္ခဲ့ရတဲ့ သမိုင္းနဲ႔ေတာ့ ေျပာင္းျပန္ပါ။ ဦးဇင္းတို႔ ငယ္ငယ္က “ကၽြႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ သူ႔ကၽြန္မခံ စိတ္ အမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ထက္သန္စြာ ရရာလက္နက္ စြဲကိုင္ကာ အျပင္းအထန္ ခုခံတြန္းလွန္ တိုက္ခိုက္ပါေသာ္လည္း လက္နက္ခ်င္း မမွ်ေသာေၾကာင့္ အညံ့ခံခဲ့ၾကေလသည္။” လို႔ သင္ခဲ့ရတာပါ။<br /><br />သူတို႔ ဖက္ကမွတ္ခ်က္ကေတာ့ “ဗမာေတြသည္ အဂၤလိပ္တပ္ကို ခံခ်ႏိုင္တဲ့ လက္နက္ေတြ အထိုက္အေလ်ာက္ ရွိပါလ်က္နဲ႔ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ မခုခံပါလိမ့္-ဆိုတာကို နားမလည္ႏိုင္ပါ။” တဲ့။<br /><br />ထားပါေတာ့ေလ။ လူေျပာ သိပ္မ်ားေနတဲ့ ေရျမွဳပ္ဗံုးအေၾကာင္းကိုပဲ ေျပာၾကရေအာင္ပါ။ အဲဒါကို မေျပာခင္ အဲဒီေခတ္က ဘုရင္နဲ႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား ဆက္ဆံေရးကို အရင္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္ဆိုတာ အာဏာ အလြန္ျပင္းတာပါ။ သူတို႔ သေဘာနဲ႔ မတိုက္ဆိုင္ရင္ တျခားသူ မဆိုထားနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ အစ္ကိုရင္း ညီရင္း အစ္မအရင္း အကုန္သတ္ပါတယ္။ သူတို႔ကို အသက္နဲ႔ရင္းၿပီး နန္းတင္ခဲ့တဲ့ သူကိုေတာင္ သတ္ဖို႔ ၀န္မေလးၾကပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ အေဖကိုေတာင္ သတ္ၾကပါတယ္။ ငယ္ဆရာတို႔ ဘုန္းၾကီးတို႔ဆိုတာ ညွာရေကာင္းမွန္းေတာင္ သိမယ္ မထင္ပါဘူး။<br /><br />တကယ္ေတာ့ အဲဒီေခတ္မွာ ဘုရင္ကို ဆႏၵျပဖို႔ ေနေနသာသာ စကားေတာင္ က်ယ္က်ယ္ မေျပာရဲပါဘူး။ ပါးစပ္ရဲလွပါတယ္ ဆိုတဲ့ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္သည္ပင္ မင္းမႈေရးရာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တခြန္းတပါဒါမွ ၀င္မေျပာခဲ့ပါ။ ယုတ္စြအဆုံး ဘုရင္မေျပာနဲ႔ ဘုရင္ရဲ႕ မိန္းမ(မိဖုရားၾကီးမဟုတ္ပါ) ေရွ႕မွာေတာင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား တင္ပလႅင္ေခြ ထိုင္ခြင့္မရွိပါဘူး။ ဒါ တကယ့္ အမွန္တရားပါ။ သိမွီလိုက္တဲ့ လူၾကီးသူမမ်ားကို ေမးၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ခုိင္လုံတဲ့ မွတ္တမ္းတခု သိခ်င္ရင္ ဒြါရဂိုဏ္းကို တည္ေထာင္တဲ့ အုတ္ဖိုဆရာေတာ္ရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိကို ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ သီေပါဘုရင္ နန္းက်၊ ကုလားျပည္ ေရာက္၊ ဟိုမွာ နတ္ရြာစံတယ္ပဲ ဆိုပါေတာ့။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔မိဖုရားေတြ ျမန္မာျပည္ကို အၿပီး ျပန္လာတယ္။<br /><br />အဲဒီအခ်ိန္မွာ အုတ္ဖိုလ္ ဆရာေတာ္ကို မိဖုရားတပါးကပင့္လို႔ သူတို႔အိမ္ကို ၾကြခဲ့တယ္။ တျခားဆရာေတာ္ေတြလဲ ပါပါတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ တျခားဆရာေတာ္ေတြက ပုဆစ္တုပ္ၿပီး ထိုင္ပါတယ္။ အုတ္ဖိုဆရာေတာ္ တပါးတည္းပဲ သူတို႔ ေရွ႕မွာ တင္ပလႅင္ေခြၿပီး ထိုင္မိတယ္။ အဲဒီအခါမွာ လူေတြဆိုရင္ ခုခ်က္ခ်င္း မိုးႀကိဳးပဲ ပစ္ေတာ့မလား။ ေျမပဲ ၿမိဳေတာ့မလားေတာင္ ထင္ၾကပါတယ္။ ရဟန္းေလာကမွာလဲ အံၾသဘနန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဘုန္းၾကီးေတာ့ တနည္းနည္းနဲ႔ မၾကာခင္မွာ ေခါင္းနဲ႔ ကိုယ္ အိုးစားကြဲေတာ့မယ္လို႔ ယုံသူေတြ အေတာ္ကို မ်ားခဲ့ပါသတဲ့။ သူတို႔ေခတ္ကုန္႐ုံတြင္မကပါဘူး။ ေျမာင္းထဲ ေရာက္လုလု အခ်ိန္ပါ။ ဘာပါ၀ါ ဘာအာဏာမွ မရွိေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔ေမြးတဲ့ သားသမီးကိုေတာင္ သူတို႔ ထိမ္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ မရွိေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ပါ။ သူတို႔ အာဏာရွိစဥ္မွာ ဆိုရင္ စဥ္းစားၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။<br /><br />ေနာက္တခုကေတာ့ ေဒါက္တာတိုးလွေရးတဲ့ ကုန္းေဘာင္ေရႊျပည္ဆိုတဲ့ စာအုပ္မွာလဲ မင္းတုံးမင္းၾကီးတို႔ လက္နက္အင္အားအေၾကာင္း နဲနဲ ပါပါတယ္။ သူကလည္း ေရၿမဳပ္ဗုံးကိစၥဟာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ပဲ ယုံၾကည္ပါတယ္။ မင္းတုံးမင္းၾကီးရဲ႕ လက္နက္စက္ရုံက ထန္းလုံးပစ္ အေျမာက္ၾကီးေတြ တလကို အေတာ္မ်ားမ်ား ထုတ္ေနတယ္ ဆိုပါတယ္။ တလကို အလက္ ၂၀ လား ဘယ္ေလာက္လဲေတာ့ မသိဘူး။<br /><br />တခုပဲ စဥ္းစားဖို႔ ရွိပါတယ္။ အဂၤလိပ္နဲ႔ တိုက္ရင္ ႏိုင္ႏိုင္တဲ့ ေရျမဳပ္ဗုံးကိုေတာ့ ဘုန္းၾကီးေတြဆႏၵျပလို႔ ငါးေတြအေပၚ သနားဂ႐ုဏာ ၾကီးမားစြာနဲ႔႔ သာသာနာျပဳ မင္းၾတားၾကီး ပီပီ မထုတ္ခဲ့ဖူး။ တခါပစ္ရင္ လူ ၂၀ ေလာက္သုံးၿပီး ပစ္မွ ကိုက္ ၁၁၀-ေလာက္ အေျမာက္ဆံေရာက္တဲ့ အေျမွာက္က်ျပန္ေတာ့ နင္းကန္ထုတ္တယ္ ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ကို ယုတၱိမရွိတာပါ။<br /><br />မင္းတုန္းမင္းၾကီးကို မင္းေကာင္းတပါးအျဖစ္ပဲ ဦးဇင္းတို႔ ျမင္ပါတယ္။ ဦးဇင္းတို႔တြင္လားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ခရစ္ယာန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားလဲ ထို႔အတူ ျမင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။သူတို႔ကို မင္းၾကီးက အမ်ားၾကီး အကူအညီေပးဖူးပါတယ္။ သာသနာျပဳခြင့္ေတြ ေပးတယ္။ အလွဴေငြေတြ ေထာက္ပံ့တယ္။ ခရစ္ယန္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားက မင္းၾကီးသည္ ခရစ္ယာန္သာသနာ စည္ကားေအာင္ ေထာက္ပံ့ေနတယ္လို႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ကို ေထာက္ပံ့ခဲ့တာပါ။ သူ႔သားေတြကို ခရစ္ယာန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးဆီမွာ အပ္ၿပီး ပညာသင္ေစပါတယ္။ ဘုရင့္မ်က္ႏွာနဲ႔ သူတို႔လဲ သာသနာျပဳတဲ့ ေနရာမွာ အေတာ္ခရီးေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြကို မင္းၾကီး သိခဲ့ပါတယ္။<br /><br />ေနာက္ စူရတီ စြႏၷာ၀ိုရာဂၽြမၼာ ဆိုတဲ့ မြတ္စလင္ကုလားတေယာက္ကိုလဲ အေတာ္ ဦးစားေပးပါတယ္။ [နန္းတြင္းဗလီကိုေတာင္ စူရတီ စြႏၷာ၀ိုရာဂၽြမၼာပဲ ေဆာက္တယ္ ထင္ပါတယ္။ မေသခ်ာပါ။] ေသခ်ာတာကေတာ့ ေစ်းခ်ိဳ ေျမာက္ဖက္က ဗလီကို စူရတီ စြႏၷာ၀ိုရာဂၽြမၼာ ေဆာက္ပါတယ္။<br /><br />ဒါျဖင့္ရင္ ပဥၥမသံဂၤါယနာတင္ သာသနာျပဳ ထိပ္ေခါင္တင္ မင္းၾတားၾကီးသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ မိမိ၏ ဘာသာကို ဖ်က္ဆီးမည့္ မိစၦာဒိ႒ကို အားေပးရပါသလဲ။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ သူတို႔အဆက္အသြယ္နဲ႔ ဥေရာပဖက္က ေသနတ္ေတြကို ၀ယ္ခ်င္လို႔ပါ။<br /><br />ဗထက္ခ်ိဳက္ တစ္ေတာင့္ထိုး ႐ိုင္ဖယ္ေသနတ္ အနည္းငယ္အတြက္ သာသနာ့အၾကီးဆုံး အႏၲရာယ္တခုကို လက္ယပ္ေခၚခဲ့တာပါ။ ဒီအတြက္ မင္းတုံးမင္းၾကီးမွာ အျပစ္မရွိ။ မင္းတုန္းမင္းၾကီး၏ အမွားမဟုတ္။ ႏိုင္ငံေရး စစ္ေရးအရ ဒီလိုပဲ လုုပ္ရမွာပါ။ ဘုရင္အလုပ္ကို ဘုရင္လုပ္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မင္းတုန္းမင္းရဲ႕ သေဘာ သဘာ၀ကို သိေအာင္ ေရးျပေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္ေရြ႕သာ ေရျမဳပ္ဗုံးကိစၥ ဟုတ္႐ိုး မွန္ခဲ့ရင္ မင္းတုံးမင္းသည္ ခရစ္ယန္ ဖားသားကိုလဲ အေလးထားမွာ မဟုတ္သလို စူရတီကုလားကိုလဲ ဖားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။<br /><br />ဘုန္းၾကီးမ်ား ဆႏၵျပတယ္ပဲ ထားအုံး။ မွန္ပါ့ ဘုရား၊ တင္ပါ့ ဘုရား-ဆိုၿပီး ဆက္လုပ္ရင္ ဘယ္ ဘုန္းၾကီးက ဘာသိမွာ တဲ့လဲ။ ဒီပုံစံ ဒီအခ်ဳိး ခ်ိဳးၿပီး ဆုံးျဖတ္ခ်ခဲ့တဲ့ ထုံးေတြလဲ ရွိပါတယ္။ ဒါကိုပဲ သူတို႔က ရာဇပရိယာယ္လို႔ သုံးေနၾကတာပါ။ မင္းတုံးမင္း လက္ထက္မွာ ဆရာေတာ္မ်ား သပိတ္ေမွာက္တယ္ဆိုတာ သာသနာ၀င္ မွတ္တမ္းမွာလဲ မပါပါဘူး။ ခိုင္လုံတဲ့ ရာဇ၀င္မွတ္တမ္းမွာလဲ မဖတ္ဖူးပါ။ ဦးဇင္း စာဖတ္အားနည္းလို႔ မဖတ္မိရင္ေတာ့လဲ မသိဖူးေပါ့ေလ။ ညီ၀င္းစိန္တို႔ ကတဲ့ ပါေတာ္မူခန္း ျပဇာတ္မွာေတာ့ ကေနာင္မင္းသားၾကီး ငိုခ်င္းခ်တာ ပါမလားေတာ့ မေျပာတတ္ဖူး။<br /><br />တကၠသိုလ္ စိန္တင္ကလဲ ေရျမွဳပ္ဗုံး ကိစၥ မင္းတုံးမင္းၾကီး တားလို႔ ကေနာင္မင္းသားၾကီးနဲ႔ ေယာမင္းၾကီး ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၿပီး ခါးပုံစနဲ႔ မ်က္ရည္သုတ္ၿပီး ငိုေၾကာင္း ေရးတာေတာ့ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ သူေရးသလို အိမ္ေရွ႕မင္းသားနဲ႔ အမတ္မင္းတို႔ ေယာက္်ားရင့္မာၾကီးေတြ ခါးပုံစေလးေတြနဲ႔ မ်က္ရည္သုတ္သုတ္ၿပီး ငိုေနတဲ့ ပုံစံကို မွန္းၾကည့္ စမ္းပါဗ်ာ။ သူတို႔ကို အသက္နဲ႔စက္ၿပီး ေလးစား ၾကည္ညိဳေနတဲ့ သူေတြရဲ႕ ေရွ႕မွာ ႀကီးေကာင့္ ၾကီးမားနဲ႔ ငို္၏ မငို၏ ဆိုတာကိုပါ။<br /><br />လက္နက္တခုကို စမ္းတယ္ဆိုတာ ေအာင္ျမင္ၿပီးသား အရာတခုကို ေသခ်ာ သြားေအာင္ အတည္ျပဳခ်က္ ရယူတဲ့ သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေၾကာင္ေပါက္စ တစ္ေကာင္ကို အထီးလား အမလား သိခ်င္လို႔ အၿမီးလွန္ၿပီး ၾကည့္သေလာက္ လြယ္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေခတ္ပညာတတ္လဲျဖစ္ ဒီအပိုင္းမွာ နီးစပ္မႈလဲ ရွိတဲ့ ေမာင္ရင္တို႔ ပိုသိပါတယ္။ အေမရိကန္သည္ပင္လ်င္ အႏုျမဴဗုံးကို စမ္းခဲ့စဥ္က သုံးလုံး လုပ္ၿပီး တလုံးကို စမ္းျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ ႏွစ္လုံးကို ဂ်ပန္မွာ ခ်ပါတယ္။ ခ်အၿပီးမွာ ႐ုပ္တည္ၾကီးနဲ႔ ဖိန္႔ပါတယ္။ ကံေကာင္းလို႔ ဂ်ပန္က ယုံသြားတာပါ။ (အမွန္က သူတို႔ ရွိတဲ့ ဗုံးက ဒါအကုန္ပဲ။ ထပ္ခ်ဖို႔ လက္က်န္မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဂ်ပန္ကသာ ဆက္တင္းခံရင္ သူတို႔လဲ တကယ့္ကို ဒုကၡေရာက္မဲ့ အေပါက္ပါ။)<br /><br />မင္းတုန္းမင္းၾကီးက “ညီေတာ္ေရ မင္းေရျမွဳပ္ဗုံးေၾကာင့္ ငါးေတြ လိပ္ေတြ ေသလိမ့္မယ္။ ရပ္လိုက္ေတာ့ေနာ္။ ” လို႔ ေျပာခ်ိန္မွာ ကေနာင္ကလဲ “ဟုတ္ကဲ့ ခင္ည။” ဆိုၿပီး ဖုတ္ဖက္ ခါထ၊ ခါးေတာင္းၾကိဳက္ျဖဳတ္လိုက္႐ုံနဲ႔ ဇာတ္လမ္းက ၿပီးမွာမွ မဟုတ္တာ။ ၀ါးဆစ္ဗူးထဲ ထုံးထည့္ၿပီး စမ္းတာဆိုရင္ေတာ့ တမ်ိဳးေပါ့ေလ။<br /><br />ကေနာင္မင္းသားၾကီးတို႔ အုပ္စုကို အထင္ေသးလြန္းလို႔ ဒီစကားေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ေခတ္က ဒီပညာရပ္ကို တကယ္ တတ္ခဲ့႐ိုးမွန္ရင္ ဒီကေန႔ေခတ္ သက္ဆိုင္ရာ နယ္ပယ္ေတြမွာ ေက်းဇူးျပဳေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ ေယာမင္းၾကီးရဲ႕ ျမန္မာအကၡရာျဖင့္ ေၾကးနန္း႐ိုက္နည္းဆိုပါေတာ့။ ဒီကေန႔ Unicode Font -လုပ္တဲ့အခါမွာ ေက်းဇူးျပဳလာပါတယ္။<br /><br />ကေနာင္မင္းသားၾကီးတို႔ ေရျမွဴပ္ဗုံး လုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ ဆိုရင္ သူတို႔ရဲ႕ နည္းပညာက ဒီကေန႔ တပ္မေတာ္ လက္နက္ထုတ္လုပ္ေရးမွာ တဖက္တလမ္းက ေက်းဇူးျပဳေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေတာ့ ခုထက္ထိ မၾကားမိေသးပါ။ ဦးဇင္းတို႔နဲ႔ မသက္ဆိုင္တာ မို႔ မသိတာလဲ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏို္င္ပါတယ္။<br /><br />တကယ္ေတာ့ ေလာကီနယ္မွာ လူဆိုတာ ပတ္၀န္းက်င္ထက္ သာလြန္းရင္ ေခါင္းတလုံးစာပဲ သာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါထက္ပိုၿပီးသာလို႔ မရပါဘူး။ ျပင္သစ္ကို သြားၿပီး ဖန္ခ်က္အတတ္ သင္ခဲ့တဲ့သူက ေရျမဳွပ္ဗုံးလုပ္တတ္စရာ အေၾကာင္းမျမင္ပါ။ ကိုေရႊ ဖရန္စစ္(France) တို႔ကလည္း သူတို႔ေတာင္ မရေသးလို႔ အ႐ႈးအမူးလိုခ်င္ေနတဲ့ နည္းပညာတခုကို ျမန္မာမ်ားကို သဒၶါတရား ထက္သန္္စြာႏွင့္ သင္ေပးလိမ့္မယ္ လို႔ေတာ့ မထင္မိပါ။<br /><br />စာလဲ ရွည္သြားၿပီ။ အားလုံး ၾကားဖူးတဲ့ ေလမ်ိဳး ၈၀-ဇာတ္လမ္းနဲ႔ပဲ နိဂုံးခ်ဳပ္ခ်င္ပါတယ္။ တခါက ဗမာတေယာက္ ယိုးဒယားေလဆိပ္မွာ စစ္ေဆးတဲ့အခါ လ်က္ဆားတပုလင္း ေတြ႔လို႔ Custom အရာရွိကေခၚေမးပါ သတဲ့။ လ်က္ဆားပုလင္းေပၚမွာပါတဲ့ စာကို ဘာသာ ျပန္ခိုင္းတဲ့အခါ ကိုေရႊျမန္မာက 80 Types of Wind. လို႔ တိုက္႐ိုက္ ဘာသာျပန္တယ္ ဆိုပဲ။ ေလမ်ိဳး ၈၀-က ဘာေတြလဲ ေမးေတာ့ ကိုေရႊျမန္မာက မေျဖႏိုင္ဘူး-တဲ့။ အဲဒီေတာ့ ယိုးဒယား Custom အရာရွိက “ ေလမ်ိဳး ၈၀ ရွိတယ္ပဲ ထားပါဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဗမာ ဘယ္ေလာက္စြမ္းတယ္ ေျပာေျပာ။ အဲဒီ ေလမ်ိဳး ၈၀ကို အမႈန္႔လုပ္တဲ့ အထိေတာ့ စြမ္းႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး” လို႔ မွတ္ခ်က္ေပးလိုက္ ပါသတဲ့။<br /><br />ဒကာ ဘလက္ေရ က်ဳပ္တို႔ ေရျမဳပ္ဗုံးကလဲ 80 Types of Wind- ပဲလား မသိပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြမ္းက်င္သူေတြ ၾကားရင္ေတာ့ ဘယ္လိုမ်ား မွတ္ခ်က္ ေပးဦးမယ္ မသိ။ ၾကားေတာ့လည္း ၾကားခ်င္စမ္းပါဘိ။<br /><br /><br />ဒီေနရာ မွ ကူးယူေဖၚျပပါတယ္ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-62103211077262749342009-11-12T09:39:00.000-08:002010-01-16T03:48:04.761-08:00ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကတရားေတာ္မွေလာကဓံဆိုတာ အေကာင္းလည္း ေလာကဓံပဲ။ အဆိုလည္းေလာကဓံပဲ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အဆိုးကိုပဲ ေလာကဓံလို႔ ေျပာၾကတာမ်ားပါတယ္။ အေကာင္းနဲ႔ ၾကံဳေနရတဲ့ အခါၾကေတာ့ ငါ့မွာ ေလာကဓံနဲ႔ ၾကံဳေနရတယ္လို႔ မေျပာၾကဘူး။ အေကာင္းကို ေလာကဓံလို႔ မထင္ဘူး။ သို႔ေသာ္ ဘဝမွာ ၾကံဳေတြ႔ေနရတာဟာ အဆိုးေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ အဲဒါေတြကို သတိနဲ႔ ဉာဏ္နဲ႔ ၾကည္႔ျပီးေတာ့ သိျပီးေတာ့ ေနၾကမယ္ဆိုရင္ အဲဒီ အဆိုးေတြရဲ႕ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြကို ခံရတာ သက္သာမယ္။ အေႁခြအရံမ်ားျခင္း အေႁခြအရံနည္းျခင္းကို အရင္ကလည္းေျပာဖူးပါတယ္။ ေနာင္တစ္ေခတ္မွာ လူေတြ ေတြ႔ၾကံဳရမယ့္ ဒုကၡ ေတြထဲမွာ အၾကီးဆံုးဒုကၡက ဘာလဲဆိုေတာ့ အေပါင္းေဖာ္မရွိျခင္းပဲ။ အခုလည္း ၾကံဳေနရပါျပီ။ ေယဘုယ် ေလာကၾကီးထဲ ၾကာေလမ်ားေလ ျဖစ္လာေနတာ လူဦးေရမ်ားလာသေလာက္ လူေတြအေဖာ္မဲ့ အထီးက်န္ ပိုျဖစ္လာပါတယ္။ အေပ်ာ္အပါးေတြ လည္းအခုေခတ္မွာ ပိုမ်ားလာပါတယ္။ အေပ်ာ္အပါးမ်ားလာသေလာက္ အေဖာ္လည္းပိုျပီး မက္လာၾကပါတယ္။<br /> အေနာက္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ဒီအခက္ခဲေတြကို ေတြ႔ရတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေနပါျပီ။ အေနာက္နိုင္ငံက ပညာရွိအခ်ိဳ႔ကလည္း ဒီအခက္ခဲ ဒုကၡ ေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမလဲဆိုတာ သူတို႔ဟာသူတို႔နည္းလမ္းေတြ ရွာေနၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ျပည့္စံုတယ္လို႔ေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွ မျပည့္စံုဘူး။ သူတို႔ဆီက ေကာင္းတဲ့ နည္းေတြကိုလည္း ယူရမွာပဲေနာ္။ ဘုန္းဘုန္းငယ္ငယ္က စာအုပ္ကေလးတစ္အုပ္ ဖတ္ဖူးတာရွိတယ္။“My crowded loneliness ” အဓိပၸါယ္က လူေတြအမ်ားၾကီးထဲမွာ ေနျပီးမွ အထီးက်န္ျဖစ္ေနတဲ့ဘဝ လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။ အင္မတန္စဥ္းစားဖို႔ ေကာင္းတယ္ေနာ္။ လူမရွိလို႔ အထီးက်န္ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္.. ကိုယ့္အနားမွာ လူေတြအမ်ားၾကီးရွိေနေပမဲ့လည္း ကိုယ္ဟာအထီးက်န္အေဖာ္မဲ့ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ပက္သက္လို႔လဲ အေနာက္နိုင္ငံက ပညာရွင္မ်ားေျပာတာကိုလည္း ထည့္စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူတဲ႔ သတိပ႒ာန္ၾကီးနဲ႔လည္း ဒါကိုဘယ္လိုရင္ဆိုင္ေျဖရွင္း ရမလဲဆိုတာကိုလည္း စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ လက္ေတြ႔လည္း လုပ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ လူေတြအမ်ားၾကီးရွိေနေပမယ့္ အေဖာ္မဲ့သလို ျဖစ္ေနတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳး ၾကံဳဖူးၾကမွာပါပဲ။<br />ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အနည္္းနဲ႔ အမ်ား အေဖာ္မဲ့ေနသလို အထီးက်န္ေနသလိုမ်ိဳးဟာ ၾကံဳေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ အခ်ဳိ႕လူေတြဟာ အလုပ္သိပ္မ်ားတယ္ ဘယ္ေတာ့မဆို ခပ္သုတ္သုတ္လုပ္တယ္။ ခပ္ျမန္ျမန္သြားတယ္၊ ေျပာတယ္၊ လုပ္တယ္။ သူ႔မွာ သူ႔အနားကို ေရာက္လာတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ေအးေအးေဆးေဆး အာရုံျပဳဖို႔၊ ဒီလူေျပာတာကို ေအးေအးေဆးေဆး စဥ္းစားဖို႔၊ အဲဒီလူကို ကိုယ့္စိတ္ထဲက ဘာေျပာခ်င္လဲဆိုတာကို စဥ္းစားျပီးေတာ့ ျပန္ေျပာဖို႔ရာ အခ်ိန္မရွိဘူး။<br /> အခုေခတ္က အလုပ္အင္မတန္မ်ားတဲ့ေခတ္၊ အေပ်ာ္အပါးေတြ အင္မတန္မ်ားတဲ့ေခတ္ ျဖစ္ေတာ့ လူလူခ်င္းဆက္ဆံေရးမွာ အခ်ိန္ေတြဟာ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ကုန္သြားတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ မိဘနဲ႔သားသမီး စကားေျပာခ်ိန္ဟာ တစ္ေန႔မွမိနစ္ ၂ဝ ေလာက္ပဲရွိတယ္တဲ့။ လူလူခ်င္းထိေတြ႕မႈ Human contact တျဖည္းျဖည္း နည္းသြားေနတယ္။<br />အေဖာ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးကိုေခၚမလဲ။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနမလဲ၊ ဘာေတြခံစားေနရမလဲကို ကိုယ္ခ်င္းစာတဲ့သူ၊ နားလည္တဲ့သူ။ နားလည္တယ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ အေကာင္းေရာ အဆိုးေရာ အားနည္းခ်က္ေရာ အကုန္လံုးကို နားလည္တာကိုိဆိုလိုတာေနာ္။ ကိုယ့္ကိုအလကားေနရင္း အျပစ္မတင္တဲ့သူ၊ မေဝဖန္ မရႈတ္ခ်တဲ့သူ၊ အျပစ္မရွာတဲ့သူကို ကိုယ့္အေဖာ္လို႔ေခၚတယ္။ သာမန္အားျဖင့္ လူေတြက အျပစ္မရွိအျပစ္ရွာတက္တယ္။ အျပစ္ေသးေသးေလးကို ပံုၾကီးခ်ဲ႕တတ္တယ္။ အေဖာ္ေကာင္း မိတ္ေဆြေကာင္းေတြဟာ အဲဒီလို မလုပ္ဘူးေနာ္။ ကိုယ့္ရဲ့ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ကို ေစတနာ၊ေမတၱာနဲ႔ မေထာက္ျပဘူး မဆိုလုိဘူးေနာ္။ ကိုယ့္မွာ အမွားေတြ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေတြ ရွိေနရင္ေတာင္မွ အဲဒါကို ကိုယ္ခ်င္းစာျပီးေတာ့ နားလည္ေအာင္ၾကိဳးစားတယ္။ ငါဟာ သူ႕ေနရာမွာ ေနရရင္ ဘယ္ႏွယ့္မ်ားေနမလဲလို႕ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တယ္ ကိုယ့္စကားကို ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္တယ္။ ဆံုးေအာင္ နားေထာင္တယ္။ အဓိပၸါယ္ကိုလည္း မွန္မွန္ေကာက္တယ္။<br />ဒီအခ်က္ေတြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားပါေနာ္။ အေဖာ္ျဖစ္ဖုိ႔ရာ လုိအပ္တဲ့ အဂၤါရပ္ေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ကုိယ္အနားမွာ ထုိင္ေနရံုနဲ႔ အေဖာ္လို႔ ေျပာလို႔မရဘူး။ ကုိယ္ေျပာတဲ့ စကားကုိ မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႕ နားလည္မွသာ သူနဲ႔ ကုိယ္နဲ႕ အေဖာ္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ကုိယ္က စကားတစ္ခုခုေျပာတယ္။ သူက သူ႔ဟာသူ လုိသလို အဓိပၸါယ္ေကာက္တယ္။ ကုိယ္က အဲဒါငါေျပာခ်င္တဲ့ အဓိပၸါယ္မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ျပန္ရွင္းျပရင္ေတာင္မွ သူက လက္မခံဘူး။ ကုိယ္ေကာက္ခ်င္တဲ့ အဓိပၸါယ္ပဲေကာက္တယ္။ အဲဒါမ်ဳိးလုပ္တတ္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီလူႏွစ္ေယာက္ဟာ အေဖာ္မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ နားလည္တယ္ဆုိတဲ့ ကိစၥဟာ ရာခုိင္ႏႈန္းျပည့္ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ သုိ႔ေသာ္ တဆင့္ႏွိပ္ပီ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ နားလည္ခ်င္စိတ္ရွိတယ္။ နားလည္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားတယ္္ဆုိရင္ပဲ အင္မတန္ေတာ္လွပါပီ။ အဲဒီေလာက္ရွိပီဆုိရင္ပဲ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ဟာ အေဖာ္ျဖစ္လုိ႔ရပီ။<br />အမ်ားစုကေတာ့ တစ္အိမ္ထဲမွာ အတူတူပင္ေနေသာ္လည္း တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ အဓိပၸါယ္ေတြ ေကာက္တာေတြ လဲြေနတယ္။ စကားကုိ ဆံုးေအာင္နားမေထာင္ဘူး။ ကုိယ္ခ်င္းမစာဘူး။ နားမလည္ဘူး။ ခႏၶာကုိယ္ခ်င္း ထိပီ ထို္င္ေနေသာ္လည္း စိတ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မသိဘူးလို႔ ေျပာလုိ႔ရတယ္။ သူ႔လည္း ငါမသိ ငါ့လည္း သူမသိ။ ဒီလို မသိႏုိင္တဲ့သူ ႏွစ္ေယာက္ အေဖာ္မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ငါ့ကုိ သိမွ ငါနဲ႔ အေဖာ္ျဖစ္မယ္။ ငါဘယ္လုိခံစားေနတယ္ဆုိတာ သိမွ ငါနဲ႔ အေဖာ္ျဖစ္မယ္။<br />ဥပမာ... သခၤ်ာပညာရွင္ တစ္ေယာက္နဲ႕ ရူပေဗဒ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရွိတယ္ဆုိပါေတာ့.. မက္စ္နဲ႔ ေဖစ့္စစ္ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဘာသာရပ္ခ်င္း ဆက္စပ္မႈခ်င္းနည္းနည္းရွိေနေတာ့ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ဒီဘာသာရပ္နဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ ေျပာၾကမယ္ ဆုိၾကမယ္ ေဆြးေႏြးၾကမယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အေဖာ္မျဖစ္ဘူး။ ဘယ္ျဖစ္လို႔လဲ ဆုိေတာ့ အဲဒါ အျပင္ပေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ ကုိယ့္ဘဝနဲ႔ ကုိယ္ခံစားခ်က္နဲ႔ တကယ္ျပည့္ျပည္ဝဝ ဆက္စပ္မႈ မရွိေသးဘူး။ သို႔ေသာ္ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္က ပညာရွင္ အခ်င္းခ်င္း ပညာကုိ တန္ဖိုးထားတဲ့ ဆက္ဆံေရးမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ အဲဒီေလာက္နဲ႕ ဆက္ဆံေရး မလံုေလာက္ဘူး။ သူ႔မွာ ဝမ္းနည္းတဲ့ အခါလည္းရွိတယ္။ စုိးရိမ္တဲ့ အခါလည္းရွိတယ္။ အားငယ္တဲ့ အခါလည္းရွိမယ္။ တစ္ခ်ိန္မွာ ဝမ္းသာမဲ့အခါလည္း ရွိမယ္။ အဲဒါေတြ အားလံုးကို မွ်ေဝေျပာျပႏုိင္ပါမွ မိတ္ေဆြေကာင္း အေဖာ္ေကာင္းလုိ႔ ေခၚႏုိင္တယ္။<br />ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခါတစ္ေလ ဝမ္းနည္းတတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါကုိ ဟန္လုပ္ပီ ဖံုးကြယ္ပီ ေနတတ္တယ္။ လူနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါ ေပ်ာ္ေနတဲ့ အမဴအရာမ်ဳိးလုပ္ျပတယ္။ ငါဝမ္းနည္းေနတာ လူေတြ မေတြ႔ေစရဘူး။ လူသိသြားရင္ ငါ့ကုိ ေပ်ာ့ညံ့တဲ့လူလုိ႔ ထင္မယ္။ အဲဒီေတာ့ ဟန္လုပ္ပီ ေနရတာ သိပ္ပီေတာ့ lonely ျဖစ္တယ္။ တခ်ဳိ႕ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ကိစၥေတြထဲမွာ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ျပန္ပီ ရွင္းရတဲ့ ကိစၥမ်ဳိး ရွိခ်င္ရွိမယ္။ မေအာင္ျမင္တဲ့ ကိစၥမ်ဳိးလည္းရွိခ်င္ ရွိမယ္။ အဲဒီလို ကိုယ္စိတ္ထဲမွာ ရွက္တာ ေၾကာက္တာ အားငယ္တာ စိုးရိမ္တာ ဝမ္းနည္းတာေတြကို မသိတဲ့သူ နားမလည္တဲ့သူ ကုိယ္ခ်င္းမစာတဲ့ သူေတြအတြက္ အေဖာ္မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ အထူး သျဖင့္ ကုိယ္နဲ႔ အတူေနတဲ့သူေတြဆုိရင္ အေရးၾကီးပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လူေတြဟာ လူအမ်ားနဲ႔ တကယ္ခင္ခင္မင္မင္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မဆက္ဆံၾကဘူး။ လူေတြနဲ႕ ကင္းကြာပီ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနတယ္။ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနတာကုိလဲ ရင္ထဲမွာ ခံရတာ ခက္ေနတယ္။ ကုိယ္အေၾကာင္းကုိ ျပန္စဥ္းစားမိရင္ ျပန္ေတြးမိရင္ ရင္ထဲမွာ ခံရတာ ခက္ေနတယ္။ ဒါကိုလည္း လူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ခံစားဖူးမွာပါေနာ္။<br />forward.ထဲကကူးယူထာတာပါ။ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖိုု႔ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-23925532574635229872009-11-09T11:40:00.000-08:002010-01-16T03:48:37.392-08:00လူ႔အဆင္႔အတန္းႏွင္႔ လူ႔တန္ဖိုး…လူ႔အဆင္႔အတန္းကို မည္သုိ႔တုိင္းတာမည္နည္း၊ မည္သည္႔႔ပုံစံခြက္နဲ႔ ခြဲျခားႏုိင္မည္နည္း။လူ႔အဆင္႔အတန္းကို လူေတြက သတ္မွတ္ျခင္းလား သို႔တည္းမဟုတ္ လူအဆင္႔အတန္းကပဲ လူေတြကို ခြဲျခားေနျခင္းလား ဆန္းစစ္ရန္လုိအပ္ေပသည္။<br />မ်ားေသာအားျဖင္႔လူအမ်ားစုသည္ ေငြေၾကး ဥစၥာပစၥည္းၾကြယ္ဝခ်မ္းသာမွဳ၊ ရာထူးဂုဏ္ရွိန္တန္ခိုးအာဏာ၊ ေဆြမ်ိဳးအင္အား စသည္တုိ႔နွင္႔ လူ႔အဆင္႔အတန္းကို တုိင္းတာေလ႔ရွိၾကပါသည္။ ပညာတတ္ လူတန္းစားမ်ားသည္ ပညာအရည္အခ်င္း ဘြဲ႔ရာထူး တုိ႔ႏွင္႔ တိုင္းတာေလ႔ရွိၾကပါသည္။<br />သတ္မွတ္ျခင္း၏ ေနာက္ကြယ္တြင္….ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝမွဳနဲ႔ မိ္မိတို႔ကိုယ္ကို မိမိတို႔ အဆင္႔အတန္းျမင္႔သည္ဟုသတ္မွတ္ေလ႔ ရွိေသာလူခ်မ္းသာ လူ႔ဘူဇြာ အမ်ားစုသည္ မ်ားေသာအားျဖင္႔ အလွဴအတန္း ရက္ရက္ေရာေရာ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင္႔ လူအမ်ားသိျမင္ေအာင္ ၾကြားလုံးထုတ္ေလ႔ရွိပါသည္။ အမွန္စင္စစ္ လူအမ်ား၏ေနာက္ကြယ္တြင္ လက္တဖက္က ေပးလွဴျပီး တျခားလက္တဖက္က ျပန္လည္ခုိးယူ နွိဳက္ယူေနၾကသည္မွာ ထိုသူတို႔သတ္မွတ္ထားေသာ လူ႔အဆင္႔အတန္း ျဖစ္နိုင္ေပသည္။<br />ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ တန္ခိုးအာဏာ အရွိန္အဝါ ၾကီးမားမွဳနဲ႔ အစဥ္အျမဲ ဂုဏ္ယူေလ႔ရွိေသာ လူကုံထံလူေပၚလူေဇာ္ တို႔သည္ အျမဲတေစ ပြဲလမ္းသဘင္ ပါတီ အခန္းအနားတို႔တြင္ ေခါင္းေပါင္းစ တလူလူ ပုဝါနွစ္စ စုံခ်၍ မိန္႔မိန္႔ၾကီး ျပဳံးကာ ဂုဏ္ယူဝ႔႔ံၾကြားေလ႔ ရွိၾကပါသည္။ တကယ္တမ္း လူမသိသူမသိ မိဘအရွိန္အဝါမရွိ ဝမ္းေရးအတြက္ မလုပ္မျဖစ္ သူတပါးအိမ္တြင္ကြ်န္ခံေနရေသာမ်က္နွာမြဲမိန္းမငယ္မ်ားကို အနို္င္က်င္႔ ေစာ္ကားေမာ္ကား လက္ရဲဇက္ရဲ လုပ္ေနၾကသည္မွာလည္း သူတို႔မွတ္ယူေနေသာ လူ႔အဆင္႔အတန္းထဲမွ တစ္ခု ျဖစ္နိုင္ေပသည္။<br />ပညာအရည္အခ်င္း ဘြ႔ဲရာထူးနဲ႔ ေခါင္းေမာ႔ ေျခဖ်ားေထာက္ေလ႔ရွိေသာ ပညာတတ္လူတန္းစားတို႔သည္ မိမိတို႔နဲ႔သက္ဆိုင္ရာ ေနရာတိုင္း ႒ာနတိုင္းတြင္ မာနမ်က္နွာမခ်ဳိျမေသာမ်က္နွာတို႔ျဖင္႔လူအမ်ားကို ဆက္ဆံေလ႔ရွိျပီး ၄င္းတို႔အက်ိဳးရွိမည္႔ မည္သည္႔ကိစၥအတြက္မဆိုလူမွဳေရး ေဖာက္ျပန္မွဳျပဳလုပ္ရန္ ဝန္မေလးၾကေပ။ ဤသည္မွာလည္း ထိုသူတို႔၏ လူ႔အဆင္႔အတန္းတခု ျဖစ္ေပသည္။<br />ျမင္႔ျမတ္ေသာ လူ႔အဆင္႔အတန္းေသခ်ာသည္မွာ လူတေယာက္၏ အဆင္႔အတန္းကို ထုိလူကိုယ္တိုင္ ျပသေနျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။လူတစ္ေယာက္၏ အျပဳအမူ အေျပာအဆို အေနအထိုင္သာမက အေရးၾကီးဆုံးျဖစ္ေသာ စိတ္ေနစိတ္ထား ျမင္႔ျမတ္မွဳ၊ စိတ္ထားတတ္မွဳ စိတ္ေကာင္းရွိမွဳ၊ စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာမွဳ၊ မည္သို႔ေသာ အေျခအေနအခိ်န္အခါတြင္မဆိုမေျပာင္းမလဲမေဖာက္မျပန္ေသာ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားရွိမွဳတို႔သည္ျမင္႔ျမတ္ေသာ လူ႔အဆင္႔အတန္းကို ျပသေနေသာ အဓိက အေၾကာင္းမ်ား ျဖစ္ေပသည္။<br />ခိုင္မာေသာစိတ္ဓာတ္ရွိမွသာလွ်င္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ နွင္႔ ရပ္တည္ခ်က္တို႔သည္မယိမ္းမယိုင္ ေက်ာက္တိုင္ကဲ႔သို႔ အျမဲ တည္တံ႔ေနေပမည္။ ထိုသုိ႔မဟုတ္ပါက သူတပါး၏ ေသြးထိုးမွဳ ေျမွာက္ပင္႔ေပးမွဳ ေသြးေဆာင္မွဳ ျဖားေယာင္းမွဳ ေၾကာင္႔ေလယူရာယိမ္းတတ္ေသာအေရာင္ေျပာင္းတတ္ေသာသူအျဖစ္ အလြယ္တကူ အေရခြံ လဲတတ္ေပသည္။ မည္သည္႔လုပ္ငန္းကိုမဆိုျပဳလုပ္ရာတြင္ အစမွ အဆုံးတိုင္ေအာင္ မိမိ၏ ရပ္တည္ခ်က္ ခံယူခ်က္ ယုံၾကည္ခ်က္ကို မျပိဳလဲေအာင္ထိန္းသိမ္းနိုင္ျပီး ပန္းတုိင္ကို ရယူရန္အတြက္ လုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ရာတြင္မူ အေျခအေန အခ်ိန္အခါေျပာင္းလဲမွဳ နွင္႔ ျဖစ္နို္င္ေျခရွိေသာ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားေပၚ မူတည္၍ သင္႔ေတာ္သလိုလုိအပ္သလို ျပဳျပင္ေဆာင္ရြက္သင္႔ေပသည္။ ထိုကဲ႔သို႔ေသာ လူတို႔၏ ေနာက္ဆုံးခရီးေနဝင္ခ်ိန္သည္ကား လွပ စည္ကားသုိက္ျမိဳက္မွာ ေသခ်ာလွေပသည္။<br />မိမိတို႔ အားသန္ရာကို မိမိတို႔ိသေဘာက်သလိုမည္သုိ႔ပင္သတ္မွတ္ေစကာမူပတ္ဝန္းက်င္၏ခ်စ္ခင္္မွဳ တန္ဖိုးထားမွဳ ေလးစားမွဳ ယုံၾကည္မွဳ အားကိုးမွဳ သာမက စံျပလူသားအျဖစ္ သေဘာထား မွတ္ယူမွဳမ်ားကို မိမိ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားျဖင္႔သာ ရယူနုိင္ေပမည္။<br />လူ႔စရုိက္နဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္လူ႔စရုိက္ဆုိသည္မွာ ပတ္ဝန္းက်င္နွင္႔သက္ဆုိင္သည္ဟု အေပၚယံအားျဖင္႔ ထင္ျမင္စရာရွိေသာ္လည္း ပတ္ဝန္းက်င္ထက္ အေရးၾကီးသည္မွာ လူ၏ ေမြးရာပါ ပင္ကိုယ္စရုိက္ျဖစ္ပါသည္။<br />ပတ္ဝန္းက်င္္ မည္မွ်ပင္ေကာင္းေစကာမူ ပင္ကုိယ္စရုိက္ မေကာင္းမွဳကို ဆုံးမပဲ႔ျပင္ လမ္းညႊန္ျပသထိန္းေက်ာင္းမည္႔႔သူ မရွိလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ရွိေသာ္ျငားလည္း ဆုိဆုံးမလြယ္သူ မဟုတ္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေမြးရာပါ ပင္ကုိယ္စရုိက္တြင္ ဝါသနာပါ ပူးတြဲေနပါက မည္သို႔ဆုံးမေစကာမူတသက္လုံး မျပင္ေတာ႔ဘဲ ေသသည္အထိ မိုက္တြင္းနက္ၾကေပလိမ္႔မည္။<br />ပင္ကုိယ္စရုိက္ေကာင္းမြန္ေသာလူတစ္ေယာက္သည္မည္သည္႔ဘဝ၊မည္သည္႔္ေနရာမဆို၊ မည္သည္႔္အခိ်န္ျဖစ္ျဖစ္ မည္သုိ႔ေသာအေပါင္းအသင္းနဲ႔ ေတြ႔ေစကာမူ ပတ္ဝန္းက်င္ မေကာင္းသည္႔တိုင္ေအာင္လမ္းမွားေပၚေရာက္ရန္ အင္မတန္ခက္ခဲလွပါသည္။ထိုသူ၏ ပင္ကိုယ္စရုိက္ေကာင္းသည္ မိမိကုိယ္ကို ထိန္းေက်ာင္းနိုင္သည္သာမက ပတ္ဝန္းက်င္ကိုပါတည္႔မတ္ ေကာင္းမြန္ေစတတ္ပါသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္၏ေကာင္းျခင္းဆိုးျခင္းသည္ထိုသူအေပၚမလႊမ္းမိုးနိုင္ဘဲထိုသူ၏ေကာင္းျမတ္တဲ႔ ပင္ကိုယ္စရုိက္အက်င္႔သီလ နွင္႔တကြ သင္႔ျမတ္မွန္ကန္တဲ႔ အေနအထိုင္သည္သာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾသဇာသက္ေရာက္မွဳ ရွိေစမည္ျဖစ္သည္။<br />အမွန္စင္စစ္္ အေရးၾကီးဆုံးမွာ ပင္ကိုယ္စရုိက္နွင္႔ အသိဥာဏ္ေပၚ မူတည္ျပိး ျဖစ္ေပၚလာေသာ အျပဳအမူအေျပာအဆို အေနအထိုင္သာမက အက်င္႔သီလ သိကၡာ သမာဓိသာလွ်င္ အဓိကျဖစ္ေပသည္။<br />အကယ္၍ လူတစ္ေယာက္သည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကေလးဘဝက ဆိုးဝါးလွတဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ဒဏ္ကို ျပင္းထန္စြာခံစားခဲ႔ကာ စိတ္ဒဏ္ရာ နာက်ည္းမွဳ စိတ္မလုံျခံဳမွဳ ရခဲ႔သည္႔တိုင္ ၄င္း၏ ပင္ကုိယ္စရုိက္နွင္႔ အသိဥာဏ္သာေကာင္းမြန္ျမင္႔ျမတ္မည္ ဆုိပါက ၾကီးျပင္းလာေသာအခ်ိန္တြင္ ေရာက္ရွိေနေသာ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ေလ်ာ္ညီစြာမိမိကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္ကာ သင္႔ေလ်ာ္ေသာ ေအးခ်မ္းေသာ ျမင္႔ျမတ္သာလြန္ေသာ ကိုယ္ စိတ္နွလုံး သုံးပါးလံုးကို ပိုင္ဆိုင္နိုင္ေသာသူျဖစ္ေပမည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အျပစ္တင္ ေဝဖန္ လက္ညွိဳးထိုး ေနမည္႔အစား မိမိကိုယ္ကို ဆန္းစစ္ေဝဖန္သုံးသပ္ျပီး ျပဳျပင္ယူသင္႔ေပသည္။<br />လ႔ူတန္ဖိုးကို ၾကည္႔တတ္ပါေစလူဆိုသည္မွာ အစစအရာရာ မျပည္႔စုံနုိင္ေပ။ ေကာင္းေသာအားသာခ်က္ရွွိိနုိင္သကဲ႔သုိ႔ု မေကာင္းေသာအားနည္းခ်က္လဲ ရွိနိုင္ပါသည္။ ေကာင္းေသာအခ်က္မ်ားကိုသာ ၾကည္႔ျပီး လူေကာင္းဟု မသတ္မွတ္နိုင္သလုိ ဆိုးေသာအခ်က္မ်ားသာ ကြက္ၾကည္႔ျပီး လူဆိုးဟုလဲ မေခၚဆုိနုိင္ေပ။ ေကာင္းေသာ အခ်က္မ်ားသည္လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကိုအက်ဳိးျပဳေနျပီးလူ႔အက်ိဴးေဆာင္ေန<br />မည္ဆုိပါကလူ႔အသိုင္းအဝိုင္းတခုလံုးကလူေကာင္းဟုသတ္မွတ္ေပလိမ္႔မည္။ ထို႔အတူ မိမိ၏မေကာင္း ေသာလုပ္ရပ္မ်ားက မိမိေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွ အစျပဳျပီး လူသားအားလုံးကို အႏၱရာယ္ေပးနိုင္မည္ဆုိပါက လူဆိုးဟု ေခၚေဝၚေပလိမ္႔မည္။<br />လူ႔တန္ဖိုးဆုိသည္မွာ ၾကည္႔တတ္ေသာသူမွသာလွ်င္ ျမင္နိုင္ပါသည္။ လူ႔တန္ဖုိးသည္ ၾကည္႔တတ္္ေသာသူအေပၚမူတည္ျပီး အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲေနပါသည္။ လူမ်ားကုိ အေပၚစီးမွ ၾကည္႔တတ္သူ တနည္းအားျဖင္႔ မိမိကိုယ္သာလွ်င္အေတာ္ဆုံး အတတ္ဆုံးလို႔ ထင္ေနေသာသူမ်ားသည္ လူအခ်င္းခ်င္း အထင္ေသးလြယ္ျပီးလူ႔တန္ဖိုးကို အလြယ္တကူမသိနိုင္ေပ။ လူမ်ားကို ေအာက္မွ ေမာ႔ၾကည္႔တတ္သူ (သို႔) မိမိကိုယ္ကို ယုံၾကည္မွဳမရွိသူမ်ားသည္ မည္သူ႔ကို မဆို အထင္ၾကီးလြယ္ျပီး ယုံလြယ္တတ္ၾကပါသည္။ လူမ်ားကို တန္းတူရည္တူသေဘာထားျပီး လူ႔အရည္အခ်င္းကို အထင္မေသးလြန္း အထင္မၾကီးလြယ္သူမ်ားသာလွ်င္ လူ႔တန္ဖိုးကိုမွန္မွန္ကန္ကန္ ျမင္နိုင္ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ အသုံးခ်နိုင္ေပလိမ္႔မည္။ ေနရာတုိင္းတြင္ အယုံအၾကည္မလြယ္သင္႔သလို အယုံအၾကည္မဲ႔တာမ်ိဳးလည္း မျဖစ္သင္႔ေပ။ အစဥ္အျမဲ သံသယစိတ္နွင္႔ အထင္ေသးမည္ဆိုပါကလည္း ေနာက္ဆုံးတြင္ မိမိအရိပ္ကိုပင္ မိမိမယုံၾကည္ေတာ႔ဘဲ အထီးက်န္စိတ္ႏွင္႔ အရာရာက်ဆုံးသြားနိုင္ေပလိမ္႔မည္။<br />အမွန္စင္စစ္ လူတစ္ေယာက္၏ကံၾကမၼာကို မည္သည္႔နတ္သိၾကား နတ္ဘုရားမွဖန္ဆင္းယူ၍ မရနိုင္သကဲ႔သုိ႔ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွလည္း ျပဳျပင္ယူ၍ မရနို္င္ေပ။ မိမိ၏ကိုယ္စိတ္နွလုံး သုံးပါးနွင္႔တကြကာယကံဝဇီကံမေနာကံတည္းဟူေသာ ကံသုံးပါးသာလွ်င္ မိမိ၏ဘဝတစ္ခုလံုးကိုသာမက သံသရာတေလွ်ာက္လုံးတြင္ပါ တန္ဖုိးရွိသူအျဖစ္ လမ္းျပၾကယ္သဖြယ္<br />ဖန္ဆင္းျပဳျပင္ယူသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ။<br />forward.