ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ ဘ၀

၀ါသနာကုိ စြန္႔လႊတ္ကာ
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကုိ အေမြျဖတ္
ဘ၀ကုိ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္လုိ႔
ကုိယ္နဲ႔ မအပ္စပ္တဲ့ ဒီအရပ္မွာ
၀မ္းေရးအတြက္ အတၱကုိ ထုပ္ပုိး
မာနကုိ ခ၀ါခ်လုိ႔
အၾကင္နာကင္းမဲ့တဲ့ အခန္းက်ဥ္းထဲမွာ
ၾကယ္မစုံေတာ့သလုိ လမသာတာလည္း ၾကာခဲ့ၿပီ။

မုန္တုိင္းရဲ႕ အေနာက္မွာ

ေလျပည္ေလညင္း ဆုိတာ ရွိေပမဲ့


ငါဘ၀ပင္လယ္မွာေတာ့ လိႈင္းကထန္ေနျမဲပါပဲ
ေရာင္နီလာတဲ့ ေန႔သစ္ကိုေရာက္ဖို႔
အေမွာင္ညကို ငါျဖတ္ေလွ်ာက္ေတာ့

ဘ၀ေပ်ာက္ကို
လမိုက္ညမွာမွ ရွာမိတဲ့ငါအျဖစ္က
ေလွ်ာက္ေလ လမ္းေပ်ာက္ေလ
ညနက္ေလ ေတာေခ်ာက္ေလပါပဲ။


တေစၦမေၾကာက္ေပမဲ့
ဘ၀အေျဖကေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္ၿမဲပါ။


မြန္ႀကီး (ေအာင္မ်ဳိး၀င္း)