ထဲကကူးယူထာတာပါ။ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖိုု႔ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-15796710542720484962009-10-27T10:22:00.000-07:002009-10-27T10:25:44.317-07:00မဆုတ္မနစ္ေသာ စိတ္ဇြဲ...ေရေအာက္ရတနာ ရွာေဖြသူ မဲလ္ဖစ္ရွာ ဆိုသူ တစ္ေယာက္ရွိသည္.။ အာတိုခ်ာ အမည္ရွိ စပိန္ေရွးေဟာင္း သေဘၤာတစ္စင္းသည္ အေမရိကန္ျပည္ အေရွ႔ေတာင္ပိုင္း ဖေလာ္ရီဒါကၽြန္းဆြယ္အနီး ပင္လယ္ျပင္တစ္ေနရာ၍ နစ္ျမွပ္ခဲ႔ေၾကာင္းႏွင္႔ ထိုသေဘၤာေပၚတြင္ အဖိုးတန္ရတနာ အေျမာက္အျမား ပါသြားခဲ႔ေၾကာင္းကို ဖစ္ရွာသည္.စပိန္ေမာ္ကြန္းတိုက္ရွိ မွတ္တမ္းတစ္ခါအရ သိရွိခဲ႔ရသည္..။ သို႕ေသာ္ တစ္စြန္းတစ္စ သိရရံုမွ်သာ ျဖစ္ျပီး အာတိုခ်ာႏွင္႔ ပတ္သတ္၍ ျပည္႔စံုခိုင္မာေသာ အခ်က္မလက္မ်ားကိုကား သူ ဘယ္ကမွ် မရရွိခဲ႔ေပ..။ အေထာက္အထား နည္းေသာ္လည္း ဖစ္ရွာသည္ ေရေအာက္ရတနာ ရွာေဖြေရးႏွင္႔ ပတ္သတ္၍ အေတြ႔အၾကံဳ ၾကြယ္ဝသူျဖစ္ရာ သူ.ယခုရထားေသာ အေထာက္အထားမွ်ႏွင္႔ပင္ “ အာတိုခ်ာ ” ကို ရွာေဖြရန္ အေၾကာင္းလံုေလာက္သည္ဟု ယံုၾကည္ခဲ႔သည္.။ ဖစ္ရွာ သည္ အာတိုခ်ာအား ဆယ္႔ေျခာက္ႏွစ္တိုင္တိုင္ ရွာေဖြခဲ႔ျပီး ၊ ရွာေဖြစရိတ္အျဖစ္ ေဒၚလာ ၁၆ သန္းနီးပါးမွ် ကုန္က်ခဲ႔သည္.။ ထိုဆယ္ေျခာက္ႏွစ္အတြင္း သူသည္ အာတိုခ်ာသေဘၤာမွ က်သည္ဟု ယူဆရသည္႔ ေရွးေခတ္လက္ရာ ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ကို ပင္လယ္ေရေအာက္ ၾကမ္းျပင္တစ္ေနရာမွ ေတြ႔ရွိခဲ႔ရသည္.။ သို႕ေသာ္ သေဘၤာကိုကား မေတြ႕ရေသးေပ..။ ႏွစ္ကာလ ရွည္ၾကာလာေသာအခါ ဖစ္ရွာအား အာတိုခ်ာ ရွာေဖြေရးအတြက္ ေငြအရင္းအႏွီး ေထာက္ပံ့ေပးသူမ်ားက အယံုအၾကည္ကင္းမဲ႔လာၾကသည္.။ ေရေအာက္မွ ရသည္ ဆိုေသာ ပစၥည္းေတြကလည္း အတုအေယာင္ပင္ျဖစ္မည္ဟု မွတ္ယူလာၾကသည္.၊ ေနာက္ထပ္ ေငြးေၾကးေတာင္းခံေကာင္းေအာင္ ၾကံဖန္ျခင္းျဖစ္မည္ဟု မွတ္ယူလာၾကသည္.။ သည္အလုပ္ကို ဆက္မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ႔ဟု တားျမစ္သူေတြ တားျမစ္လာၾကသည္.။ ဖစ္ရွာသည္ တစ္ေန႕တျခား အေၾကြးထူးသထက္ ထူလာခဲ႔ေလသည္.။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ၏ ရွာေဖြေရးသေဘၤာမွ အဖြဲ႔သားမ်ားကိုပင္ လစာေငြ မရွင္းေပးႏိုင္သည္႕ အေနအထားသို႕ ေရာက္လာခဲ႔သည္.။ သို႕ေသာ္ ဖစ္ရွာ၏ အဖြဲ႔သားမ်ားသည္ သူတို႕ ေခါင္းေဆာင္၏ စိတ္ဓါတ္ႏွင္႔ ဇြဲသတၱိကို ေလးစား ၾကသည္ ျဖစ္ရာ ၁၆ ပတ္ဆက္တိုက္လစာမရသည္႕တိုင္ေအာင္ပင္ သေဘၤာမွ မထြက္ခြာပဲ ရွာေဖြေရးလုပ္ငန္းကို ဆက္တိုက္လုပ္ကိုင္ေနခဲ႔ၾကသည္ ။ ရွာေဖြေရး ကိစၥအတြက္ ဖစ္ရွာ မည္မွ် စြန္လႊတ္ အနစ္နာခံခဲ႔ရေၾကာင္းႏွင္႔ သူမွာ ျပင္းျပေသာ စိတ္ဓါတ္ႏွင္႔ ယံုၾကည္မႈမ်ား ရွိေနေၾကာင္းသူတို႔အားလံုးသိျပီးျဖစ္သည္.။ ဖစ္ရွာသည္ ေရငုတ္ရွာေဖြေရး လုပ္ကိုင္ရင္း သားတစ္ေယာက္နဲ႔ ေခၽြးမတစ္ေယာက္ ေရနစ္ေသဆံုးသည္႕တိုင္ေအာင္ ေနာက္မဆုတ္ခဲ႔သယ ျဖစ္သည္.။ ေငြေရး ကိစၥကို သူ နည္းနည္းေလးမွ အေရးမထား.။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူစြဲကိုင္လာေသာ ဝါဒမွာ “ ဒီေန႕ ေတြ႕ရမယ္ ” ဟူေသာ ဝါဒပဲ ျဖစ္သည္.။ သူ႕သားကြယ္လြန္ျပီး ဆယ္ႏွစ္ေျမာက္သည္႕အခ်ိန္တြင္ ဖစ္ရွာသည္ “ အာတိုခ်ာ ” ကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ႔ေပသည္.။ အာတိုခ်ာကို ေတြ႕ရွိလိုက္သျဖင္႔ ဖစ္ရွာသည္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေက်ာ္ၾကားသြားသကဲ႔သို႔ အလြန္ၾကြယ္ဝခ်မ္းသားသူတစ္ဦးလည္း ျဖစ္သြားခဲ႔သည္.။ အာတိုခ်ာမွ ရရွိခဲ႔ေသာ ပစၥည္းမ်ားသည္ ေဒၚလာကုေဋေပါင္းမ်ားစြာ တန္သကဲ႔သို႕ သမိုင္းဝင္ ပစၥည္းမ်ားလည္း ျဖစ္ရာ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ တန္ဖိုးျဖတ္ႏိုင္ရန္ပင္ ခဲ႔ယဥ္းလွသည္.။ ေရေအာက္ ရတနာရွာေဖြမႈ သမိုင္း၌ ဖစ္ရွာ၏ အာတိုခ်ာေတြ႔ရွိမႈကို အၾကီးက်ယ္ဆံုး ေတြ႕ရွိမႈၾကီး အျဖစ္မွတ္တမ္းတင္ခဲ႔ၾကေပသည္.။ ထိုေၾကာင္႔...လူတစ္ေယာက္မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ အိပ္မက္ ၾကီးၾကီး မက္ေလေလ မဆုတ္မနစ္ေသာ စိတ္ဇြဲ ရွိရန္ လိုအပ္ေလ ျဖစ္ေၾကာင္း ဖစ္ရွာ၏ သာဓက က ေဖာ္ေဆာင္ေနေလသည္.။..ေရးသားသူကိုေဇာ္ ခံစားပံုေဖာ္သည္.။<a href="http://zaw357.multiply.com/journal/item/719">http://zaw357.multiply.com/journal/item/719</a>ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-12377347866423003162009-10-20T10:57:00.000-07:002009-10-20T11:12:34.280-07:00သုဘာသိတ၀ါစာ အဂၤါ(၅)ပါးသုဘာသိတ၀ါစာ အဂၤါ(၅)<br />၁။ ကာလ = သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္ေသာ ကာလ၌ ေျပာဆုိျခင္း၊<br />၂။ သစၥ = မွန္ကန္ေသာ စကားကုိ ေျပာဆုိျခင္း၊<br />၃။ သုခုမ = သိမ္ေမြ႕စြာ ေျပာဆုိျခင္း၊<br />၄။ အတၳ = အက်ိဳးရွိေသာ စကားကုိ ေျပာဆုိျခင္း၊<br />5နဒုဗၻာ = မေကာင္းစကား မေျပာျခင္း ။<br /><br />အေၾကာင္း(၃)ပါးညီေသာ စကား<br />၁။ ဒုဗၻာသိတာ = မေကာင္းေသာစကားလည္း မျဖစ္ေစရ၊<br />၂။ အန၀ဇၨာစ = ရာဂအစရွိေသာ မျပစ္မွလည္း ကင္းျခင္း၊<br />၃။ အနိႏၵ၀ဇၨာစ = ပညာရွိတုိ႔ ကဲ့ရဲ႕ျခင္းမွ လြတ္ကင္းျခင္း ။<br /><br />စကား(၆)ခြန္း<br />၁။ ဟုတ္လည္းမဟုတ္၊ သူလည္းမနာလုိ၊ အက်ိဳးမရွိစကား။<br />၂။ ဟုတ္၏၊ သူကားမနာလုိ၊ အက်ိဳးမရွိစကား။<br />၃။ မဟုတ္၊ အက်ိဳးမရွိ၊ သူကနာလုိ၏။<br />၄။ ဟုတ္၏၊ နာလုိ၏၊ အက်ိဳးမရွိ။<br />၅။ ဟုတ္၏၊ အက်ိဳးရွိ၏၊ သူကား မနာလုိ။<br />၆။ ဟုတ္၏၊ အက်ိဳးရွိ၏၊ သူလည္း နာလုိ၏။<br />(အမွတ္စဥ္ ၅၊ ၆ သာ ေျပာဆုိရာသည္)<br /><br />စကားအရာ အဂၤါ(၄)တန္<br />၁။ တရားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာစကား ေျပာျခင္း<br />၂။ တရားမွကင္းေသာ စကားမေျပာျခင္း<br />၃။ ခ်စ္ဖြယ္ေသာစကား ေျပာျခင္း<br />၄။ ဟုတ္မွန္ေသာ စကားေျပာျခင္း။<br />(တစ္နည္း)<br />၁။ ကံ၊ ကတၱား၊ ႀတိယာႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း<br />၂။ ခ်စ္ႏွစ္သက္ဖြယ္ရွိျခင္း<br />၃။ ေျဖာင့္မွန္ျခင္း<br />၄။ တရားႏွင့္ ယွဥ္ျခင္း ။<br /><br />စကား(၅)ရပ္<br />၁။ စကားေျပာသည့္အခါ လွ်ာလည္တုိင္း ျမဴးကြန္႔၍ စကားအဖူးအညြန္႔ေတြ မထြက္ေစႏွင့္၊<br />၂။ လက္တြင္းေရာက္ၿပီးရတနာ ဘယ္ခါမွ မစြန္႔ရ၊<br />၃။ စိတ္ထဲက ႀကံသည္ကုိ မ်က္ႏွာမွာ မေပၚေစရ၊<br />၄။ ကုိယ္ကုိ ဣေျႏၵဖုံး၍ အၿပဳံးမလြတ္ေစရ၊<br />၅။ မိမိကုိျမင္လွ်င္ အထင္းမွားခ်င္ မွားၾကပါေစ၊<br /> သုိ႔ေသာ္- ျခေသၤ့လုိလည္း မေဟာက္ႏွင့္၊<br />- ယုန္လုိလည္း မေၾကာက္ႏွင့္၊-<br /> ျမစ္လုိလည္း မေကာက္ႏွင၊့္<br />- ေတာင္လုိလည္း မေမာက္ႏွင့္၊-<br /> တြင္းလုိလည္း မေစာက္ႏွင့္ ။<br /><br />စကားေကာင္းအဂၤါ(၁၀)ပါး<br />၁။ ေျပာသင့္ေသာ အခ်ိန္အခါ၌ ေျပာျခင္း၊<br />၂။ ဟုတ္မွန္ေသာ စကားကုိ ေျပာျခင္း၊<br />၃။ တရားႏွင့္စပ္ေသာစကားကုိ ေျပာျခင္း၊<br />၄။ အက်ဳိးႏွင့္စပ္ေသာ စကားကုိ ေျပာျခင္း၊<br />၅။ ခ်စ္ဖြယ္ေသာ စကားကုိ ေျပာျခင္း၊<br />၆။ ၿပံဳးျခင္း ေရွ႕ထား၍ ေျပာျခင္း၊၇။ ႏႈိင္းခ်ိန္၍ ေျပာျခင္း၊<br />၈။ အလ်င္တေဆာ အေလာတႀကီး မေျပာျခင္း<br />၊၉။ ျပည္ႀကီးတုိင္းလံုး စကားျဖင့္ ေျပာျခင္း၊<br />၁၀။ အကၡရာ႒ာန္က႐ုိဏ္း ပီသစြာ ေျပာျခင္း ။<br /><a href="http://aung-myay.blogspot.com/">http://aung-myay.blogspot.com/</a>ကူယူထားပါသည္ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-34018879218473499692009-10-06T11:40:00.000-07:002009-10-06T11:41:22.312-07:00သင္သာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါေစကဗ်ာ ဆရာၾကီး ေဒါက္ကလပ္စ္မာေလာ့ ရဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။သင္သည္ ေတာင္ထိပ္ေပၚက ထင္း႐ႈးပင္ေလး မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ ေတာင္ၾကားထဲက ခ်ံဳပင္ေလး ျဖစ္ပါေစ၊ သို႔ေသာ္လည္း ေတာင္ၾကားနေဘး ေနရာမွာ အေကာင္းဆံုး ခ်ံဳပုတ္ေလး ျဖစ္ေစရပါမယ္။သစ္ပင္ၾကီး မျဖစ္ႏိုင္လွ်င္လည္း ခ်ံဳပုတ္ေလးေတာ့ ျဖစ္ပါေစ။ခ်ံဳပုတ္ေလး မျဖစ္ႏိုင္ရင္ ျမက္ပင္ေလးျဖစ္ပါေစ၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ ျမက္ပင္ေလးဟာ လမ္းမၾကီးကို လွပေအာင္ တန္ဆာဆင္ေပးေနတဲ့ ျမက္ပင္ေလးေတြ ျဖစ္ပါေစ။အကယ္၍ သင္ဟာ ငါးသေလာက္ မျဖစ္လွ်င္ ငါးစင္႐ိုင္းေလး ျဖစ္ပါေစ၊ အဲသည္ ငါးစင္႐ိုင္းေလးဟာ အလွဆံုး ငါးေလးတေကာင္ ျဖစ္ေနပါေစ။ကၽြနုပ္တို႔ အားလံုးဟာ ေခါင္းေဆာင္ခ်ည္း မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး ေနာက္လိုက္တပည့္ မ်ားလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ဦးေဆာင္ရသည္ ျဖစ္ေစ၊ ေနာက္လိုက္ရသည္ ျဖစ္ေစ မိမိေရာက္ရာကေန မိမိတာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ဖို႔သာ အဓိက ျဖစ္ပါတယ္။အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ၾကီးၾကယ္တဲ့ အလုပ္ကိုပဲ ျဖစ္ေစ၊ အေသးအဖြဲ ေသးငယ္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္ေစ အစြမ္းကုန္ လုပ္ဖို႔ပါပဲ၊ မည္သည့္ အလုပ္မဆို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစားပါ။သင္ဟာ လမ္းမၾကီး မျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ လူသြားလမ္းေလးေတာ့ ျဖစ္ပါေစ။သင္ဟာ ေနမင္းၾကီး မျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ၾကယ္ပြင့္ေလးေတာ့ ျဖစ္ပါေစ။အၾကီးအေသး အ႐ြယ္အစားကို ေတြးျပီး ေနမင္းၾကီး ျဖစ္မွသာ ေအာင္ျမင္တယ္ မယူဆလိုက္ပါနဲ႔၊ သူ႔အ႐ြယ္အစားနဲ႔သူ အရည္အခ်င္းလဲ မတူပါဘူး၊ ဘာကိုပဲ လုပ္လုပ္ အ႐ြယ္အစားကို လိုက္ျပီး အႏိုင္အ႐ႈံး ဘယ္လိုမွ ဆံုးျဖတ္လို႔ မရဘူးဆိုတာ သိပါ၊ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္သမွ် အေျခအေနမွာ အေကာင္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႔သာ အဓိက ပါပဲ။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေကာင္းဆံုးသာ ျဖစ္ပါေစ။ဒါေၾကာင့္ ဦးဇင္းတို႔ ဘ၀မွာ ပူပင္ေသာက ကင္းေ၀းျပီး ျငိမ္းခ်မ္းစြား အသက္႐ွင္ ေနထိုင္လိုလွ်င္ ေအာင္ပါ အခ်က္ေတြကို အျမဲသတိရျပီး က်င့္ၾကံပါေလ။သူတပါးကို မတုပႏွင့္ကိုယ့္အစြမ္းအစကို ေတြ႔ေအာင္႐ွာအ႐ွိကို အ႐ွိအတိုင္းၾကိဳးစားပါ။<a href="http://kovida.multiply.com/journal/item/92">http://kovida.multiply.com/journal/item/92</a>ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-2832817947497528232009-10-06T11:16:00.000-07:002009-10-06T11:19:28.689-07:00အဆူဆူေသာ ဘုရားရွင္တို႔၏ ျဖစ္ေတာ္စဥ္၁။ ဤကမၻာမွ မေရတြက္ႏိုင္ေသာ ကမၻာ၌ …တဏွကၤရာျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ ေမဓကၤရာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ သရဏကၤရာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း ထုိေလးဆူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔ သည္ တစ္ခုတည္းေသာ သာရမ႑ကမၻာ၌ ပြင့္ေတာ္မူကုန္၏။<br />၂။ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္အဖို႔၌ ေကာ႑ညမည္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား သည္ တစ္ခုေသာ သာရကမၻာ၌ တစ္ဆူတည္းသာလွ်င္ ပြင့္ေတာ္မူ၍ မ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါအေပါင္းကို (နိဗၺာန္သို႔) ကယ္တင္ေတာ္မူ၏။<br />၃။ ထုိဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ေကာ႑ညျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ အၾကား၌ ကမၻာ တို႔ကို ဂဏန္း (သခၤ်ာ)အားျဖင့္ မေရတြက္ႏိုင္ကုန္။<br />၄။ ေကာ႑ညျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္အဖို႔၌ မဂၤလမည္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား သည္ ပြင့္ေတာ္မူ၏၊ ထုိျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ အၾကား၌လည္း ကမၻာတို႔ကို ဂဏန္း (သခၤ်ာ) အားျဖင့္ မေရတြက္ႏိုင္ကုန္။<br />၅။ မဂၤလျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ သုမနျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္း ေကာင္း၊ ေရ၀တျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ ေသာဘိတျမတ္စြာ ဘုရား သည္ လည္းေကာင္း စကၡဳ (ငါးမ်ဳိး) ရွိေတာ္မူကုန္ေသာ အလင္းေရာင္ကို ျပဳေတာ္ မူတတ္ကုန္ေသာ ထုိျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္လည္း တစ္ခုေသာ သာရမ႑ကမၻာ၌ ပြင့္ေတာ္မူၾကကုန္၏။<br />၆။ ေသာဘိတျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္အဖို႔၌ မ်ားေသာ အျခံအရံရွိေသာ အေနာမ ဒႆီ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပြင့္ေတာ္မူ၏၊ ထုိျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ အၾကား၌လည္း ကမၻာတို႔ကို ဂဏန္း (သခၤ်ာ) အားျဖင့္ မေရတြက္ႏိုင္ကုန္။<br />၇။ အေနာမဒႆီျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ ပဒုမျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ နာရဒ ျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း သစၥာေလးပါးကို သိေတာ္မူၾကကုန္ေသာ အမိုက္ေမွာင္၏ အဆံုးကို ျပဳတတ္ကုန္ေသာ ထုိျမတ္စြာ ဘုရားတို႔သည္လည္း တစ္ခုေသာ ၀ရကမၻာ၌ ပြင့္ေတာ္မူကုန္၏။<br />၈။ နာရဒျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္အဖို႔၌ ပဒုမုတၱရမည္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တစ္ခုေသာ သာရကမၻာ၌ ပြင့္ေတာ္မူလ်က္ မ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါအေပါင္းကို (နိဗၺာန္သို႔) ကယ္တင္ေတာ္မူ၏။<br />၉။ နာရဒျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ အၾကား၌လည္း ကမၻာတို႔ ကို ဂဏန္း (သခၤ်ာ)အားျဖင့္ မေရတြက္ႏိုင္ကုန္။<br />၁၀။ ကမၻာတစ္သိန္းထက္၌ ေလာကသံုးပါးကို သိေတာ္မူေသာ ေပးလွဴဖြယ္ပစၥည္း ၀တၳဳတို႔ကို ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရားသည္ တစ္ဆူတည္းသာ ပြင့္ေတာ္မူ၏။<br />၁၁။ ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရား၏ ဤမွာဘက္ျဖစ္ေသာ ကမၻာသံုးေသာင္းထက္၌ သုေမဓျမတ္စြာဘုရား သည္ လည္းေကာင္း၊ သုဇာတျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း ႏ်စ္ဆူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ ပြင့္ေတာ္မူၾကကုန္၏။<br />၁၂။ သုဇာတျမတ္စြာဘုရား၏ ဤမွာဘက္ျဖစ္ေသာ ကမၻာ တစ္ေထာင့္ရွစ္ရာထက္ ၌ (နိဗၺာန္သို႔) ပို႔ေဆာင္ေတာ္ မူတတ္ကုန္ေသာ ပိယဒႆီ အတၳဒႆီ ဓမၼဒႆီ အားျဖင့္ သံုးဆူေသာ ျမတ္စြာဘုရား တို႔သည္ ပြင့္ေတာ္မူၾကကုန္၏။<br />၁၃။ သုဇာတျမတ္စြာဘုရား၏ ဤမွာဘက္၌ ကိုယ္တုိင္ သစၥာေလးပါးကို သိေတာ္ မူကုန္ေသာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းရွိသူ နတ္လူတို႔ထက္ ျမတ္ေတာ္မူကုန္ေသာ ေလာက၌ ၿပဳိင္ဘက္ပုဂၢိဳလ္ ရွိေတာ္ မမူကုန္ေသာ ထုိပိယဒႆီစေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ တစ္ခုေသာ ၀ရကမၻာ၌ ပြင့္ေတာ္မူၾကကုန္၏။<br />၁၄။ ဤကမၻာမွ ကိုးဆယ့္ေလးကမၻာထက္၌ ေလာကသံုးပါးကို သိေတာ္မူေသာ (ကိေလသာ) ေျငာင့္ကို ႏုတ္ပယ္ေတာ္မူတတ္ေသာ အျမတ္ဆံုးပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေတာ္မူ ေသာ သိဒၶတၳျမတ္စြာဘုရားသည္ တစ္ဆူတည္းသာ ပြင့္ေတာ္မူ၏။<br />၁၅။ ဤကမၻာမွ ကိုးဆယ့္ႏွစ္ကမၻာထက္၌ တူေသာသူ ရွိေတာ္ မမူကုန္ေသာ ၿပဳိင္ဘက္ပုဂၢိဳလ္ ရွိေတာ္ မမူကုန္ေသာ တိႆျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ ဖုႆျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း ႏွစ္ဆူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ ပြင့္ေတာ္မူၾကကုန္၏။<br />၁၆။ ဤကမၻာမွ ကိုးဆယ့္တစ္ကမၻာထက္၌ ၀ိပႆီမည္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပြင့္ေတာ္မူ၏၊ သနားျခင္း က႐ုဏာ ရွိေတာ္မူေသာ ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္လည္း သတၱ၀ါတို႔ကို သံေယာဇဥ္အေႏွာင္အဖြဲ႕မွ လြတ္ေစေတာ္မူ၏။<br />၁၇။ ဤကမၻာမွ သံုးဆယ့္တစ္ကမၻာထက္၌ တူေသာပုဂၢိဳလ္ ရွိေတာ္မမူေသာ ၿပဳိင္ဘက္ပုဂၢိဳလ္ ရွိေတာ္ မမူကုန္ေသာ သိခီျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ ေ၀ႆဘူျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း ႏွစ္ဆူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ ပြင့္ေတာ္မူၾကကုန္၏။<br />၁၈။ ဤဘဒၵကမၻာ၌ ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ ေကာဏာဂံု ျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ ကႆပျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း သံုးဆူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ ပြင့္ေတာ္မူၾကကုန္၏။<br />၁၉။ ယခုအခါ ငါသည္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၏၊ ေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရားသည္လည္း (ေနာက္၌) ပြင့္ေတာ္မူလတၱံ႕၊ ပညာရွိေတာ္မူကုန္ေသာ ေလာကကို အစဥ္ သနား ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္ မူတတ္ကုန္ေသာ ဤငါးဆူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္လည္း ဤဘဒၵကမၻာ၌ပင္ ပြင့္ ေတာ္မူၾကကုန္၏။<br />၂၀။ ဤတရားမင္း ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ လည္းေကာင္း၊ အကုေဋမကမ်ားစြာေသာ အျခား တစ္ပါးေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ လည္းေကာင္း ထုိဗုဒၶ၀င္ အက်င့္လမ္းကို ေဟာၾကားၿပီးလွ်င္ ထုိျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ တပည့္သာ၀ကႏွင့္တကြ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူၾကေလကုန္ၿပီ။<br />ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ<br />ေဂါတမ ဘုရားရွင္ ျဖစ္္လာမည့္ သုေမဓါ ရွင္ရေသ့အား ေနာင္ ဘဒၵကမၻာ တြင္ ေဂါတမ အမည္ျဖင့္ ဘုရားျဖစ္မည္ ဟု ဗ်ာဓိတ္ေပးေသာ “ ဒီပင္ကရာ” ဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူေသာ သာရမ႑ကမၻာ တြင္ ပြင့္ေတာ္မူၾကေသာ ဘုရားရွင္မ်ား မွ ေဂါတမ ဘုရားရွင္အထိ ဘုရားရွင္ ၂၈ - ဆူ ရိွေလသည္။ ဤဘုရားရွင္မ်ားကို ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူဘုရားမ်ား ဟုေခၚေ၀ၚ ပူေဇာ္ၾကပါသည္။<br />ေဂါတမ ဘုရားေလာင္း <a title="ဗ်ာဒိတ္ခံယူ" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%97%E1%80%BA%E1%80%AC%E1%80%92%E1%80%AD%E1%80%90%E1%80%B9%E1%80%81%E1%80%B6%E1%80%9A%E1%80%B0&action=edit" target="_blank">ဗ်ာဒိတ္ခံယူ</a>ေသာ ကမာၻမွစ၍ ပြင့္ေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္မ်ား၏ အမည္ေတာ္တို႔ျဖစ္သည္။<br />(၁) <a title="တဏွကၤရာဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%90%E1%80%8F%E1%80%BD%E1%80%80%E1%81%A4%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">တဏွကၤရာဘုရား</a> - ဒုကၠရစရိယာ ၇-ရက္၊ စရီးပင္ (ေတာင္မ႐ိုးပင္) ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္တစ္သိန္း ေနေတာ္မူ၏။<br />(၂) <a title="ေမဓကၤရာဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%B1%E1%80%99%E1%80%93%E1%80%80%E1%81%A4%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">ေမဓကၤရာဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ၁၅-ရက္၊ ေပါက္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။<br />(၃) <a title="သရဏကၤရာဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%9E%E1%80%9B%E1%80%8F%E1%80%80%E1%81%A4%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">သရဏကၤရာဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ တလ၊ သခြတ္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ရွစ္ေသာင္း။<br />(၄)<a title="ဒီပကၤရာဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php/%E1%80%92%E1%80%AE%E1%80%95%E1%80%80%E1%81%A4%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8" target="_blank"> ဒီပကၤရာဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ၇-ရက္၊ ေညာင္ၾကပ္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တစ္သိန္း။<br />(၅) <a title="ေကာ႑ညဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php/%E1%80%B1%E1%80%80%E1%80%AC%E1%82%91%E1%80%8A%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8" target="_blank">ေကာ႑ညဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ဆယ္လ၊ ေၾကာင္လွ်ာပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တစ္သိန္း။<br />(၆) <a title="မဂၤလဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php/%E1%80%99%E1%80%82%E1%81%A4%E1%80%9C%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8" target="_blank">မဂၤလဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ရွစ္လ၊ ကံ့ေကာ္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။<br />(၇) <a title="သုမနဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php/%E1%80%9E%E1%80%AF%E1%80%99%E1%80%94%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8" target="_blank">သုမနဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ဆယ္လ၊ ကံ့ေကာ္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။<br />(၈) <a title="ေရ၀တဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php/%E1%80%B1%E1%80%9B%E1%81%80%E1%80%90%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8" target="_blank">ေရ၀တဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ၇-လ၊ ကံ့ေကာ္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ေျခာက္ေသာင္း။<br />(၉) <a title="ေသာဘိတဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php/%E1%80%B1%E1%80%9E%E1%80%AC%E1%80%98%E1%80%AD%E1%80%90%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8" target="_blank">ေသာဘိတဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ၇-ရက္၊ ကံ့ေကာ္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။<br />(၁၀) <a title="အေနာမဒႆီဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%A1%E1%80%B1%E1%80%94%E1%80%AC%E1%80%99%E1%80%92%E1%82%86%E1%80%AE%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">အေနာမဒႆီဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ဆယ္လ၊ ေထာက္ၾကံ႕ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တစ္သိန္း။<br />(၁၁) <a title="ပဒုမဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%95%E1%80%92%E1%80%AF%E1%80%99%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">ပဒုမဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ရွစ္လ၊ ေၾကာင္လ်ာပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တစ္သိန္း။<br />(၁၂) <a title="နာရဒဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%94%E1%80%AC%E1%80%9B%E1%80%92%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">နာရဒဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ၇-ရက္၊ ေၾကာင္လ်ာပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။<br />(၁၃) <a title="ပဒုမုတၱရဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%95%E1%80%92%E1%80%AF%E1%80%99%E1%80%AF%E1%80%90%E1%81%B1%E1%80%9B%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">ပဒုမုတၱရဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ၇-ရက္၊ ထင္း႐ူးပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တသိန္း။<br />(၁၄) <a title="သုေမဓာဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%9E%E1%80%AF%E1%80%B1%E1%80%99%E1%80%93%E1%80%AC%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">သုေမဓာဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ၁၅-ရက္၊ ထိန္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။<br />(၁၅) <a title="သုဇာတဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%9E%E1%80%AF%E1%80%87%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">သုဇာတဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ကိုးလ ၊ ၀ါးပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။<br />(၁၆) <a title="ပီယဒႆီဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%95%E1%80%AE%E1%80%9A%E1%80%92%E1%82%86%E1%80%AE%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">ပီယဒႆီဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ေျခာက္လ၊ ေရခတက္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။<br />(၁၇)<a title="အတၱဒႆီဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%A1%E1%80%90%E1%81%B1%E1%80%92%E1%82%86%E1%80%AE%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">အတၱဒႆီဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ရွစ္လ၊ စကားပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တစ္သိန္း။<br />(၁၈) <a title="ဓမၼဒႆီဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%93%E1%80%99%E1%81%BC%E1%80%92%E1%82%86%E1%80%AE%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">ဓမၼဒႆီဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ၇-ရက္၊ လိပ္ဆူးေရႊပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တစ္သိန္း။<br />(၁၉) <a title="သိဒၶတၳဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%9E%E1%80%AD%E1%80%92%E1%81%B6%E1%80%90%E1%81%B3%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">သိဒၶတၳဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ဆယ္လ၊ မဟာေလွကားပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တစ္သိန္း။<br />(၂၀) <a title="တိႆဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%90%E1%80%AD%E1%82%86%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">တိႆဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ရွစ္လ၊ ပိေတာက္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ တစ္သိန္း။<br />(၂၁) <a title="ဖုႆဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%96%E1%80%AF%E1%82%86%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">ဖုႆဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ေျခာက္လ၊ သွ်ိသွ်ားပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ကိုးေသာင္း။<br />(၂၂)<a title="၀ိပႆီဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%81%80%E1%80%AD%E1%80%95%E1%82%86%E1%80%AE%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">၀ိပႆီဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ရွစ္လ၊ သခြတ္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ရွစ္ေသာင္း။<br />(၂၃) <a title="သိခီဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%9E%E1%80%AD%E1%80%81%E1%80%AE%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">သိခီဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ရွစ္လ၊ သရက္ျဖဴပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ခုနစ္ေသာင္း။<br />(၂၄) <a title="ေ၀ႆဘူဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php/%E1%80%B1%E1%81%80%E1%82%86%E1%80%98%E1%80%B0%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8" target="_blank">ေ၀ႆဘူဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ေျခာက္လ၊ အင္ၾကင္းပင္ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ေျခာက္ေသာင္း။<br />(၂၅) <a title="ကကုသန္ဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php/%E1%80%80%E1%80%80%E1%80%AF%E1%80%9E%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8" target="_blank">ကကုသန္ဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ရွစ္လ၊ ကုကၠိဳပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ေလးေသာင္း။<br />(၂၆) <a title="ေကာဏဂံုဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php/%E1%80%B1%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%8F%E1%80%82%E1%80%B6%E1%80%AF%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8" target="_blank">ေကာဏဂံုဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ေျခာက္လ၊ ေရသဖန္းပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ သံုးေသာင္း။<br />(၂၇) <a title="ကႆပဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php/%E1%80%80%E1%82%86%E1%80%95%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8" target="_blank">ကႆပဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ၇-ရက္၊ ပေညာင္ပင္ ေဗာဓိ၊ သက္ေတာ္ ႏွစ္ေသာင္း။<br />(၂၈) <a title="ေဂါတမဘုရား" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php/%E1%80%B1%E1%80%82%E1%80%AB%E1%80%90%E1%80%99%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8" target="_blank">ေဂါတမဘုရား</a>-ဒုကၠရစရိယာ ေျခာက္ႏွစ္ၾကာ၊ ေညာင္ဗုဒၶေဟပင္ရင္း၌ ပြင့္ေတာ္မူသည္၊ သက္ေတာ္ ရွစ္ဆယ္ ေနေတာ္မူသည္။<br /><a name="1219a47ee0be74c6_.E1.82.8F.E1.80.BD.E1.80.85.E1.80.B9.E1."></a>ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ ဘုရားရွစ္ခိုး<br />တ ေမ သ ဒီ ေကာ မံ သု ေရ ၊ ေသာ အ ပ နာ ပ ၊ သု သု ပိ။<br />အ ဓံ သိ တိ ဖု ၀ိ သိ ေ၀ ၊ က ေကာ က ေဂါ နမာမဟံ ။<br /><a name="1219a47ee0be74c6_.E1.80.91.E1.80.B0.E1.80.B8.E1.80.BB.E1."></a>ထူးျခားခ်က္<br />ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူေသာ ဘုရား ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မ်ားသည္ တနဂၤေႏြသား (၄) ဆူ ၊တနလၤာသား(၄)ဆူ …(၇)ေန႔ မွာ ၄-ဆူစီ အတိအက် ျဖစ္ေနၾကသည္။<br />တနဂၤေႏြ သား (၄) ဆူ - ေမဓဂၤရာ ၊ ေသာဘိတ ၊ ပိယဒႆီ ၊ သိခီ ။<br />တနလၤာ သား (၄) ဆူ - သရဏွဂၤရာ ၊ အ ေနာမဒႆီ ၊ အတၳဒႆီ ၊ ေ၀ႆဘူ ။<br />အဂၤါ သား (၄) ဆူ - ဒီပကၤရာ ၊ ပဒုမုတၱရ ၊ ဓမၼဒႆီ ၊ ကကုသန္ ။<br />ဗုဒၶဟူး သား (၄) ဆူ - ေကာ႑ည ၊ နာရဒ ၊ သိဒၶတၳ ၊ ေကာဏဂံု ။<br />ၾကာသပေတး သား(၄) ဆူ - မဂၤလ ၊ ပဒုမုတၱရ ၊ တိႆ ၊ ကႆပ ။<br />ေသာၾကာ သား (၄) ဆူ - သုမန ၊ သုေမဓာ ၊ ဖုႆ ၊ ေဂါတမ ။<br />စေန သား (၄) ဆူ - တဏွကၤရာ ၊ ေရ၀တ ၊ သုဇာတာ ၊ ၀ိပႆီဘုရား ။<br />(၇) ရက္သား/သမီး ဘုရားရွိခိုး<br />ကိုယ့္ေန႔သား ဘုရားရွင္ေတြကို သီးသန္႔ရွိခိုးပူေဇာ္ခ်င္လ်င္-<br />တနဂၤေႏြေန႔ဖြား<br />ေမဓဂၤေရာ ၊ ေသာဘိေတာစ ၊<br />ပိယဒႆီ ၊ သိခီဇိေနာ ၊<br />ရ၀ိ၀ါေရ ၊ အဘိဇာတာ ၊<br />ေတ နမႆမိ သာဒရံ<br />နေမနာေနန ကေမၼန<br />ေပါရဏကံ ၀ါနႆတု<br />စတုႏ္နံ ဗုဒၶေတေဇန<br />သဒါ သုခီ ဘ၀ႏဳၱုေမ ။<br />——————————————————- တနလၤာေန႔ဖြား<br />သရဏွဂၤရာ ၊ ေနာမာစ၊<br />အတၳဒႆီစ ၊ ေ၀ႆဘူ ။<br />စႏၵ ၀ါေရ ၊ အဘိဇာတာ ၊<br />ေတ နမႆမိ သာဒရံ<br />နေမနာေနန ကေမၼန<br />ေပါရဏကံ ၀ါနႆတု<br />စတုႏ္နံ ဗုဒၶေတေဇန<br />သဒါ သုခီ ဘ၀ႏဳၱုေမ ။<br />——————————————————- အဂၤါ ေန႔ဖြား<br />ဒီပကၤေရာ ၊ ပဒေမာစ ၊<br />ဓမၼဒႆီ ၊ ကကုသေႏၶာ ၊<br />ေဘာမ ၀ါေရ ၊ အဘိဇာတာ ၊<br />ေတ နမႆမိ သာဒရံ<br />နေမနာေနန ကေမၼန<br />ေပါရဏကံ ၀ါနႆတု<br />စတုႏ္နံ ဗုဒၶေတေဇန<br />သဒါ သုခီ ဘ၀ႏဳၱုေမ ။<br />——————————————————- ဗုဒၶဟူး ေန႔ဖြား<br />ေကာ႑ေညာ ၊ နာရေဒါ သတၱာ ၊<br />သိဒၶတၳ ၊ ေကာဏဂမနာ ။<br />ဗုဒၶ ၀ါေရ ၊ အဘိဇာတာ ၊<br />ေတ နမႆမိ သာဒရံ<br />နေမနာေနန ကေမၼန<br />ေပါရဏကံ ၀ါနႆတု<br />စတုႏ္နံ ဗုဒၶေတေဇန<br />သဒါ သုခီ ဘ၀ႏဳၱုေမ ။<br />——————————————————- ၾကာသပေတး ေန႔ဖြား<br />မဂၤေလာ ၊ ပဒုမုတၱေရာ ၊<br />တိႆနာေထာစ ၊ ကႆေပါ ။<br />ဂုရု ၀ါေရ ၊ အဘိဇာတာ ၊<br />ေတ နမႆမိ သာဒရံ<br />နေမနာေနန ကေမၼန<br />ေပါရဏကံ ၀ါနႆတု<br />စတုႏ္နံ ဗုဒၶေတေဇန<br />သဒါ သုခီ ဘ၀ႏဳၱုေမ ။<br />——————————————————- ေသာၾကာေန႔ဖြား<br />သုမေနာ ၊ သုေမဓာ ဗုေဒါၶ ၊<br />ဖုႆ ဇိေနာစ ၊ ေဂါတေမာ ။<br />သုကၠ ၀ါေရ ၊ အဘိဇာတာ ၊<br />ေတ နမႆမိ သာဒရံ<br />နေမနာေနန ကေမၼန<br />ေပါရဏကံ ၀ါနႆတု<br />စတုႏ္နံ ဗုဒၶေတေဇန<br />သဒါ သုခီ ဘ၀ႏဳၱုေမ ။<br />——————————————————- စေန ေန႔ဖြား<br />တဏွကၤေရာ ၊ ေရ၀ေတာစ ၊<br />သုဇာေတာစ ၊ ၀ိပႆီေကာ ၊<br />ေသာရီ ၀ါေရ ၊ အဘိဇာတာ ၊<br />ေတ နမႆမိ သာဒရံ<br />နေမနာေနန ကေမၼန<br />ေပါရဏကံ ၀ါနႆတု<br />စတုႏ္နံ ဗုဒၶေတေဇန<br />သဒါ သုခီ ဘ၀ႏဳၱုေမ ။<br /><a name="1219a47ee0be74c6_.28.E1.81.87.29_.E1.80.9B.E1.80.80.E1.80"></a>(၇) ရက္သား/သမီး ဘုရားရွိခိုး(ျမန္မာျပန္)<br />တနဂၤေႏြေန႔ဖြားအတြက္-<br />(၁) ေမဓဂၤေရာ ၊ ေသာဘိေတာစ ၊<br />ပိယဒႆီ ၊ သိခီဇိေနာ ၊<br />ရ၀ိ၀ါေရ ၊ အဘိဇာတာ ၊<br />ေတ နမႆမိ သာဒရံ<br />(၂) နေမနာေနန ကေမၼန<br />ေပါရဏကံ ၀ါနႆတု<br />စတုႏ္နံ ဗုဒၶေတေဇန<br />သဒါ သုခီ ဘ၀ႏဳၱုေမ ။<br />(၁)<a title="မာရ္ ငါးပါး" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%99%E1%80%AC%E1%80%9B%E1%80%B9_%E1%80%84%E1%80%AB%E1%80%B8%E1%80%95%E1%80%AB%E1%80%B8&action=edit" target="_blank">မာရ္ ငါးပါး</a> ကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူျပီးေသာ (ေမဓဂၤရာ ျမတ္စြာဘုရား ၊ ေသာဘိတ ျမတ္စြာဘုရား ၊ ပိယဒႆီ ျမတ္စြာဘုရား ၊ သိခီ ျမတ္စြာဘုရား) တို႔သည္ (တနဂၤေႏြေန႔)တြင္ ဖြားျမင္ေတာ္မူခဲ႔ၾကကုန္၏ ။ ထို (တနဂၤေႏြေန႔ဖြား) ရွင္ေတာ္ျမတ္ ဘုရားတို႔ကို တပည္႔ ေတာ္သည္ ရုိေသစြာျဖင္႔ ဦးညြတ္ရွိခုိးပါ၏ အရွင္ဘုရား ။<br />(၂)ထိုသို႔ ဦးညြတ္ ရိုက်ိဳးရွိခုိးရျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင္႔ ေရွးကစီမံ မေကာင္းကံသည္ အမွန္ကြယ္ေပ်ာက္ ေကာင္းက်ိဳးေရာက္ပါေစသတည္း ။ထိုေလးဆူကုန္ေသာ(တနဂၤေႏြေန႔ဖြား) ရွင္ေတာ္ျမတ္ ဘုရားတို႔၏ တန္ခိုးေတေဇာ္ အာႏုေဘာ္ေတာ္ေၾကာင္႔ တပည္႔.ေတာ္အား အခါခပ္သိမ္း ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာျခင္းစင္စစ္ ျဖစ္ပါေစ သတည္း ။<br />(က်န္ေန႔မ်ား ထို႔အတူ သင္႔ေတာ္သလိုေျပာင္းျပီးမွတ္ရန္)<br />ဘုရားရွင္တို႔၏ ဥာဏ္ေတာ္မ်ားႏွင္႔ အသံုးခ်ေတာ္မူပံု<br />(၁) အေၾကာင္းဟုတ္၊မဟုတ္ကို သိေသာ ဌာနာဌာန ေကာသလႅ ဥာဏ္ေတာ္ (သတၱ၀ါ တစ္စံုတစ္ေယာက္ အာသေ၀ါတရား ကုန္ႏိုင္၊မကုန္ႏိုင္(သို႔) ရဟႏၲာ ျဖစ္ႏိုင္၊မျဖစ္ႏိုင္ကို ဤဥာဏ္ျဖင္႔ ဆင္ျခင္ေတာ္မူသည္ ။)<br />(၂)ေကာင္းက်ိဳး ၊ မေကာင္းက်ိဳး ကို သိေသာ ၀ိပါက ဥာဏ္ေတာ္ (ပုဂိၢဳလ္တစ္ေယာက္တြင္ စ်ာန္၊မဂ္ဖိုလ္ရမႈ၌ အႏၱရာယ္ (အဟိတ္ ၊ ဒြိဟိတ္ပဋိသေႏၶေနမႈ ) ရွိ၊ မရွိကိုု ဤဥာဏ္ျဖင္႔ ဆင္ျခင္ေတာ္မူသည္ ။)<br />(၃)သတၱ၀ါတို႔လားရာ ၊ေရာက္ရာကို သိေသာ သဗၺတၳ ဂါမိနီပဋိပဒါ ဥာဏ္ (ပုဂိၢဳလ္တစ္ေယာက္တြင္ စ်ာန္၊မဂ္ဖိုလ္ရမႈ၌ ပဥၥာနႏၱိရိယကံ ရွိ၊ မရွိ ကို ဤဥာဏ္ျဖင္႔ ဆင္ျခင္ေတာ္မူသည္ ။)<br />(၄) အထူးထူးေသာ ဓာတ္သေဘာမ်ားကို သိေသာ အေနကဓာတု နာနာဓာတု ဥာဏ္ေတာ္ ( အထက္ပါ ဥာဏ္(၃)မ်ိဳးနဲ႔ ၾကည္႔ျပီး အႏၱရာယ္ကင္းပါမွ ကြ်တ္ႏိုင္ ခြ်တ္ႏိုင္ေသာ စရိုက္ႏွင္႔ ကိုက္ညီမည္႔ တရားေဟာ (၀ါ) ကမၼ႒ာန္းေပးရန္ ဤဥာဏ္ျဖင္႔ ဆင္ျခင္ေတာ္မူသည္ ။)<br />(၅) သတၱ၀ါတို႔၏ ဆႏၵအလိုကို သိေသာ နာနာဓိမုတိၱက ဥာဏ္ (သတၱ၀ါတို႔၏ ႏွလံုးသြင္းတတ္မႈ သေဘာထားကို သိျပီး သင္႔ေလ်ာ္ေသာတရားေဟာရန္ ဤဥာဏ္ျဖင္႔ ဆင္ျခင္ေတာ္မူသည္ ။)<br />(၆) လူတို႔၏ ဣေျႏၵအႏုအရင္႔ကို သိေသာ ဣျႏိၵယပေရာပရိယတၱဥာဏ္ (သတၱ၀ါတို႔၏ သဒၶါတရားေကာင္း၊မေကာင္း ကို ဤဥာဏ္ျဖင္႔ ဆင္ျခင္ေတာ္မူသည္ ။)<br />(၇) စ်ာန္၊၀ိေမာကၡ ၊ သမာဓိ ၊သမာပတ္ စသည္တို႔၏ ညစ္ညဴးေၾကာင္းကို သိေသာ စ်ာန၀ိေမာကၡ သမာဓိ သမာပတၱိဥာဏ္ ေတာ္ (ဤဥာဏ္ျဖင္႔ ဆင္ျခင္ေတာ္မူျပီးမွ ခြ်တ္သင္႔ သည္ဆိုလွ်င္ ေသးကြာေသာ အရပ္သို႔ပင္ ၾကြေရာက္ ေတာ္မူပါသည္ ။)<br />(၈)ေရွးျဖစ္ေဟာင္း ၊ဘ၀ခႏၶာျဖစ္စဥ္ကို သိေသာ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိဥာဏ္ ( ေရွးဘ၀ျဖစ္စဥ္နွင္႔ အထံု ၊ပါဂမီစသည္တို႔ကို ဤဥာဏ္ျဖင္႔ ၾကည္႔ရႈ ဆင္ျခင္ေတာ္မူသည္ ။)<br />(၉) သတၱ၀ါတို႔၏ ပဋိသေႏၶေနျခင္း ၊ စုေတျခင္း တို႔ကို သိေသာ စုတူပပါတ (၀ါ) ဒိဗၺစကၡဳ ဥာဏ္ေတာ္ ( သတၱ၀ါတို႔၏ လက္တေလာစိတ္ျဖစ္စဥ္ကိုလဲ ဤဥာဏ္ျဖင္႔ ၾကည္႔ရႈ ဆင္ျခင္ေတာ္မူသည္ ။)<br />(၁၀) အာသေ၀ါတရား ကုန္ရာျဖစ္ေသာ အာသ၀ကၡယ ဥာဏ္ေတာ္ (သတၱ၀ါတို႔ အား အရဟတၱမဂ္ တရားေပါက္ေအာင္ တရားေဟာရန္အလို႔ငွာ ဤဥာဏ္ျဖင္႔ ၾကည္႔ရႈ ဆင္ျခင္ေတာ္မူသည္ ။)<br /><a name="1219a47ee0be74c6_.E1.80.98.E1.80.AF.E1.80.9B.E1.80.AC.E1."></a>ဘုရားရွင္တို႔၏ တူေသာအခ်က္မ်ား<br />ဘုရားရွင္တို႔၏ တူေသာ အခ်က္မ်ား (၃၀) ရွိပါသည္ ။<br />(၁) အေလာင္းေတာ္သည္ ေနာက္ဆံုးေသာဘ၀၌ မိခင္၀မ္းၾကာတိုက္တြင္ ပဋိသေႏၶ ေနေတာ္မူသည္။ (ဒီမွာထူးျခားတာက နတ္ျပည္ကေန စုေတၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ ျဗဟၼာျပည္ကေန စုေတျပီး ပဋိသေႏၶ ေနေတာ္မူတာမ်ိဳးမရွိပါဘူး..တဲ႔ ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ျဗဟၼာျပည္ကေန လာရင္ ကာမဂုဏ္ကို ရြံမုန္းတဲ႔စိတ္ အထံု လူ႔ျပည္ကို ပါလာမယ္ ။ အိမ္ေထာင္ျပဳမွာ မဟုတ္ဘူး ။ (တခ်ိဳ. အပ်ိဳၾကီး ၊ လူပ်ိဳၾကီး ေတြလဲ ျဗဟၼာျပည္က လာလို႔ အိမ္ေထာင္မျပဳတာလို႔ ေျပာတာပဲ…ဤကားစာၾကြင္း)<br />အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ ဒီလို ေစာေစာစီးစီး ကတည္းက ကာမဂုဏ္ကို ရြံမုန္းေနရင္လည္း မဇၥိမပဋိပဋာ လမ္းစဥ္ကို ေတြ႔ဖို႔ခက္မယ္ လို႔ ဆိုပါသည္ ။<br />(၂) မယ္ေတာ္၀မ္း၌ ထက္၀ယ္ပလၻင္ဖြဲ႔ေခြ၍ အေရွ႕သို႔ မ်က္ႏွာမူျပီး ေနပါသည္ ။ (အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ သာမန္လူ သေႏၶသားေတြလို အမိ၀မ္းမွာ ေျပာင္းျပန္မေနပါ။ အတည္႔ပဲေနပါသည္။ မယ္ေတာ္ရဲ. ၀မ္းဗိုက္ဟာလည္း ပူထြက္လာျခင္းမရွိပါ ။ မယ္ေတာ္ဟာ ကိုယ္႔သားကို ဗိုက္ကေန ေကာင္းေကာင္းျမင္ေနရပါသည္။ ခ်င္ျခင္းတပ္ျခင္း ၊ နာက်င္ေအာ႔အန္ျခင္း မရွိပါ ။ အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ မယ္ေတာ္ေတြကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ျခင္းဒုကၡ မေပးၾကပါ ။)<br />(၃) အေလာင္းေတာ္ကို မတ္တတ္ရပ္လ်က္ ဖြားသည္ ။ (ညစ္ေပမႈ မရွိပါ ၊ မိခင္လည္း က်န္းမာစြာ ရွိရပါသည္ ၊ ေနာက္ (၇) ရက္မွာေတာ႔ မိခင္ ကံေတာ္ကုန္ရပါသည္ ။ သက်သာကီ၀င္ ဆုိသည္မွာ ပင္ကိုယ္စြမ္းရည္ရွိသူဟု အဓိပၸာယ္ရသည့္အတုိင္း ေမြးေမြးျခင္း ကိုယ္႔ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ပါသည္ ။ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကေသာ နတ္၊ျဗဟၼာေတြေတာင္ မ်က္လံုးျပဴးကုန္ၾကသည္ဟု ဆိုသည္။(ဤကား။ အရွင္ ဥာဏိသာရ၏ အေဟာ)<br />(၄) ေတာအရပ္၌သာ ဖြားေတာ္မူပါတယ္။<br />(၅) ဖြားျပီးျပီးျခင္း ေျမာက္အရပ္သို႔ ေျခ (၇)လွမ္းၾကြကာ…“ဤေလာက၌ ငါသာ အျမတ္ဆံုးတည္း ၊ ငါ၏ ေနာက္ဆံုး ပဋိသေႏၶ ေနရျခင္းတည္း ၊ေနာက္ထပ္ ပဋိသေႏၶ ေနစရာ မလိုေတာ႔ျပီ ”ဟု ၾကံဳး၀ါးေတာ္မူပါသည္။ (ထိုကာလတြင္ အကိုးကြယ္ခံ ဘ၀သို႔ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ေနေသာ ျဗဟၼာေတြကို အသိေပးၾကံဳး၀ါးျခင္း ဟုဆို၏။ ေဂါတမ ဘုရားေလာင္းသည္ (၃) ဘ၀၌ ဖြားစမွာပင္ စကားေျပာ၏ ။ မေဟာသဓာ ၊ ေ၀ႆႏၱရာ ႏွင္႔ ေနာင္ဆံုးဘ၀ -(သုခမွတ္စု))<br />(၆) သူအို၊သူနာ၊သူေသ ၊ရဟန္း နိမိတ္ (၄)ပါးျမင္၍ သား(၁)ေယာက္ဖြားေသာ ညမွသာ ေတာထြက္ေတာ္မူၾကသည္။ (ထိုနိမိတ္ျပေသာ နတ္သားကို <a title="ဘုရားေလာင္း၏ ဆရာ ၅-ေယာက္" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php/%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%B8%E1%80%B1%E1%80%9C%E1%80%AC%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%B8%E1%81%8F_%E1%80%86%E1%80%9B%E1%80%AC_%E1%81%85-%E1%80%B1%E1%80%9A%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%B9" target="_blank">ဘုရားေလာင္း၏ ဆရာ ၅-ေယာက္</a> တြင္ ၁-ေယာက္ အပါအ၀င္ဟု သတ္မွတ္သည္။)<br />(၇) အရဟတၱဖိုလ္၏ တံခြန္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရယူျပီးမွ <a title="ဒုကၠရစရိယ" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%92%E1%80%AF%E1%80%80%E1%81%A0%E1%80%9B%E1%80%85%E1%80%9B%E1%80%AD%E1%80%9A&action=edit" target="_blank">ဒုကၠရစရိယ</a>က်င္႔သည္။ (အရဟတၱဖိုလ္၏ တန္ဖိုးသည္ ရဟန္းမွ မည္သည္႔ အမ်ိဳးႏွင္႔မွ် မတန္ဟုဆိုသည္။ လူ၀တ္ေၾကာင္ မွ အရဟတၱဖိုလ္ရလ်ွင္လည္း ရဟန္း၀တ္ခ်င္၀တ္၊ မ၀တ္ခ်င္လ်ွင္ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ၾကရသည္။)<br />(၈) ဘုရားျဖစ္မည္႔ေန႔ ႏြားနို႔ဃနာဆြမ္း ဘုန္းေပးေတာ္မူၾကသည္။ (ထိုဆြမ္းတြင္ နတ္ၾသဇာပါတတ္ျပီး ဘုရားျဖစ္ျပီး (၇) ပတ္ ၊ (၄၉) ရက္စာ အာဟာရျဖစ္သည္။ ဘုရားရွင္၏ ၀မ္းထဲတြင္ အစာေျခလဲ မျမန္ ၊ ျမန္ျမန္လဲ မဆာေလာင္ပဲ သမာပတ္၀င္စားျခင္း ၊ တရားေတာ္မ်ားကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ျခင္းမ်ား အတြက္ ေကာင္းစြာ ေထာက္ပံ႔သည္။)<br />(၉) ျမက္အခင္းတြင္ ထိုင္ေတာ္မူလ်က္ ဘုရားျဖစ္သည္။<br />(၁၀) အာနပါန ကမၼဌာန္းကို စီးျဖန္းေတာ္မူၾကသည္။ (ဘုရားရွင္တို႔သည္ အာနပါန ကမၼဌာန္းျဖင္႔သာ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ကို ရရွိၾကေသာေၾကာင္႔ ေဂါတမ ဘုရားရွင္သည္လည္း အာနပါန ကိုလြန္စြာ ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူသည္။ မဟာသတိပဌာနသုတ္ ( ဒီ-၂ ၊ ၃၁ )၊ မဟာသတိပဌာနသုတ္ ( မ-၁ ၊ ၇၀ )၊ တတိယပါရာဇိက ပါဠိ ( ၀ိ-၁ ၊ ၈၉ )၊ အာနာပါနႆတိ သုတ္ ( မ-၃ ၊ ၁၂၂ )၊ မဟာရာဟုေလာ၀ါဒသုတ္ ( မ-၂ ၊ ၈၈ )၊ ကာယဂတာသတိသုတ္ ( မ-၃ ၊ ၁၃၀ ) တို႔၌ ေဟာေတာ္မူခဲ႔သည္။)<br />(၁၁) မာရ္စစ္သည္ကို ေအာင္ေတာ္မူသည္ ။<br />(၁၂) ေဗာဓိပလႅင္၌သာ ၀ိဇၨာ(၃)ပါးစေသာ ဆအသာဓာရဏ …အစရွိေသာ ေက်းဇူးတရားအေပါင္းကို ရေတာ္မူၾကပါသည္။<br />(၁၃) ေဗာဓိပင္ရဲ. ထက္၀န္းက်င္၌သာ <a title="သတၱ သတၱာယ" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php/%E1%80%9E%E1%80%90%E1%81%B1_%E1%80%9E%E1%80%90%E1%81%B1%E1%80%AC%E1%80%9A" target="_blank">သတၱ သတၱာယ</a>(၇) ဌာန က်င္႔ေတာ္မူၾကသည္။<br />(၁၄) တရားဦးေဟာ စိမ္႔ေသာငွာ ျဗဟၼာမင္းက ေလ်ွာက္ရသည္ ။ ၇-သတၱဟ အျပီး ၅၀-ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ အဘယ္သူအား တရားေဟာရမည္နည္း ၊ အဘယ္သူသည္ ခက္ခဲနက္နဲေသာ ဤတရားမ်ားကို ေခတ္ကာလ၏ အယူ၀ါဒမ်ားမွ ခြဲထြက္၍ လ်င္ျမန္စြာ နားလည္ႏိုင္မည္နည္း ဟုဆင္ျခင္ ၾကည္႔ေတာ္မူပါသည္။ ဆင္ျခင္တဲ႔ ေနရာတြင္ ဘုရားရွင္မ်ားသည္ ပကတိမ်က္စိကိုပဲ သံုးေတာ္မူၾကတယ္္လို႔ ေဟာသည္။ ပကတိမ်က္စိႏွင့္ ၾကည္႔ေတာ႔ ပထမမွာ ဒီေလာက္ ခက္ခဲေနတဲ႔ တရားေတြကို နားလည္သေဘာေပါက္ျပီး ေစာေစာစီးစီး တရားထူးရမယ့္ သူကိုမေတြ႔ဘူးလို႔ ဆိုသည္။ ကိေလသာထူေျပာလြန္းတဲ႔ ေလာကကို တရားမေဟာ၊ တစ္ကိုယ္တည္း <a title="ဖိုလ္" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%80%96%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%9C%E1%80%B9&action=edit" target="_blank">ဖိုလ္</a> ခ်မ္းသာနဲ႔ ေနေတာ႔မယ္ ဆိုတဲ႔ စိတ္အၾကံလည္း ျဖစ္လာသည္။ ထိုအခါ ျဗဟၼာမင္းက တရားဦးေဟာရန္ေလ်ွာက္ရသည္။ ေဂါတမဘုရားရွင္ကိုေတာ႔ မဟာသဟမၸတိ ျဗဟၼာမင္းက ေတာင္းပန္သည္ လို႔ဆိုပါသည္။ ဒီဃန္ိကယ္ မွာ ၀ိပႆီ ဘုရားရွင္လည္း ဒီလို ျဖစ္ခဲ႔သည္ဟု အတိအလင္း ေရးထားသည္။)<br />(၁၅) ဣတိပတနမိဂဒါ၀ုန္ေတာ ၌သာ ဓမၼစၾကာတရားဦးကို ေဟာေတာ္မူၾကသည္။<br />(၁၆) တပို႔တြဲလျပည္႔ေန႔ ၌သာ ပါတိေမာက္ ျပေတာ္မူၾကသည္။<br />(၁၇) ေဇတ၀န္မည္ေသာ ေက်ာင္းေတာ္၌သာ သီတင္းသံုးၾကသည္။ (ပိဋကတ္ေတာ္တြင္ (၁၄) ၀ါေျမာက္၊ ( ၂၁ ) ၀ါမွ ( ၄၄ ) ၀ါ အထိ (၂၅) ၀ါ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသံုးပါသည္။ ဇာတိေျမ ကပိလ၀တ္မွ န္ိေျဂာဓာရံုေက်ာင္းမွာ(၁၅) ၀ါေျမာက္ တစ္၀ါသာ သီတင္းသံုးေတာ္မူပါသည္။)<br />(၁၈) သာ၀တၳိျမိဳ႕၌သာ ယမိုက္ျပာဋိဟာ ျပေတာ္မူပါသည္။ ( ယမိုက္+ျပာဋိဟာ = အစံုစံု + တန္ခိုး ။ ေရအစံု၊ မီးအစံု ဟုဆိုအပ္ေသာ အစံုလိုက္ အစံုလိုက္ ျဖစ္ေပၚေစေသာ တန္ခိုးေတာ္ )<br />(၁၉) တာ၀တိသာ၌သာ အဘိဓမၼာတရားေဟာသည္။<br />(၂၀) သကၤႆနဂိုရ္ျပည္၌သာ နတ္ျပည္မွ သက္ေတာ္မူပါသည္။<br />(၂၁) ဖလသမာပတ္ကို မျပတ္၀င္စားေတာ္မူပါသည္။<br />(၂၂) နံနက္အခါ ၊ ညဥ္႔အခါ တို႔၌ ကြ်တ္ထိုက္ေသာ ေ၀ေနယ်ကို ၾကည္႕ရႈေတာ္မူပါသည္။ (ေန႔ (၃) ခါ ၊ ည (၃)ခါ ..၆ ခါ ၾကည္႔ ပါသည္။)<br />(၂၃) အေၾကာင္းရွိမွ ၀ိနည္းတရားတို.ကို ပညတ္ေတာ္မူပါသည္။ ( ဒီ၀ိနည္းေတြကို ေစာေစာကတည္းက ၾကိဳထုတ္ထားရင္ ဘယ္သူမွ ရဟန္း၀တ္ရဲ/၀တ္ခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူးဟု ဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္စဥ္ေပၚလာမွ စည္းကမ္းထုတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။)<br />(၂၄) အတၳဳပၸတၱိ နဲ႔ တိုက္ဆိုင္မႈရွိလ်ွင္ အတိတ္မွ ဇာတ္တရားမ်ားကို ေဟာသည္။<br />(၂၅) ေဆြေတာ္ ၊ မ်ိဳးေတာ္တို႔၏ အစည္းအေ၀း တရားပြဲမ်ားတြင္ ဗုဒၶ၀င္ ကိုသာေဟာေတာ္မူၾကသည္။<br />(၂၆) ဧည္႔သည္ရဟန္းတို႔ႏွင္႔ တရားစကား ေျပာေတာ္မူၾကသည္။<br />(၂၇) ဒါယကာတို႔ ဖိတ္၍ ၀ါဆိုေတာ္မူေသာ္ ၊ ၀ါကြ်တ္လွ်င္ ဒါယကာတို႔ အားပန္ၾကားျပီးမွ သာ ထြက္ခြာၾကြသြားေတာ္မူၾကသည္။<br />(၂၈) ေန႔စဥ္ အခါခပ္သိမ္း <a title="ဗုဒၶကိစၥငါးပါး" href="http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php/%E1%80%97%E1%80%AF%E1%80%92%E1%81%B6%E1%80%80%E1%80%AD%E1%80%85%E1%81%A5%E1%80%84%E1%80%AB%E1%80%B8%E1%80%95%E1%80%AB%E1%80%B8" target="_blank">ဗုဒၶကိစၥငါးပါး</a> ကို ျပဳေတာ္မူသည္။<br />(၂၉) ပရိနိဗၺာန္ျပဳအ႔ံေသာေန႔၌ သားျပြမ္းဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးေတာ္မူသည္။ (ျမတ္စြာဘုရား ေနာက္ဆံုးဘုန္းေပးတဲ႔ဆြမ္းသည္ ၀က္သား (၀က္ပ်ိဳသား) ( မဟာအ႒ကထာ၊ PDS dictionary အရ ) နဲ႔ မႈိ ဆိုျပီး (၂)မ်ိဳး ရွိေနသည္။ ပါဠိလို “သူကရမကၱ၀” လို႔ေခၚတဲ႔ အရာ(ေဘာဇဥ္) ကို ဘုရားရွင္ ဘုန္းေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ကမၻာေပၚမွာ ပါဠ္ိ-အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ ၁ ခုကလြဲရင္ အျခားေသာ ဘာသာျပန္ေတြမွာ မႈိ လို႔ပဲ အဓိပၸါယ္ ဖြင္႔ၾကသည္။ အားလံုး အဘိဓာန္ (၅)ခုက ဘာသာျပန္ထားသည္။ မႈိ ၊ ေဆးေပါင္းစံုဟင္း ၊နူးညံ႔လွစြာေသာ မၾကီးမငယ္ ၀က္သား၊ ၊မွ်စ္ (ဥဒါန္းအ႒ကထာအရ)၊ ႏြားႏို႔နဲ႔ ခ်က္ထားတဲ႔ ထမင္းစားဖြယ္ စသည္ (၅)မ်ိဳး ရွိေနပါသည္။ ျမန္မာဆရာေတာ္ေတြက ထိုရာသီမွာ မႈိ မပြင္႔ေသးလို႔ ၀က္သားကိုပဲ ယူသည္။ ႏိုင္ငံတကာမွာကေတာ႔ မႈိကို ယူၾကသည္။ အခါမဟုတ္မႈိကို ဘုန္းေပးျပီးေတာ႔ အဆိပ္သင္႔တာလို႔ ဆိုၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ “သူကရမကၱ၀”ဟာ ဘာသာျပန္ကြဲလြဲမႈရွိေနသည္။ ဘုရားရွင္တို႔၏ တူရာ အခ်က္ (၃၀) အရ သားျပြမ္းဆြမ္း ဘုဥ္းေပးေတာ္မူရမယ္ဆိုေတာ႔ ၀က္သား ဟု ေျပာရမွာပါ။)<br />(၃၀) သမာပတ္၀င္စားျပီးမွ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူသည္။<a href="http://kovida.multiply.com/journal/item/97">http://kovida.multiply.com/journal/item/97</a>ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-74354893287725949702009-09-27T09:27:00.000-07:002009-09-27T09:29:00.662-07:00ဒါေတြကိုမေမ႔မွ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္(၁) ငါဟာ ငါ႔ဘ၀မွာ အေရးပါတဲ႔သူ ျဖစ္တယ္။ ငါ႔မိသားစုဘ၀မွာလည္း အေရးပါတဲ႔သူ ျဖစ္တယ္။ ငါ႔အသုိင္းအ၀ိုင္းမွာလည္း အေရးပါတဲ႔သူ ျဖစ္တယ္။ ဘာေတြလုပ္ေပးႏုိင္လုိ႔ အေရးပါတာလဲ။ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား လုပ္ေပးႏုိင္လုိ႔မဟုတ္ပါဘူး။ သြားရင္းလာရင္းနဲ႔ စိတ္ခ်မ္းသာစရာေလးေတြကို ငါ ေျပာႏုိင္တယ္။တစ္ခါတေလ ကိုယ္တတ္ႏုိင္တဲ႔အကူအညီ ေပးႏုိင္တယ္။ ငါ႔ေၾကာင္႔ နည္းနည္းေလးျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ရေစခ်င္တယ္။ငါ႔ဘ၀မွာ ငါဟာ အေရးအပါဆံုးလူ မဟုတ္ရင္ ဘယ္သူက ငါ႔ဘ၀မွာ အေရးအပါဆံုး ျဖစ္မလဲ။ ငါဟာ ဘာမွ အသံုးမက်တဲ႔သူလုိ႔ ငါ႔ကိုယ္ငါ သေဘာထားရင္ ဘယ္လိုလုပ္ စိတ္ခ်မ္းသာမလဲ။ ဘယ္လုိလုပ္ စိတ္အားတက္မလဲ။(၂) ငါ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဒုကၡမေပးမိေအာင္ သတိထားတယ္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဒုကၡေပးေနၾကရင္ ဒီီေလာက္လူေတြမ်ားတဲ႔ ေလာကၾကီးမွာ ဘယ္ေနလုိ႔ ျဖစ္ေတာ႔မလဲ။ဒါေၾကာင္႔ စိတ္ခ်မ္းသာမႈမေပးႏုိင္ရင္ ရွိပါေစေတာ႔ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတာ႔မေပးမိေအာင္ သတိထားပါတယ္။(၃) ဒီေန႔ဟာ အေရးအၾကီးဆံုးေန႔ပဲ။ ဒီေန႔ကို တန္ဖုိးထားမွ ေန႔တုိင္းတန္ဖုိးရွိတဲ႔ေန႔ ျဖစ္မယ္။ ေန႔တုိင္း တန္ဖုိးရွိတဲ႔ေန႔ျဖစ္မွ ငါ႔ဘ၀ဟာတန္ဖုိးရွိတဲ႔ဘ၀ျဖစ္မယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီေန႔ တန္ဖုိးရွိတာ လုပ္မယ္။ပညာရွာမယ္။ မိတ္ေဆြေကာင္းရွာမယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေနမယ္။ ေမြးေန႔မွာHappy Birth Day ေပ်ာ္ရႊင္စရာေမြးေန႔လုိ႔ ေျပာၾကတယ္။ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ၾကတယ္။ ေန႔တုိင္း အဲဒီလုိ ေပ်ာ္လုိ႔ မျဖစ္ဘူးလား။မျဖစ္ႏုိင္စရာအေၾကာင္း ဘာရွိသလဲ။ ေန႔တုိင္း ေမြးေန႔လုိ႔ သေဘာထားမယ္။(၄) ဒီေန႔လုပ္ရမယ္႔ အလုပ္ေတြကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္။ လူေတြကိုအေကာင္းဆံုးသေဘာထားနဲ႔ ဆက္ဆံမယ္။ ငါနဲ႔ေတြ႔ရတဲ႔ လူေတြဟာ ငါ႔လုိပဲ ဘ၀ကိုရုန္းကန္ျပီး ေနသြားၾကတယ္။(၅) ကိုယ္တတ္ႏုိင္တာကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စိတ္ပါလက္ပါ၊ ရုိးရိုးသားသားေစတနာနဲ႔ လုပ္မယ္။ မတတ္ႏုိင္တာကို မတတ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ သေဘာထားမယ္။ အဲဒီလုိမတတ္ႏုိင္တဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ စိတ္ဆင္းရဲမခံဘူး။(၆) ဒီေန႔ အကူအညီလုိတဲ႔ ငါ႔မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကို အကူအညီေပးမယ္။ လူ႔ဘ၀မွာတစ္ဦးကိုတစ္ဦး အကူအညီေပးျပီးေနသြားမွ အားလံုး အဆင္ေျပမယ္။ ငါကလည္းဘယ္သူ႔ကိုမွ အကူအညီမေပးဘူး။ ဘယ္သူ႔ဆီကမွလည္း အကူအညီ မယူဘူး ဆုိျပီးေနလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။(၇) ငါ ခင္သလို ငါ႔ကို မခင္ၾကဘူးလုိ႔ အျပစ္ မတင္ဘူး။ သူတုိ႔ မခင္တာဟာငါ႔အတြက္ စိတ္ဆုိးစရာ မဟုတ္ဘူး။(၈) ` အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ` လုိ႔ ဘုရား ေန႔တုိင္း ေဟာၾကား သတိေပးတာကိုမေမ႔ဘူး။ အေရးးအၾကီးဆံုး သတိေပး ေဟာၾကား မွာထားခဲ႔တာကို ေန႔တုိင္းအားထုတ္မယ္။ ေနရာမေရြး အခ်ိန္မေရြး သတိနဲ႔ေနမယ္။ ဒါေတြကို မေမ႔မွစိတ္ခ်မ္းသာမယ္။(၉) ဒီေန႔ဟာ ငါ တကယ္ေနရတဲ႔ေန႔ပဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈဟာ အျပင္မွာမရွိဘူး။ အတိတ္မွာ မရွိဘူး။ အနာဂတ္မွာ မရွိဘူး။ အခု ပစၥဳပၸာန္မွာပဲရွိတယ္။ ငါ႔ကိုယ္ကိုငါ ေက်နပ္ေနတယ္။ ငါ႔ဘ၀ကိုငါ ေက်နပ္ေနတယ္။ငါ႔စိတ္ခ်မ္းသာမႈဟာ ငါ႔တာ၀န္ပဲဆိုတာ ငါသိတယ္။ ငါစိတ္ခ်မ္းသာေနမွငါနဲ႔ေတြ႔ရတဲ႔သူေတြကို စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ေပးႏုိင္မယ္။ အနည္းဆံုးေတာ႔ ငါ႔အျပံဳးဟာ လႈိက္လွဲတဲ႔အျပံဳး ျဖစ္ေစရမယ္။(၁၀) ငါဟာ ငါ႔ရဲ႕ အေကာင္းဆံုးမိတ္ေဆြျဖစ္ႏုိင္သလုိ အဆိုးဆံုးရန္သူလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သူမ်ားက ငါ႔ကို ေနရာမေရြး အခ်ိန္မေရြး ဒုကၡမေပးႏုိင္ဘူး။<br />ငါ႔စိတ္ကိုငါ မထားတတ္ရင္ အခ်ိန္မေေရြး ေနရာမေရြး စိတ္ဆင္းရဲႏုိင္တယ္။ငါ႔စိတ္ကို ငါသိလုိ႔ စိတ္ထားတတ္ရင္လည္း ေနရာမေရြး အခ်ိန္မေရြးစိတ္ခ်မ္းသာႏုိင္တယ္။(၁၁) ဘယ္လုိသေဘာထားရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္။ ဘယ္လုိေတြးရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္။ဘာလုပ္ရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္။ ဘယ္သူနဲ႔ေပါင္းရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ဆုိတာကိုအျမဲ ေလ႔လာရမယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာတဲ႔သူေတြကို ေလ႔လာမယ္။ အဆင္ေျပေနတဲ႔သူေတြကိုေလ႔လာမယ္။(၁၂) ကိုယ္႔ဘ၀ ကိုယ္႔ေနရာ ကိုယ္႔အေျခအေနကို ဘယ္သူနဲ႔မွ မလဲခ်င္ဘူး။လဲခ်င္ေနရင္ စိတ္ဆင္းရဲေနတယ္။ ငါ႔ဘ၀ကို ငါ ေက်နပ္တယ္။ ဘယ္သူ႔ဘ၀နဲ႔မွမလဲႏုိင္ဘူးဆုိရင္ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။(၁၃) ကိုယ္႔ကို သူမ်ား ခ်ီးမြမ္းတဲ႔အခါ ႏွစ္သက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒါသိပ္အေရးၾကီးတယ္လုိ႔ သေဘာမထားဘူး။ ခ်ီးမြမ္းတာခံရဖုိ႔ မလုပ္ဘူး။ ကိုယ္စိတ္၀င္စားတာ၊ ကိုယ္၀ါသနာပါတာ၊ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္တယ္။ ခ်ီးမြမ္းရင္ ေက်နပ္ပါတယ္။ဒါေပမယ္႔ ငါလုပ္တာကို ခ်ီးမြမ္းမွာလား၊ ကဲ႔ရဲ႕မွာလားလုိ႔ မေတြးဘူး။(၁၄) ေငြ ဘယ္ေလာက္လုိခ်င္တယ္လုိ႔ မေတြးေတာ႔ဘူး။ ဒီအလုပ္လုပ္ရင္ေငြဘယ္ေလာက္ရမလဲလုိ႔ မေတြးဘူး။ ဒီအလုပ္ကို ခ်စ္လုိ႔ လုပ္တယ္။(၁၅) ကိုယ္႔စိတ္မွာျဖစ္တဲ႔ ခံစားမႈနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး ဘယ္သူ႔မွာမွ တာ၀န္မရွိဘူး။ ငါ႔စိတ္ကိုငါ ခ်မ္းသာေအာင္ ထားႏုိင္တယ္။ငါ႔စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို သူမ်ား ဖ်က္ဆီးလုိ႔ မရဘူး။ ငါစိတ္မခ်မ္းသာရင္ အဲဒါဘယ္သူ႔မွာမွ တာ၀န္မရွိဘူး။ ငါ႔စိတ္ခ်မ္းသာမႈဟာ ငါ႔တာ၀န္ပဲ။ငါဒုကၡေရာက္တာ သူတုိ႔ေၾကာင္႔လုိ႔ ေတြးသလား။ အဲဒီလို ေတြးေနရင္ စိတ္ဆင္းရဲေနတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာတဲ႔သူ မျဖစ္ေသးဘူး။ ငါ႔စိတ္မွာျဖစ္တဲ႔ခံစားမႈအတြက္ ငါ႔မွာပဲ တာ၀န္ရွိတယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္တင္ဖုိ႔မလုိဘူး။ အဲဒီလို သေဘာထားကိုျပတ္ျပတ္သားသား ထားႏိုင္တဲ႔သူဟာ စိတ္ခ်မ္းသာတဲ႔သူ။ ငါ႔ကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။ ငါ႔ကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ မလုပ္ၾကနဲ႔လုိ႔ေျပာတဲ႔သူဟာ စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ႔သူ။စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေနတတ္သူေတြမွာ ရွိတဲ႔ အခ်င္းအရာ လကၡဏာေတြဟာ ဘာေတြလဲ။စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေနတတ္တဲ႔သူဟာBoldness: သတၱိရွိတယ္။ ဆံုးျဖတ္ရဲတယ္။ ေျပာရဲတယ္။ လုပ္ရဲတယ္။Brightness: အသိဉာဏ္ ေတာက္ေျပာင္တယ္။Cheerfulness: ရႊင္လန္းတယ္။Common sense: ပင္ကုိယ္ဉာဏ္ရွိတယ္။Confidence: ကုိယ္႔ကိုယ္ကို ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈရွိတယ္။Control: မိမိကိုယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းႏုိင္တယ္။ အေျခအေနကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္တယ္။Enthusiasm: စိတ္အားထက္သန္တယ္။ တက္ၾကြတယ္။Forgiveness: ခြင္႔လႊတ္ႏုိင္တယ္။Friendliness: ခင္ခင္မင္မင္ ဆက္ဆံတတ္တယ္။Gratitude: ေက်းဇူးသိတတ္တယ္။ တန္ဖိုးထားတတ္တယ္။ အသိအမွတ္ျပဳတယ္။Joyousness: ၾကည္လင္ရႊင္လန္းတယ္။Kindness: ၾကင္နာတတ္၊ ညွာတာတတ္တယ္။Mental fitness: စိတ္ဓာတ္ ၾကံ႕ခိုင္တယ္။Optimist: အေကာင္းျမင္တယ္။ အျဖစ္ကိုျမင္တယ္။ အျပဳသေဘာရွိတယ္။Patience: စိတ္ရွည္တယ္။ ေစာင္႔ထိန္းႏုိင္တယ္။Peacefulness: စိတ္ျငိမ္းခ်မ္းတယ္။Power: စိတ္စြမ္းအားၾကီးတယ္။Productiveness: အလုပ္မ်ားမ်ားလုပ္ႏိုင္တယ္။Wisdom: ဉာဏ္ပညာရွိတယ္။ဒီအရည္အခ်င္းေတြ ဒီဂုဏ္ေတြေၾကာင္႔ စိတ္ခ်မ္းသာတဲ႔သူဟာအခက္အခဲေတြကို ရင္ဆုိင္ ေက်ာ္လႊားႏုိင္တယ္။ အခက္အခဲကို ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းရတာကို သေဘာက်တယ္။ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-50666686845257727232009-09-17T13:25:00.000-07:002010-01-16T03:57:30.339-08:00ဆင္းရဲသားဘ၀မွ ရုန္းကန္ၾကိဳးစားေနတဲ့၁။ မင္းဘဝမွာ အေရးအပါဆံုးလို႔ မင္းထင္တဲ့ အခ်ိဳးအေကြ႕ တစ္ခု<br />၂။ ဘဝမွာ မင္းကိုယ္တိုင္ ေျဖရွင္းရၿပီး ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ အခက္အခဲ ျပႆနာ တစ္ခုအေၾကာင္း<br />၃။ မင္းအေပၚမွာ ဩဇာအလႊမ္းမိုးဆံုး စာအုပ္တစ္အုပ္အေၾကာင္း<br />၄။ ဆင္းရဲျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရတဲ့ ဆိုးက်ိဳး တစ္ခုခုအေၾကာင္း<br />၅။ မိန္းမေတြ ပညာတတ္ေစခ်င္တဲ့အေၾကာင္း၊ မိန္းမေတြ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ရွိေစခ်င္တဲ့အေၾကာင္း<br />၆။ မင္းရဲ႕ ဘဝဒႆနက ဘာလဲ<br />၇။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ေန႕စဉ္အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆိုေတြကို လႊမ္းမိုးထားတဲ့ စကားလံုးက ဘာလဲ<br />၈။ ေရရွည္ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈဆိုတာဘာလဲ။ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မင္းကိုယ္တိုင္ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ဖူးတဲ့ လုပ္ငန္းတစ္ခုအေၾကာင္း<br />၉။ မင္းကို အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုခုက၊ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေဒၚလာႏွစ္သိန္း ေပးလိုက္မယ္ ဆိုပါစို႔။ မင္းႏိုင္ငံအတြက္ မင္းဒီေငြကို အသံုးခ်ၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈမွာသံုးေတာ့ ဆိုရင္ မင္းဘယ္ေနရာမွာ အသံုးခ်မလဲ။ ဘယ္လို အသံုးခ်မလဲ။<br />၁၀။ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ျခင္းဆိုတာ ဘာလဲ။ ယံုၾကည္မႈကို ဘယ္လို တည္ေဆာက္ရသလဲ။<br />forward.ထဲကကူးယူထာတာပါ။ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖိုု႔ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-30731752398051377312009-09-17T12:31:00.000-07:002010-01-16T03:56:54.288-08:00လူ႔ဘ၀ဧ။္အႀကီးမားဆံုးေသာအသိတရား၁၄ခ်က္၁။ လူ႔ဘ၀ဧ။္ အႀကီးမားဆံုးေသာ ရန္သူသည္ မိမိကိုယ္တုိင္ ပင္ျဖစ္သည္။ <br /><br /><br />၂။ လူ႔ဘ၀ဧ။္ အႀကီးမားဆံုးေသာ ဆံုးရံႈးျခင္းသည္ မိမိဧ။္ မာနေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ <br /><br /><br />၃။ လူ႔ဘ၀ဧ။္ အႀကီးမားဆံုးေသာ အသိမဲ့ျခင္းသည္ မိမိ ကိုယ့္ကိုမိမိ လိမ္လည္ေန <br />ျခင္းျဖစ္သည္။ <br /><br /><br />၄။ လူ႔ဘ၀ဧ။္ အႀကီးမားဆံုးေသာ ၀မ္းနည္းရျခင္းသည္ မိမိဧ။္ မနာလို ၀န္တိုေသာ <br />စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ <br /><br /><br />၅။ လူ႔ဘ၀ဧ။္ အႀကီးမားဆံုးေသာ မွားယြင္းမႈ လုပ္ရပ္သည္ မိမိဧ။္ စိတ္ဓာတ္က်ဆင္း <br />ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ <br /><br /><br />၆။ လူ႔ဘ၀ဧ။္ အႀကီးမားဆံုးေသာ ျပစ္မႈျပဳျခင္းသည္ မိမိဧ။္ အႏုိင္က်င့္လုိေသာ <br />စိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ <br /><br /><br />၇။ လူ႔ဘ၀ဧ။္ အၾကီးမားဆံုးေသာ သနားစရာေကာင္းျခင္းသည္ မိမိဧ။္ စိတ္အားငယ္မႈ <br />ျဖစ္သည္။ <br /><br /><br />၈။ လူ႔ဘ၀ဧ။္ အႀကီးမားဆံုးေလးစားခံရျခင္းသည္ မိမိဧ။္ ၾကံ့ခိုင္သည့္ <br />စိတ္ဓာတ္ျဖစ္သည္။ <br /><br /><br />၉။ လူ႔ဘ၀ဧ။္ အႀကီးမားဆံုး စီးပြားပ်က္ ရျခင္းသည္ မိမိဧ။္ ကိုယ္ပိုင္အနာဂတ္ <br />ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့ျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ <br /><br /><br />၁၀။ လူ႔ဘ၀ဧ။္ အႀကီးမားဆံုးေသာ ခ်မ္းသာရျခင္းသည္ မိမိဧ။္ က်န္းမာေရး <br />ေကာင္းမြန္ျခင္းျဖစ္သည္။ <br /><br /><br />၁၁။ လူ႔ဘ၀ဧ။္ အႀကီးမားဆံုးေသာ အေၾကြးသံသရာ ျဖစ္ျခင္းသည္ လူမႈေရး <br />အေၾကြးသံသရာျဖစ္သည္။ <br /><br /><br />၁၂။လူ႔ဘ၀ဧ။္ အႀကီးမားဆံုးေသာ လက္ေဆာင္မြန္သည္ မိမိဧ။္ သည္းခံခြင့္ လြတ္တတ္ေသာ <br />စိတ္ဓာတ္ ျဖစ္သည္။ <br /><br /><br />၁၃။လူ႔ဘ၀ဧ။္ အႀကီးမားဆံုးေသာ လိုအပ္ခ်က္သည္ မိမိဧ။္ အၾကင္နာတရား ေမတၱာ <br />စိတ္ဓာတ္ျဖစ္သည္။ <br /><br /><br />၁၄။ လူ႔ဘ၀ဧ။္ အႀကီးမားဆံုးေသာ ပီတိသည္ အလွဴဒါန ျပဳျခင္း ျဖစ္သည္။<br />forward.ထဲကကူးယူထာတာပါ။ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖိုု႔ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-44739766409606793542009-09-11T11:30:00.000-07:002010-01-16T03:49:07.714-08:00ကိုယ့္ဘ၀ကို တစ္ေန႕တစ္ျခားတိုးတက္ေစနည္း(၁) လူတိုင္းနဲ႕ အဆင္ေျပေျပ ေက်ေက်လည္လည္ေျပာဆို ဆက္ဆံတတ္မႈ။<br /><br />(၂) ေဒါသကို အခ်ိန္မီ ထိန္းခ်ဳပ္တတ္မႈ<br /><br />(၃) အားငယ္စိတ္ကို ရုတ္သိမ္းၿပီး အၿမဲစိတ္အားထက္သန္ေအာင္ ေနတတ္မႈ<br /><br />(၄) သစၥာတရားကို ေလးစားစြာ ေစာင့္ထိန္းမႈ<br /><br />(၅) မလိုလားအပ္တဲ့ ရန္သူမ်ားၾကားမွာ လိမၼာပါးနပ္စြာ ေနတတ္ေျပာတတ္မႈ<br /><br />(၆) မိမိရဲ႕ ဘ၀ေပးလုပ္ငန္းတာ၀န္ေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မႈ<br /><br />(၇) မိတ္ေဆြစစ္ မိတ္ေဆြမွန္မ်ား ရွာေဖြႏိုင္မႈ<br /><br />(၈) မိမိကုိယ္ကို တန္ဖိုးထားၿပီး ထိန္းသိမ္းေနထိုင္မႈ<br /><br />(၉) ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားရွာ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္လည္း သယ္ပိုးဆိုသကဲ့သို႕ သူ႕ဘက္ကိုယ့္ဘက္ ၾကည့္တတ္မႈ။<br />forward.ထဲကကူးယူထာတာပါ။ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖိုု႔ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-66753240395448860152009-09-11T11:27:00.000-07:002009-09-11T11:29:13.920-07:00ေရွးေရွးတုန္းကေတာ့ေရွးေရွးတုန္းကေတာ့<br />နယ္ခ်ဲ ့ေတြက ကၽြန္ျပဳဖို ့ကၽြန္ေတာ္တို ့ဆီကိုလာတယ္။<br />ဒီဘက္ေခတ္မွာေတာ့<br />ကၽြန္ခံဖို ့ကၽြန္ေတာ္တို ့ကိုယ္တိုင္ ခရီးထြက္ရတယ္။<br />လူျဖစ္ေပမယ့္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္က မရွိခဲ့ဘူး အေမရယ္။<br /><br />ကၽြန္ေတာ့္ အျဖစ္က<br />အိပ္မက္ထဲက ကမၻာကို<br />ကၽြန္ရြာမွာမွ သြားရွာမိတဲ့ အျဖစ္။<br /><br />ေသရင္ ေျမၾကီးဆိုတာကေတာ့ မွန္ပါတယ္။<br />ရွင္ရင္ေတာ့ မစို ့မပို ့ေငြေလးက ကၽြန္ေတာ္တို ့အတြက္ေရႊထီးေပါ့။<br /><br />တရြာေျပာင္းေပမယ့္ သူေကာင္းေတာ့ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။<br />ကၽြန္ပဲျဖစ္ခဲ့တယ္။<br />ေၾကာက္ရင္လြဲ ရဲရင္မင္းျဖစ္သတဲ့။<br />ကၽြန္ေတာ္… အေမနဲ ့ညီမေလးေတြအတြက္ ရဲခဲ့ပါတယ္။<br />ကၽြန္ပဲ ျဖစ္ေနေသးတယ္ အေမ။<br />ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ့ ရဲရင့္မွဳေတြကပဲ ေနရာလြဲခဲ့လို ့လား။<br /><br />ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို သိဖို ့ေနေနသာသာ<br />တစ္ခ်ိဳ ့သူငယ္ခ်င္းေတြဆို ကိုယ့္ အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိမွန္းေတာင္ မသိရွာဘူး။<br />တခ်ိဳ ့ကေလးေတြဆို ျမန္မာ နာမည္ေတာင္ မရွိရွာဘူး။<br />ေဘာ(့စ္) ဆိုသူေတြ ေပးတဲ့နာမည္ေတြ ပဲ ရွိၾကတယ္။<br /><br />အေမေျပာေတာ့ အလုပ္လုပ္ရင္ ၾကီးပါြးမယ္ဆို။<br />အလုပ္လုပ္ေလ ပိုခို္င္းေလေလပဲ အေမ။<br />ကၽြန္ျဖစ္ေလေလပဲ အေမရဲ ့။<br />လူအခ်င္းခ်င္းဆိုတဲ့ အသိ<br />သူတို ့မွာ မရွိဘူး အေမ။<br />ေသြးစုပ္ဖုိ ့ပဲ သူတို ့သိတယ္။<br /><br />အေမရယ္<br />ကၽြန္ေတာ္လည္း အစကေတာ့<br />ခ်စ္သူရဲ ့မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါေလာက္ ျဖစ္ဖို ့မွန္းျပီးထြက္ခဲ့တာေပါ့။<br />အခု ျဖစ္လာတာက အားလံုးရဲ ့ေျခသုတ္ပုဆိုး<br />မရွိေသးတဲ့ အစြယ္ေတာင္ က်ိဳးခဲ့ျပီ္။<br /><br />ခုေတာ့<br />ကၽြန္ေတာ့္ အသည္းႏွလံုးကလည္း<br />ကၽြန္အခ်င္းခ်င္ေတာင္<br />ျပန္မစုပ္ခ်င္တဲ့ သရက္ေစ့ တစ္ေစ့ေပါ့။<br /><br />ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကၽြန္လို ့သံုးလို ့<br />မငိုလိုက္ပါနဲ ့အေမရယ္။<br />သူတို ့ေဒါသေလးတစ္ခ်က္ထြက္ရံုနဲ ့<br />ရာဘာခင္းထဲ ရက္ရက္စက္စက္ အသတ္ခံရႏုိင္တာဆိုေတာ့<br />ကၽြန္ေတာ္တို ့အသက္တစ္ေခ်ာင္းက<br />ရာဘာပင္ တစ္ပင္ေလာက္ေတာင္တန္ဖိုးမရွိဘူးအေမ။<br />သူတို ့အခ်စ္ေတာ္ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုး မရွိဘူး။<br />ဒါကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို သခင္လို ့<br />မ်က္လံုးစံုမိွတ္ျပီး ေၾကြးေက်ာ္ေနရမွာလား။<br />အနာရွိတာကို လက္ခံမွ ေဆးထည့္လုိ ့ရမွာေပါ့ အေမ။<br /><br />လူေတြ ေျပာေတာ့<br />ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္း ရိုင္းပင္းတယ္ဆို။<br />ေကာင္းတဲ့သူေတြ လည္း အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။<br />တခ်ိဳ ့ကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကိုဆိုးတယ္။<br />ကၽြန္ေတာ္တို ့ေရႊလို ့့ျခံဳငံုေခၚေနတဲ့အထဲက တစ္ခ်ိဳ ့ကပဲ<br />အခ်င္းခ်င္း ေရာင္းစားေနၾကတာ အေမ။<br />တိုင္းျပည္မီးေလာင္လို ့<br />အခ်င္းခ်င္းခ်နင္းရက္တာလား။<br />ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို ့လူစိတ္မရွိတာ ကေတာ့<br />ေသခ်ာပါတယ္။<br />ေရႊဆိုတဲ့ စကားလံုးက<br />အကုန္လံုးနဲ ့ေတာ့မတန္ဘူး အေမ။<br />သူတို ့ကို ေရႊစာရင္းထဲက ကၽြန္ေတာ္ထုတ္တယ္။<br /><br />ဟိုတေလာက စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္လိုက္ရတယ္အေမ။<br />လင္ကြန္းဆိုတဲ့ သူက ကၽြန္စနစ္ ပေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ေပးခဲ့သတဲ့။<br />ဘယ္မွာ ဟုတ္လို ့လဲ အေမရယ္။<br />သားတို ့ကိုလာၾကည့္စမ္းပါ။<br />သူလုပ္ႏိုင္ခဲ့တာ သူ ့ႏိုင္ငံကြက္ကြက္ေလးပဲ<br />သူ ့ကိုေလးစားေပမယ့္<br />ကၽြန္ေတာ္တို ့အတြက္ေတာ့ သူက<br />သမိုင္းတင္ေလာက္ေအာင္ မစြမ္းေသးပါဘူးအေမရယ္။<br /><br />လူ ့အျဖစ္က ရခဲတယ္ဆို။<br />ရခဲ တာပဲ ေကာင္းပါတယ္ အေမ။<br />ကၽြန္ေတာ္ လူမျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။<br />ကၽြန္္္္္္ေတာ္ ငွက္ေတြကို ေငးၾကည့္မိတယ္ အေမ။<br />ငွက္အခ်င္းခ်င္း အမ်ိဳးအႏြယ္မတူလို ့ရက္စက္ၾကတာမရွိဘူးအေမ။<br />ငွက္ေတြမွာ ျပည္တြင္းစစ္မရွိဘူး။<br />ငွက္ေတြမွာ ဘာသာေရး အဓိကရုဏ္းေတြ မရွိဘူး။<br />ငွက္ေတြမွာ ကိုယ့္အသိုက္အျမံဳကို ဗိုလ္က်ျပီး အတင္းေရႊ ့ခုိင္းတာမ်ိဳး မရွိဘူး။<br />ငွက္ေတြ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ျပီး ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ေနရရင္ေတာင္<br />သူတို ့သခင္က သူတို ့ကို အခ်စ္နဲ ့ေလွာင္ထားတာ။<br />ကၽြန္ေတာ္တို ့ကေတာ့ အမုန္းနဲ ့ေလွာင္ထားျခင္းခံရတယ္။<br />ေမတၱာ အရမ္းငတ္တယ္ အေမရယ္။<br /><br />ကမၻာ ့ေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း<br />ကၽြန္ေတာ္တို ့ငိုသံေတြ ဘယ္ေလာက္က်ယ္က်ယ္<br />အမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပါြးဆိုတဲ့ စကားလံုးေအာက္မွာ<br />နားမၾကားၾကဘူး ထင္ပါရဲ ့။<br /><br />လူ ့အခြင့္အေရးဆိုတဲ့ ပန္းဟာ<br />ဖိႏွိပ္သူေတြရဲ ့ႏွဳတ္ခမ္းမွာ မပြင့္ဘူး အေမ။<br />ကၽြန္စနစ္ဟာ<br />စာရြက္ေပၚမွာေတာင္မွ<br />မပေပ်ာက္ေသးပါဘူး အေမရယ္။<br /><br />http://kaungkinko.myanmarbloggers.org/ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-44475761801679491142009-09-08T13:13:00.001-07:002009-09-08T13:13:33.012-07:00လူတို႔က်င့္ရာ မဂၤလာဗုဒၶေဒသနာေတာ္၌ လူမႈဘဝက်င့္သံုးထံုးမ်ားကို အေကာင္းဆံုး ေဖာ္ျပသည့္ ေဒသနာတစ္ခုလည္း ရွိသည္။ ယင္းကား မဂၤလာသုတ္ တရားေတာ္ ျဖစ္သည္။ မဂၤလသုတ္သည္ လူ႔ဘဝတစ္ခုလံုး အတြက္ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္မ်ားကို ေဖာ္ျပထား၏။ တရားေတာ္ကို အႏွစ္ ခ်ဳပ္လွ်င္ ၃၈-ပါးမွ် ရွိသည္။ ယင္းတို႔မွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္သည္ ။<br /><br />၁။ လူမိုက္ကို မေပါင္းေဖာ္ျခင္း<br />၂။ ပညာရွိသူကို ဆည္းကပ္ျခင္း<br />၃။ ပူေဇာ္ထိုက္သူကို ပူေဇာ္ျခင္း<br />၄။ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အရပ္ေဒသ၌ ေနထိုင္ျခင္း<br />၅။ ေရွးကျပဳေသာ ေကာင္းမႈရွိျခင္း<br />၆။ မိမိကိုယ္ကို ေကာင္းစြာ ထိန္းသိမ္းျခင္း<br />၇။ အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတမ်ားျခင္း<br />၈။ စက္မႈ လက္မႈ စေသာ အျပစ္မဲ့ ပညာကို တတ္ေျမာက္ျခင္း<br />၉။ ယဥ္ေက်းမႈ အက်င့္သိကၡာကို သင္ယူျခင္း<br />၁၀။ ေကာင္းေသာစကားကို ေျပာဆိုျခင္း<br />၁၁။ မိဘႏွစ္ပါးတို႔အား လုပ္ေကြ်းျခင္း<br />၁၂။ သား သားမယားတို႔အား ေပးကမ္းေထာက္ပံ့ျခင္း<br />၁၃။ မည္သူ႔ကိုမွ် မထိခိုက္ေသာ အလုပ္ကို လုပ္ျခင္း<br />၁၄။ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္း<br />၁၅။ ျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ျခင္း<br />၁၆။ ေဆြမ်ိဳးတို႔ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေထာက္ပံ့ျခင္း<br />၁၇။ အကုသိုလ္ကင္းေသာ အလုပ္ကို လုပ္ျခင္း<br />၁၈။ မေကာင္းမႈကို စိတ္ျဖင့္ ေဝးစြာေရွာင္ျခင္း<br />၁၉။ မေကာင္းမႈကို ကိုယ္ႏႈတ္ႏွစ္ပါးျဖင့္ ေရွာင္ျခင္း<br />၂၀။ ေသရည္ ေသရက္ မူးယစ္ေဆးဝါးတို႔ကို ေရွာင္ျခင္း<br />၂၁။ ေကာင္းမႈတို႔၌ မေမ့ေလ်ာ့ျခင္း<br />၂၂။ ရိုေသထိုက္သူကို ရိုေသျခင္း<br />၂၃။ ေမာက္မာမႈမရွိဘဲ ႏွိမ့္ခ်ျခင္း<br />၂၄။ ရသမွ်ႏွင့္ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ႏိုင္ျခင္း<br />၂၅။ သူတစ္ပါး၏ ေက်းဇူးကို သိတတ္ျခင္း<br />၂၆။ အခါအခြင့္သင့္တိုင္း တရားနာျခင္း<br />၂၇။ သည္းခံတတ္ျခင္း<br />၂၈။ ဆိုဆံုးမ လြယ္ကူသူ ျဖစ္ျခင္း<br />၂၉။ အရိယာ သံဃာတို႔ကို ဖူးေတြ႔ျခင္း<br />၃၀။ သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါ၌ တရားေဆြးေႏြးျခင္း<br />၃၁။ ၿခိဳးၿခံစြာ က်င့္ျခင္း<br />၃၂။ ျမတ္ေသာအက်င့္ရွိရျခင္း<br />၃၃။ အရိယသစၥာတရားကို သိျမင္ရျခင္း<br />၃၄။ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ျခင္း<br />၃၅။ ေလာကဓံတရားတို႔ကို ခံႏိုင္ရည္ရွိျခင္း<br />၃၆။ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈ မရွိျခင္း<br />၃၇။ ျပင္းျပေသာ အလိုရမၼက္ကင္းျခင္း<br />၃၈။ ေၾကာက္ရြံ႕မႈ မရွိျခင္းထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-12613708448759251882009-09-08T11:55:00.000-07:002010-01-16T03:58:12.784-08:00လူေတာ္လူေကာင္းရိုးသားျခင္းကိုလူေကာင္းသူေကာင္းမ်ားသာ၊ သူေတာ္စင္မ်ားကသာၾကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကသည္မဟုတ္၊ လူလိမ္လူေကာက္ သူခိုးဓားျမမ်ားကလည္း <br />သူတို ့ကိုယ္တိုင္က မရိုးေျဖာင့္ေစကာမူ ရိုးသားျခင္းကို ႏွစ္သက္ၾကသည္၊၊ သူခိုးဓားျမတို ့သည္ပင္လွ်င္လည္း သူတို ့အခ်င္းခ်င္း ရိုးသားသူကို<br />အေပါင္းေဖာ္ျပဳၾကျမဲျဖစ္သည္၊၊ <br /><br />ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္းဆိုသည္မွာ ႏံုျခင္း၊အျခင္းမဟုတ္ေခ်၊၊ ပညာမဲ့ျခင္း မဟုတ္ေခ်၊၊ ရိုးသားျခင္းဆိုသည္မွာ မိမိမရထိုက္ေသာပစၥည္း ၊ မိမိ <br />မရထိုက္ေသာ အခြင့္အေရးတို ့ကို မမက္ေမာျခင္းပင္ ျဖစ္သည္၊၊ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္းဟူေသာ ဂုဏ္ကို ရယူႏိူင္ရန္ လြယ္ကူလွသည္ မဟုတ္ေခ်၊၊<br />ရိုးသားေျဖာင့္မတ္မူ ့ေၾကာင့္ မိမိ ဒုကၡမေရာက္ရေအာင္ေရွာင္တိမ္း ကာကြယ္တတ္ေသာ ပါးနပ္မူ ့ရွိရန္ လိုအပ္သည္၊၊ ထို ့အတူ ရိုးသားမူ ့ေၾကာင့္ <br />ဆိုက္ေရာက္လာတတ္သည့္ အႏၱရာယ္မ်ားကို ရင္ဆိုင္ႏိူင္ေသာ သတၱိလည္း ရွိရန္လိုအပ္သည္၊၊ ထို ့ေၾကာင့္ သတၱိမရွိဘဲ ရိုးသားလို ့မရႏိူင္ေခ်၊၊ <br /><br />(၁)လူေတာ္လူေကာင္း၊လူေကာင္းလူေတာ္ စသည္ျဖင့္ဆိုၾကသည္၊၊ ေကာင္းသည္ဆိုျခင္းမွာ စာရိတၱႏွင့္ သက္ဆိုင္၍ ေတာ္သည္ဆိုသည္မွာ <br /> လူစြမ္းဥာဏ္စြမ္းႏွင့္ သက္ဆိုင္သည္၊၊<br />(၂)မေကာင္းတာကို အက်င့္လုပ္ရင္ မေကာင္းက်င့္ပါသြားတာပဲ၊၊ ေကာင္းတာကိုလည္း အက်င့္လုပ္ယူတာပဲ၊၊ က်င့္ယူရင္ ရတယ္၊၊ <br /> မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားႏွင့္ေတြ ့ဆံုျခင္း<br />forward.ထဲကကူးယူထာတာပါ။ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖိုု႔ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-31868428843864491082009-09-08T11:52:00.000-07:002010-01-16T03:59:48.000-08:00“ How To Solve The Problem ”အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ေပးထားတဲ႔ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ပါ..။<br />ေခါင္းစဥ္က “ How To Solve The Problem ” တဲ႔..။<br />ပံုျပင္ေပးမဖတ္ခင္မွာ စကားတစ္ခြန္းေျပာထားတယ္..။ ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႕မရေစမဲ႔ စကားေပါ႔..။<br />“ ပညာတတ္နဲ႔ ပညာမဲ႔ ဘာကြာမယ္ထင္လဲ ၊ဘာမွ မကြာဘူး ။ ေျခ လက္ ေခါင္း အတူတူပဲ..<br />တစ္ခုပဲကြာတယ္.... ျပႆနာတစ္ခုကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတယ္..ဆိုတာပဲ..။”<br /><br />တစ္ခါက မုဆိုးၾကီးတစ္ေယာက္ဟာ သူ႕သားကို အသိပညာတစ္ခုေပးခ်င္လို႔<br />သူေတာလိုက္သြားရာကို ေခၚသြားသတဲ႔..။ တစ္ေနရာလဲေရာက္ေရာ<br />ေတာင္ကမူေလးတစ္ခုမွာ ေခြးတစ္ေကာင္က ေနပူစာလႈံေနသတဲ႔..။ဖခင္မုဆိုးၾကီးက<br />သူ႕သားကိုေသေသခ်ာခ်ာၾကည္႔ခိုင္းျပီးေနပူစာလႈံေနတဲ႔ ေခြးကိုမထိေစပဲေခြးရဲ႕ ေဘးသို႕ေရာက္ေအာင္<br />ခဲလံုးတစ္လံုးနဲ႔ပစ္ေပါက္လိုက္တယ္..။<br />ေခြးဟာ သူ႕ေဘးနားက်လာတဲ႔ ခဲလံုးေၾကာင္႔ လန္႕ျပီး ေငါက္ကနဲ႔ထရပ္လိုက္တယ္.။<br />ျပီးေတာ႔ ဘာရယ္ညာရယ္မွန္းမသိေပမဲ႔ ခဲလံုးမွန္းေတာ႔ သူသိတယ္..။ သူ႕ကိုလာလန္႔ေစတဲ႔<br />ခဲလံုးကို လိုက္ကိုက္ေနေတာ႔တယ္.။ ေခြးဟာ ခဲလံုးက သူ႕ကို လာလဲ မထိဘူး ၊စားစရာလဲ<br />မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိသိၾကီးနဲ႔ ခဲလံုးကို ကိုက္ေနတယ္..။ဒီျမင္ကြင္းကိုၾကည္႔ျပီး သားအဖ<br />ႏွစ္ေယာက္ ျပန္လာခဲ႔ၾကတယ္..။<br />ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ေနေတာ႔ ဖခင္မုဆိုးၾကီးဟာ သူ႕သားကိုေခၚျပီး<br />ေတာထဲကို ထြက္လာခဲ႔ျပန္တယ္..။ ဒီတစ္ခါမွာေတာ႔သူတို႕ဟာေနရာအခ်က္အခ်ာေကာင္းတဲ႔ သစ္ပင္<br />ေပၚမွာေနရာယူၾကတယ္.။သူတို႔ေနရာယူေနတဲ႔ သစ္ပင္ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္မွာ ေက်ာက္ဂူ<br />တစ္ခုရွိတယ္..။ေက်ာက္ဂူ၀မွာ ျခေသၤ႕တစ္ေကာင္ဟာ ေနပူစာလႈံေနတယ္.။<br />ဖခင္မုဆိုးၾကီးက သူ႕သားကို ျငိမ္ျငိမ္ေနဖို႔ ေျပာျပီး ျခေသၤ႕ရဲ႕လက္နဲ႔<br />လည္ပင္းၾကားထဲကို ျခေသၤ႔ကို မထိေစပဲျမားတစ္စင္း ပစ္လိုက္တယ္.။<br />ျမားကလဲ လိုရာေနရာကို ကြက္တိပါပဲ..။ျခေသၤ႔ရဲ႕ လည္ပင္းနဲ႔ လက္ၾကားထဲသြား<br />စိုက္တယ္..။ စြပ္ခနဲ႔ လာစိုက္တဲ႔ ျမားကို ျခေသၤ႕က ျဖက္ခနဲ႔ၾကည္႔ပါတယ္..။<br />ဒါေပမဲ႔ ျခေသၤ႔က ျမားကို ဘာမွမလုပ္ပဲ လက္ၾကားထဲလာစိုက္တဲ႔ ျမားိကုေသေသခ်ာခ်ာ<br />ၾကည္႔ျပီး ျငိမ္ေနတယ္..။ခဏၾကာေတာ႔ ျမားလာရာလမ္းေၾကာင္းကို ေမွ်ာ္ၾကည္႔တယ္..။<br />ျပီးေတာ႕ ျမားကိုတလွည္႔ ၊ျမားလာရာလမ္းေၾကာင္းကို တလွည္႕ေသခ်ာၾကည္႔တယ္..။<br />ျမားတဲကို ျခေသၤ႕က ဘာမွ မလုပ္ပဲျမားလာရာလမ္းေၾကာင္း၇ဲ႕ အစြန္းရွိ<br />ရန္သူကို တိုက္ခိုက္ဖို႔ရာထျပီး တလွမ္းခ်င္း လွမ္းျပီး ေလွ်ာက္လာတယ္.။<br /><br /><br />ဒါေၾကာင္႔..........<br /><br />ကုိယ္႕ကိုေျခာက္လွန္႔ခံရတဲ႔ ခဲလံုးကို လိုက္ကိုက္ေနတဲ႔ ေခြး..........။<br />ကိုယ္႔ကို ရန္ျပဳလာတဲ႔ျမားကို လ်စ္လ်ဴရႈျပီး ျမားလာရာလမ္းေၾကာင္းရဲ႕<br />ဟိုဘက္မွာရွိတဲ႔<br />အဓိက ရန္သူကို တိုက္ခိုက္တတ္တဲ႔ ျခေသၤ႔...............။<br /><br />ေခြးကေတာ႔ ေခြးပါပဲ.....ဒီလိုပဲ<br />ျခေသၤ႕ကလဲ ျခေသၤ႔ပါပဲ........။.<br />ဒါေၾကာင္႔မို႔လဲ ျခေသၤ႔ဆိုတာ ေတာဘုရင္ျဖစ္ေနတာေပါ႔...။<br />ေလာကၾကီးမွာလဲ ဒီလိုပါပဲ...<br />ကုိယ္႕ဆီေရာက္လာတဲ႔ ျပႆနာေတြကို အတင္တြန္းထိုး တိုက္ခိုက္တတ္လား...။<br />ျပႆနာရဲ႕အစကို ၇ွာျပီး ေျပလည္ေအာင္ရွင္းတတ္လား...........ဆိုတဲ႔<br />လူနစ္မ်ိဳးကြဲ သြားပါတယ္..။<br />ဒါေၾကာင္႔ ျပႆနာနဲ႕ေတြ႕တိုင္း သင္႔ကိုသင္ ေမးၾကည္႔ပါ......။<br /><br />ငါဟာ...........ျခေသၤ႔..........လား ေခြး...........လား...။ ။<br /><br />အေျဖရလာပါလိမ္႕မယ္....။ ။<br />forward.ထဲကကူးယူထာတာပါ။ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖိုု႔ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-64396998774880792082009-09-07T07:21:00.000-07:002009-09-07T07:22:33.991-07:00<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4Uu6WJd67BOG4PmyZJfNzfcJX2w0-txE7afp1p2AW4nEGz4vp1O4e1axhHB0rZptrkZudY6Q8c7UPZ7Avcty6WutCoBazcRcGn1vs1m0t8vIQYhO3Qg5Gch1QcpqtLLz9C-qNYZBEsQ4l/s1600-h/ii.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 214px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4Uu6WJd67BOG4PmyZJfNzfcJX2w0-txE7afp1p2AW4nEGz4vp1O4e1axhHB0rZptrkZudY6Q8c7UPZ7Avcty6WutCoBazcRcGn1vs1m0t8vIQYhO3Qg5Gch1QcpqtLLz9C-qNYZBEsQ4l/s320/ii.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5378730591937095346" /></a>ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-58448930390965446672009-09-07T07:12:00.000-07:002009-09-07T07:13:48.038-07:00အေမရိကန္ Stanford University ရဲ႕ေဆးဝါးသုေတသနငွာနက မစၥတာ Phillipအေမရိကန္ Stanford University ရဲ႕ေဆးဝါးသုေတသနငွာနက မစၥတာ Phillip<br />Marterဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ဝက္က ဖိုရမ္တစ္ခုမွာ ပို႔စ္တစ္ခုကို တင္ခဲ့တယ္။<br />ပို႔စ္ရဲ႕အေၾကာင္းရင္းက ကမာၻေပၚ ရွိသမွ်လူဦးေရကို ၁ဝဝ ေယာက္လို႔<br />သတ္မွတ္ျပီး အဲဒီအေရအတြက္နဲ႔ လူေတြကို အခ်ဳိးခ်ၾကည့္တာပဲျဖစ္တယ္။<br /><br />၁) အာ႐ွလူမ်ဳိး ၅၇ ေယာက္၊ ဥေရာပလူမ်ဳိး ၂၁ ေယာက္၊ အေမရိကားလူမ်ဳိး ၁၄ ေယာက္၊<br />အာဖရိကလူမ်ဳိး ၈ ေယာက္<br /><br />၂) ေယာက်ာ္းေလး ၅၂ ေယာက္၊ မိန္းကေလး ၄၈ ေယာက္<br /><br />၃) လူျဖဴအေယာက္ ၃ဝ၊ တစ္ျခားအေရာင္ ၇ဝ ေယာက္<br /><br />၄) ခရစ္ယာန္ ကိုးကြယ္သူ ၃ဝ ေယာက္၊ အျခားဘာသာကိုးကြယ္သူ ၇ဝ ေယာက္<br /><br />၅) လိင္ကဲြခ်စ္ၾကိဳက္သူ ၈၉ ေယာက္၊ လိင္တူခ်စ္ၾကိဳက္သူ ၁၁ ေယာက္<br /><br />၆) ၅၉% ရွိတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာပိုင္ဆိုင္သူ ၆ေယာက္၊ အဲဒီ ၆ေယာက္လံုးက<br />အေမရိကားသားေတြျဖစ္တယ္။<br /><br />၇) ထင္သလို ျဖစ္မလာတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး အေယာက္ ၈ဝ<br /><br />၈) စာမတတ္သူ ၇ဝ ေယာက္<br /><br />၉) အာဟာရ မျပည့္ဝသူ ၅ဝေယာက္<br /><br />၁ဝ) ေသခါနီးဆဲဆဲ ၁ေယာက္၊ ေမြးဖြားနီးဆဲဆဲ ၁ ေယာက္<br /><br />၁၁) ဘဲြ႔ရသူ ၁ေယာက္<br /><br />၁၂) ကြန္ျပဴတာ ပိုင္ဆိုင္သူ ၁ ေယာက္<br /><br />ခ်ဳံ႕လိုက္တဲ့ လူဦးေရ႐ူေထာင့္ကေန ကမာၻၾကီးကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္<br />ဒီကမာၻၾကီးမွာနားလည္လက္ခံျခင္း၊ ခြင့္လႊတ္ျခင္းနဲ႔ သင္ၾကားမႈေတြ<br />လိုေၾကာင္းကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္း ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ပိုျပီး<br />ရွင္းလင္းစြာ ေတြ႔ႏိုင္တာက....<br /><br />အကယ္၍ သင္ဟာ မနက္ေစာေစာမွာ က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ ထလာႏိုင္ေသးတယ္ဆိုရင္<br />သင့္အစားဝမ္းသာပါတယ္။ လူဦးေရ ၁ဝ သိန္းဟာ တစ္ပတ္ေတာင္<br />အသက္မ႐ွင္ႏိုင္ခဲ့လို႔ပါပဲ။<br /><br />အကယ္၍ သင္ဟာ စစ္ပဲြအႏၱရာယ္ေတြ မၾကံဳဖူးေသးဘူး၊ ေထာင္ရဲ႕ အထီးက်န္တဲ့အရသာ၊<br />ႏိုင္လိုညႇင္းဆဲ နာက်င္မႈ၊ ဆာေလာင္မႈေတြကို မခံစားခဲ့ဖူးဘူးဆိုရင္<br />သင့္အစားဝမ္းသာပါတယ္။ လူဦးေရ သန္း၅ဝဝ ထက္ သင္ဟာ ကံေကာင္းတဲ့သူ<br />ျဖစ္ခဲ့လို႔ပါပဲ။<br /><br />အကယ္၍ သင္ဟာ ဘာသာေရးပဲြေတာ္ေတြမွာ အေႏွာင့္အယွက္ခံဖို႔ စိတ္မပူခဲ့ဘူး၊<br />အဖမ္းခံမထိခဲ့ဖူးဘူး၊ မေသခဲ့ဘူးဆိုရင္ သင့္အစား ဝမ္းသာပါတယ္။ လူဦးေရ<br />သန္း ၃ဝဝဝ ထက္ သင္ဟာ လြတ္လပ္ခြင့္ရေနလို႔ပါပဲ။<br /><br />အကယ္၍ သင့္ေရခဲေသတၱာထဲမွာ စားစရာေတြရွိတယ္၊ ဝတ္ဖို႔အဝတ္အစားေတြ ရွိတယ္၊<br />ေနစရာ အိမ္ရွိတယ္ဆိုရင္ သင့္အစား ဝမ္းသာပါတယ္။ သင္ဟာ ကမာၻေပၚရွိလူဦးေရ<br />၇၅%ထက္ ခ်မ္းသာေနလို႔ပါပဲ။<br /><br />အကယ္၍ သင့္မွာ ေငြစုစာအုပ္ရွိတယ္၊ အိတ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံရွိတယ္၊<br />အေၾကြေတြရွိတယ္ဆိုရင္ သင့္အစား ဝမ္းသာပါတယ္။ သင္ဟာ ကမာၻ႔လူဦးေရ ၈%<br />ထဲလူခ်မ္းသာ စာရင္းဝင္ေနလို႔ပါပဲ။<br /><br />အကယ္၍ သင့္မိဘေတြ သက္ရွိထင္ရွားရွိေသးတယ္၊ သင္ဟာ မိဘစံုလင္နဲ႔<br />ေနထိုင္သူျဖစ္တယ္ဆိုရင္ သင္ဟာ ကံေကာင္းသူပါ။<br /><br />အခုဒီစာကို သင္ဖတ္ေနတယ္ဆိုရင္ သူဟာ ကံေကာင္းသူ ႏွစ္ထပ္ကြမ္းပါ။<br />လူဦးေရသန္း ၂ဝဝဝ ဟာ စာမဖတ္တတ္လို႔ပါပဲ။<br /><br />အလုပ္အတြက္ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနစရာ မလိုဘူး။ ေငြေၾကးမျပည့္စံုမွာ<br />စိုးရိမ္ေသာကျဖစ္ေနစရာ မလိုဘူး။ ထိခိုက္နာက်င္ခဲ့ဖူးပါေစ လူေတြကို<br />အၾကင္နာေတြ ျဖန္႔ပါ။ စိတ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ထားပါ။ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ<br />ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ သံစဥ္ကို ဟစ္ေအာ္ျပီး လူ႔ဘံုမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္<br />ေနလိုက္ၾကပါ။ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-19894158072383878532009-09-04T12:01:00.000-07:002009-09-04T12:02:34.537-07:00ကာလာမေဒသနာ စံျပဳစရာ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_7G-DbXGURYEaOMeSx5eupiCcoX2mvXvWCcXYXsPB3kRLSkjxUwohk6WVe8wlnY5PKHqfbNCPXg0fgbpWG7zFI8nTmbXFCKoPk26XXkO4IBVzhSAQ5IMLsLoXEae76ZuyFDrQQ8FTL6ID/s1600-h/untitled.bmp"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_7G-DbXGURYEaOMeSx5eupiCcoX2mvXvWCcXYXsPB3kRLSkjxUwohk6WVe8wlnY5PKHqfbNCPXg0fgbpWG7zFI8nTmbXFCKoPk26XXkO4IBVzhSAQ5IMLsLoXEae76ZuyFDrQQ8FTL6ID/s320/untitled.bmp" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5377689482290795698" /></a>ေကသမုတၱရြာသား ကာလာမမင္းသားတို႔က ဗုဒၶဘုရားရွင္အား ဤသို႔ေလွ်ာက္ထား၏။<br />“ျမတ္စြာဘုရား ေကသမုတၱရြာ နိဂံုးသို႔ ေရာက္လာၾကသည့္ ရဟန္းပုဏၰားဂိုဏ္း ဆရာမ်ားက မိမိတို႔၏ အယူဝါဒသာ မွန္သည္။ အျခားအယူဝါဒမ်ား မွားသည္ဟု ရႈတ္ခ်ကဲ့ရဲ့ၿပီး ေျပာဆိုၾကပါသည္။ တပည့္ေတာ္တို႔မွာ ဘယ္အယူဝါဒက အမွန္ ျဖစ္သည္ဟု မေဝခြဲႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနရပါသည္။ အယူဝါဒေတြ အေပၚမွာ သံသယ ျဖစ္ေနရပါသည္ ဘုရား၊ ဝါဒမွန္ ရမည့္နည္းလမ္းကို ေဟာေျပာ ေတာ္မူပါ”<br /><br />ထိုအခါ ဗုဒၶဘုရားရွင္က အယူဝါဒေရးရာႏွင့္ ပတ္သက္၍ စံထားစရာ ေဒသနာ ၁၀-ခ်က္ကို ေဟာေျပာေတာ္မူသည္။<br />“အို- ကာလာမမင္းသားတို႔၊ သင္တို႔သည္ အယူဝါဒတစ္ရပ္ကို<br /><br />၁။ တစ္ဆင့္စကား ၾကားရံုျဖင့္လည္း လက္မခံၾကႏွင့္<br />၂။ ေဘးဘိုးစဥ္လာ အယူဝါဒျဖစ္၍လည္း လက္မခံၾကႏွင့္<br />၃။ ‘ဒီအရာက ဒီလိုျဖစ္သတဲ့’ ဟူေသာ ေကာလာဟလ စကားကိုလည္း လက္မခံၾကႏွင့္<br />၄။ မိမိတို႔ ေလ့လာထားေသာ က်မ္းစာႏွင့္ ညီညြတ္သည္ ဟူ၍လည္း လက္မခhၾကႏွင့္<br />၅။ မိမိတို႔ ေတြးေခၚႀကံဆမႈႏွင့္ ကိုက္ညီရံုျဖင့္လည္း လက္မခံၾကႏွင့္<br />၆။ ‘ဒီအရာဟာ ယုတၱိရွိသည္’ ဟု နည္းမွီေထာက္ဆ၍ ရရံုမွ်ျဖင့္လည္း လက္မခံၾကႏွင့္<br />၇။ ‘ဒီအရာဟာ မွန္ကန္ၿပီ’ ဟု မိမိဘာသာ ဆင္ျခင္ သံုးသပ္၍ ရရံုမွ်ျဖင့္လည္း လက္မခံၾကႏွင့္<br />၈။ မိမိတို႔ စဥ္းစား ေတြးႀကံ လက္ခံထားေသာ အယူဝါဒႏွင့္ ကိုက္ညီၿပီ ဟူ၍လည္း လက္မခံၾကႏွင့္<br />၉။ မိမိတို႔ ယံုၾကည္ထိုက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးက ေျပာေသာစကား ျဖစ္၍လည္း လက္မခံၾကႏွင့္<br />၁၀။ မိမိတို႔ေလးစားေသာ ဆရာသမား၏ စကားျဖစ္၍လည္း လက္မခံၾကႏွင့္’<br /><br />ဤအခ်က္တို႔ကို ေထာက္ရႈေသာအားျဖင့္ ဗုဒၶဘုရားသည္ လူမႈအက်ိဳးတရားကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မည့္ သစၥဝါဒကို ရရွိႏိုင္ရန္အတြက္ ဉာဏခ်ိန္ခြင္တြင္ တင္၍ ဆံုးျဖတ္ခိုင္းထားျခင္း ျဖစ္သည္။<br />ဗုဒၶဘုရားသည္ ဝါဒေရးရာ စံျပဳစရာ ၁၀-ခ်က္ကို ေဟာျပၿပီးေနာက္ ကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႔ စမ္းသပ္ရမည့္ ေဒသနာဓမၼကိုလည္း ဆက္လက္၍ ေဟာျပေတာ္ မူသည္။<br />“အို- ကာလာမမင္းသားတို႔၊ သင္တို႔သည္ ‘ဒီတရားကမေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ တရားပဲ။ ဒီတရားက အျပစ္ရွိတဲ့ တရားျဖစ္တယ္။ ပညာရွိတို႔ ကဲ့ရဲ့အပ္တဲ့ တရား ျဖစ္တယ္။ ဒီတရားကို က်င့္သံုးရင္ အက်ိဳးမဲ့ျဖစ္မယ္၊ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ေစမယ္’ ဟု သင္တို႔ ကိုယ္တိုင္ သိရွိလာမည္ဆိုလွ်င္ ထိုတရားကို ဖယ္ရွားၾကရမည္”<br />ဤေနရာတြင္ ေကာင္းမႈႏွင့္ မေကာင္းမႈဆိုေသာ သေဘာတရားကို ေလ့လာ ရေတာ့မည္။ မေကာင္းမႈသေဘာကို အယူဝါဒ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု သတ္မွတ္ပံုခ်င္း မတူညီၾကေပ။ ဗုဒၶေဒသနာေတာ္ကမူ မေကာင္းေသာအမႈ၊ မေကာင္းေသာ စရိုက္ တို႔ကို “မေကာင္းမႈ စရိုက္ ၁၀-ပါး” ႏွင့္အေျဖရွာေပးထားသည္။<br /><br />(မေကာင္းမႈ စရိုက္ ၁၀-ပါး ကို ပို႔စ္ တင္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္)ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-73429940135921918972009-09-01T10:10:00.000-07:002010-01-16T03:41:41.631-08:00ဗုဒၶဘာသာ (၅)မ်ိဳးယေန႔ေခတ္လူေတြဟာ ဘာသာအသိတရား တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေခါင္းပါးလာျပီ။<br />ဘုရားေတာင္မွ ထိျခင္းငါးပါးနဲ႔ ဦးခ်ရေကာင္းမွန္း<br />မသိႀကေတာ႔ပါဘူး။ဒီလိုအေျခအေနေတြကိုသိလို ျမတ္စြာဘုရားက<br />“ေနာင္္အနာဂတ္မွာ ဗုဒၶဘာသာ (၅)မ်ိဳး ကြဲျပားလိမ့္မယ္”ဟု<br />ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။အဲ့ဒီ ဗုဒၶဘာသာ(၅)မ်ိဳးကေတာ့<br />(၁)ကုလ ဗုဒၶဘာသာ<br />(၂)လာဘ ဗုဒၶဘာသာ<br />(၃)ဘယ ဗုဒၶဘာသာ<br />(၄)သဒၶါဓိက ဗုဒၶဘာသာ<br />(၅)ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာ<br /><br />(၁)ကုလ ဗုဒၶဘာသာ<br />ကုလ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ရိုးရာဗုဒၶဘာသာ ကိုေျပာတာပါ။အေမအေဖက ဗုဒၶဘာသာမို႔ သားသမီးက<br />ဗုဒၶဘာသာျဖစ္လာ<br />ရတာပါ။မိဘက ခရစ္ယာန္ဆိုရင္ သားသမီးကလည္း ခရစ္ယာန္။ဒါကို မိရိုးဖလာ<br />ကုလဗုဒၶဘာသာေပါ့။မိဘက ဗုဒၶဘာသာ<br />မို႔သာ သားသမီးကဗုဒၶဘာသာျဖစ္လာရတာ ဘုရားရွင္ဘာလို႔ ပြင့္မွန္းမသိ။ဘုရား<br />ဘာတရားေဟာမွန္းလည္းမသိ။ကိုးကြယ္<br />ေနတဲ့ ျမတ္စြာဘုရား ဘာေႀကာင့္ကိုးကြယ္ရမွန္းလည္းမသိ။တရားေတာ္ကို<br />ဘာေႀကာင့္ကိုးကြယ္ရမွန္းမသိ။ဘုရားကိိိုဦးခ်<br />တာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဦးခ်မွန္းမသိ။ဘာေႀကာင့္ဒီေလာက္ ရုိရိုေသေသနဲ႔<br />အေလးျပဳေနမွန္းကို မသိတာ။လုပ္ေတာ့လုပ္<br />ေနတာပဲ အသိပညာ ဘာမွမပါတာ။ကုလ ဗုဒၶဘာသာပါ။<br /><br />(၂)လာဘ ဗုဒၶဘာသာ<br /><br />လာဘ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ လာဘ္လာဘလိုလို႔ ကိုးကြယ္တဲ့ ဗုဒၶဘာာသာကို ဆိုလိုတာပါ။ဒီဘဝ<br />စီးပြားေရးေလးတက္မလား<br />ဆိုျပီးမွ ဘုရားကိုးကြယ္တာမွာ ေရြးျပီးကိုးကြယ္တယ္။ဒီဘုရား ကိုးကြယ္ရင္ေတာ့<br />လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားတယ္ ဟိုဘုရား<br />ကိုးကြယ္ရင္ေတာ့ စီးပြားေရးတက္တယ္ဆိုျပီး ေရြးကိုးကြယ္တာ လာဘ<br />ဗုဒၶဘာသာပါ။ဘုရားကိုးကြယ္မွ လာဘ္ေပါမ်ား<br />မယ္ဆိုရင္ ဘုရားမကိုးကြယ္တဲ့ ခရစ္ယာန္ေတြ ဘာလို႔ လာဘ္ရႊင္ေနလဲ။အဓိက<br />စီးပြားေရးျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ဘုရား<br />ေႀကာင့္မဟုတ္ပါဘူး။ကံ၊ညဏ္၊ဝိရိယ သတၱိေႀကာင့္ပါ။<br />အိမ္ျခံ ဝယ္မယ္။ေရာင္းမယ္။အိမ္ေနရာေျပာင္းမယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ရက္ရာဇာ ျပႆဒါး<br />ေရြးေနတာေတြ။ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္<br />ေပၚမွာ ဘုိေတာ္ ဘြားေတာ္ပံုေတြ တင္ထားတာေတြ။ကိုႀကီးေက်ာ္ ၊ မႏွဲေလး အစရွိတဲ့<br />နတ္ေတြ ကုိးကြယ္တာေတြ။ေဗဒင္<br />ယံုႀကည္ျပီး ယႀတာေတြ ေခ်လိုက္ႀက စတဲ့ လာဘ္လာဘ လိုခ်င္လို႔ ကိုးကြယ္တဲ့<br />ဗုဒၶဘာသာမ်ားကို လာဘဗုဒၶဘာသာလို႔<br />ေခၚပါတယ္။<br /><br />(၃)ဘယ ဗုဒၶဘာသာ<br />ဘယ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ေဘးကိုေႀကာက္္္္္္လို႔<br />ကိုးကြယ္တာကိုေခၚပါတယ္။အႏၱရာယ္ကင္းဖို႔၊ ေဘးရွင္းဖို႔၊အသက္ရွည္ဖို႔၊<br />က်န္းမာဖို႔၊ဒီလိုအေတြးအေခၚေတြနဲ႔ ဘုရား ကိုးကြယ္တာကို ဘယ<br />ဗုဒၶဘာသာဟုေခၚပါသည္။ဒီဘုရား ကိုးကြယ္မွ<br />အသက္ရွည္မယ္ဆိုရင္ ဘုရားမကိုးကြယ္တဲ့ ခရစ္ယာန္ အစလာမ္ေတြ အသက္ရာေက်ာ္<br />ရွည္ေနႀကတာ ဘာလို႔ပါလဲ။<br />ဘာမွမသိဘဲ ရမ္းကိုးကြယ္္္္္္တာ ကုလ ဗုဒဘာသာ၊လာဘ္လာဘ လိုခ်င္လို႔ကိုးကြယ္တာ လာဘ<br />ဗုဒၶဘာသာ။<br />ေဘးေႀကာက္ျပီး အကုိးအကြယ္ မွားေနတာ ဘယ ဗုဒၶဘာသာ။ဒီ ကုလ၊လာဘ၊ဘယ ဗုဒၶဘာသာ<br />(၃)မ်ိဳးကို ေအာက္တန္း<br />စား ဗုဒၶဘာသာဟုေခၚပါသည္။<br />ဟိုလူမပါ။ဒီလူမပါ။ဟုိလူပသပါတယ္။ဒီလူပသပါတယ္။လက္ညႈိးထိုး ခြက္လွန္<br />လုပ္ေနတာေတြကို ဘုရားက သူေတာင္းစား<br />ဗုဒၶဘာသာပါတဲ့။<br />ခႏၶာမွာ အသိ၊ဘာသာေရအသိဓာတ္ခံ နည္းေတာ့ လိမ္စားေနတဲ့သူေတြက<br />လိမ္လို႔ေကာင္းေနပါတယ္။ဘုရားလည္း<br />ကိုးကြယ္ရေသး၊တရားလည္းကိုးကြယ္ရေသး၊ဆြမ္းဦးကိုလည္း<br />ေလာင္းလွဴရေသး၊သာသနာေတာ္ကိုလည္း ပစၥည္းေလးပါး<br />နဲ့ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ဆက္ကပ္ရေသး။ဘာအတြက္ ဒါေတြ လုပ္ေနရတာလည္း ဘာအတြက္<br />သာသနာကိုခ်ီးေျမွာက္ေနတာလည္း<br />ဘာအတြက္ ေက်ာင္းေဆာက္ေနတာလည္း။စဥ္းစားပါ။ေဝဖန္ပါ။သံုသပ္ပါ။<br /><br />(၄)သဒၶါဓိက ဗုဒၶဘာသာ<br />သဒၵါဓိက ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ သဒၵါတရားကို အရင္းခံပါတယ္။သဒၵါတရားဆိုတာ<br />ယံုႀကည္ခ်က္္္္္္္ပါ။ဘုရား၊တရား၊သံဃာကို<br />တကယ္သက္ဝင္္္္ယံုႀကည္တာကို ေခၚပါတယ္။ယံုႀကည္တဲ့ေနရာမွာလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္<br />ယံုႀကည္တဲ့ သမၼာသဒၵါ နဲ႔ မွားမွား<br />ယြင္းယြင္း ယံုႀကည္တဲ့ မိစၦာသဒၵါဆိုျပီး (၂)မ်ိဳးရွိပါတယ္။<br />သမၼာသဒၵါ မွန္မွန္ကန္ကန္ ယံုႀကည္ခ်က္ ဆိုတာ သစၥာတရား သိေတာ္မူတဲ့<br />ျမတ္စြာဘုုရားဟာ ေဝေနယ် သတၱဝါေတြကို<br />သူသိသကဲ့သုိ႔ ေမတၱာ ဂရုဏာေတာ္အျပည့္နဲ႔ သစၥာေလးခ်က္<br />အနက္ကိုေဟာႀကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ဒီတရားေတာ္ အနက္<br />ေတြကိုပိုင္ပိုင္္ႏုိင္ႏုိင္သိေတာ္မူသြားႀကတဲ့ အရိယာသူေတာ္စင္ႀကီးေတြဟာ<br />နိဗၺာန္ဝင္စံသြားႀကပါတယ္။နိဗၺာန္ဆိုတာ အို ၊ေသ၊<br />နာ လြတ္ရာပါ။အေသလြတ္ရာ ျပတတ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားအား ကိုးကြယ္ပါ၏ ဆိုတဲ့<br />ယံုႀကည္ခ်က္ဟာ မွန္ကန္ေသာယံုႀကည္ခ်က္<br />တရားေတာ္ကို ဘာေႀကာင့္ကိုးကြယ္ရသလဲ။ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားေတာ္ကို<br />ႀကိဳစားအားထုတ္လိုက္လို႔<br />တရားလမ္းေႀကာင္းးအတိုင္းသာ ေလွ်ာက္သြားႏုိင္ရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ပါမည္။ထို<br />အေသလြတ္ရာ ပို႔ေဆာင္တာ တရားက ပို႔<br />ေဆာင္တာပါ။ပုဂၢိဳလ္က ပို႔ေဆာင္တာ မဟုတ္ဘူး။<br />ထိုတရားေတြ မကြယ္မေပ်ာက္ေသးတာ ဘယ္သူ႔ေက်းဇူးပါလဲ ဆိုရင္ သံဃာေတြရဲ့<br />ေက်ဇူးပါ။ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူေသာ<br />ဓမၼကၡႏၶာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္၊သုတ္ဝိနည္း အဘိဓမၼာတရားေတြ သံဃာေတာ္ေတြက<br />ေဆာင္ထားတာပါ။ပိဋကသံုးပုံ<br />ကို သံဃာေတာ္ေတြက ***ေရွာက္ထားတာပါ။သံဃာေတာ္ကို ယံုႀကည္မႈ။ဒါေတြက<br />ရတနာျမတ္သံုးပါးကို မွန္မွန္ကန္ကန္<br />ယံုႀကည္တဲ့ သမၼာသဒၵါယံုႀကည္မႈ။<br />မိစၦာသဒၵါယံုႀကည္မႈက လာဘ္လာဘေပါတယ္။အႏၱရာယ္ကင္းတယ္ဆိုျပီး ကိုးကြယ္ယံုႀကည္ေနတာ<br />မိစၦာသဒၵါ။လာဘ္လာဘ<br />ေပါတယ္ဆိုတဲ့ လာဘ ဗုဒၶဘာသာယံုႀကည္ခ်က္၊အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ဆိုျပီး ဘယ<br />ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ့ ယံုႀကည္ခ်က္၊<br />ဗုဒၶရဲ့ ဂုဏ္ေက်ွဇူးကို ဘာမွနားမလည္ဘဲ သူမ်ားဦးတုိက္လို႔သာ ရမ္းဦးတိုက္ရတဲ့<br />ကုလ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ့ ယံုႀကည္မႈ<br />ဒါေတြဟာ မိစၦာသဒၶါေတြပါ။<br />အေသလြတ္ရာလမ္းကို ျပတတ္လို႔ ၊ အေသလြတ္ရာ ပို႔ေဆာင္ႏိုင္လို႔၊ အေသလြတ္ရာ<br />တရားကိုေဆာင္ထားႏုိင္လုိ႔ ရတနာ<br />သံုးပါးကို ကုိးကြယ္ပါ၏ ဆိုတဲ့ သမၼာသဒၵါ။အႏွစ္သာရမရွိတာကို မရွိဘူးလို႔<br />သိပါတယ္။အႏွစ္သာရ ရွိတာကိုု ရွိတယ္လို႔သိပါ<br />တယ္။မွားတာကို မွားတယ္လို႔ သိတယ္။မွန္တာကို မွန္တယ္လို႔သိတယ္။သိတဲ့<br />အျပင္၊အမွားလမ္းကို ေရွာင္၊အမွန္လမ္းကို<br />ေဆာင္တာသည္ သမၼာသဒၵါ ရွိတဲ့ သဒၵါဓိက ဗုဒၶဘာသာပါ။<br /><br />(၅)ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာ<br />သစၥာတရားကို ေသခ်ာသိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာကို ပညာဓိက ဟုေခၚသည္။ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာဟာ<br />တရားေတာ္ကို ယံုႀကည္တယ္။<br />တရားေတာ္ကို ဘယ္လိုယံုႀကည္ တာလည္းဆိုေတာ့ ရမ္းယံုႀကည္တာမဟုတ္ဘဲ ခႏၱာအသိနဲ့<br />အေသအခ်ာသိျပီး ယံုတယ္။ထိုသို<br />သိတာကို ပညာ ဟုေခၚပါသည္။သစၥာေလးပါးကို အေသအခ်ာ ပညာနဲ႔သိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၊<br />ျဖစ္ပ်က္မႈေတြကို သိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ<br />ျဖစ္ပ်က္ျမင္တာ ခႏၱာက ျမင္တာလား ပညာကျမင္တာလားဆိုေတာ့ ပညာကျမင္တာပါ။ပညာဓိက<br />ဗုဒၶဘာသာပါ။ဘုရားက<br />မင္းတုိ႔ခႏၱာ ထဲမွာ ျဖစ္္တာနဲ့ ပ်က္္တာပဲ ရွိတာလို႔ေဟာခဲ့ပါတယ္။ဒါကို<br />ကိုယ္တိုင္ သစၥာတရားကို ေသခ်ာသိျပီး က်င့္ႀကည့္<br />လိုက္ေတာ့ ျမင္တယ္။ကိုယ္တိုင္ျမင္ေတာ့ ယံုႀကည္လာတယ္။ယံုႀကည္ေတာ့<br />သဒၵါ၊ျဖစ္ပ်က္ျမင္တာက ပညာ။<br />ထိုေႀကာင့္ သဒၵါနဲ႔ပညာ သြားျပီး တြဲေနပါတယ္။သဒၵါနဲ႔ ပညာဟာ တြဲလ်က္ပါတဲ့။<br />သဒၵါတရား မွန္မွန္ကန္ကန္ နဲ႔သာ ႀကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ အပါယ္ေလးပါးမွ<br />လြတ္ေျမာက္္္ႏိုင္၏။<br />တို႔မွာ အပါယ္မ်ိဳးေစ့ေတြ၊အပါယ္က် ေႀကာင္းကံေတြ လုပ္ထာတာရွိတယ္။ဒါေတြကို<br />ဘယ္သူမွ ဝင္တားလို႔ မရပါဘူး။<br />သူကိုတားခ်င္ရင္၊ သူကိုအက်ိဳးမေပးေစခ်င္ရင္ ဘာနဲ့ျဖတ္ရမလဲ ဆိုေတာ့ ဥာဏ္နဲ႔<br />ျဖတ္ရမယ္။ဥာဏ္နဲ႔ ျဖတ္လိုက္လို႔<br />ျဖစ္ပ်က္မဂ္ဆိုက္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ သဒၵါလည္းပါတယ္၊ပညာလည္းပါတယ္။ဒါသည္ သဒၵါဓိက<br />ႏွင့္ ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာ<br />ျဖစ္ပါသည္။<br />သဒၵါဓိက ႏွင့္ ပညာဓိက ဗုဒၶဘာသာဟာ အထက္္္္္တန္း ဗုဒၶဘာသာပါ။<br />သဒၶါႏွင့္ ပညာ balance( ဟန္ခ်က္ညီ)ဘို႕လဲ လုိပါတယ္၊ သဒၶါလြန္ကဲ ပညာနဲျပန္ရင္<br />(ႏွစ္လုံးလွ လူမုိက္ၾကီး) သူေတာ္ေကာင္းလူအၾကီးျဖစ္သြားပါတယ္၊<br />ဆင္ျခင္တုံတရားနဲပါးသူေတြက (superstitious rites, scarified,<br />prayer,)အက်ိဳးမရွိတဲ့ေနရာေနမွာ ကိုယ့္အခ်ိန္ေတြကို အသုံးခ်ေနၾကပါတယ္။<br />သဒၶါနဲျပီး ပညာကဲေနျပန္ရင္လဲ ပညာရွိလူမိုက္ၾကီး ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက<br />ဘယ္အရာမဆုိ အစြန္းမေရာက္ေစဘုိ႕ပါဘဲ။<br />Prev: ဗုဒၶဝါဒႏွင့္ သေဘာထားခံယူခ်က္<br />Next: မ်က္ရည္မက်ခင္သိေစခ်င္ - ေမတၱာရွင္ (ေရႊျပည္သာ)<br />forward.ထဲကကူးယူထာတာပါ။ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖိုု႔ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-940087688819099545.post-21319013170807125882009-08-27T12:02:00.001-07:002009-08-27T12:02:45.437-07:00သာမညေတာင္ ဆရာေတာ္ဧ။္ ဆံုးမၾသ၀ါဒ(၁) ကိုးကြယ္ရမွာက---ဘုရား၊တရား၊သံဃာ<br />မိတ္ေဆြစစ္က---ကံ၊ဥာဏ္၊၀ီရိယ<br />ေန႔စဥ္အလုပ္က---ဒါန၊သီလ၊ဘာ၀နာ<br />အျမဲႏွလံုးသြင္းရမွာက---အနိစၥ၊ဒုကၡ၊အနတၱ<br />(၂)အျမင့္ဆံုးက---မာန<br />အရွည္ဆံုးက---သံသရာ<br />အပူဆံုးက---ေသာက<br />အေအးဆံုးက---ေမတၱာ<br />(၃)ေလာကတြင္းမွာလူ(၃)မ်ိဳးရွိသည္။<br />ေျပာမွသိေသာသူ<br />မေျပာပဲသိေသာသူ<br />ေျပာေတာင္မသိသူ<br />(၄)စိတ္ေကာင္းထားမွခ်မ္းသာရ<br />စိတ္ေကာင္းမထားက ဆင္းရဲရဧ။္ ။ထိုိက္ဦးhttp://www.blogger.com/profile/09879393245999304101noreply@blogger.com0